همچنین سی‌تی‌کولونوگرافی می تواند نئوپلاسم‌هایی را تشخیص دهد که در چینها (و بیشتر در قسمت پشتی چین) قرار داشته‌اند و دیدن آنها، مشکل است. به عبارتی اگر کولونوسکوپی مجازی سه بعدی به عنوان استاندارد طلایی در نظر گرفته شود، میزان از دست دادن ضایعات در کولونوسکوپی چشمی برای آدنوماتوزهای بزرگ، 12 درصد است.
به طور کلی حساسیت و اختصاصیت سی‌تی‌کولونوگرافی در پیدا کردن پولیپ‌ها، به سایز ضایعه بستگی دارد، به طوری که اگر سایز پولیپ کمتر از 6 میلیمتر باشد، حساسیت آن 48 درصد است و در پولیپ‌ها بیشتر از 9 میلیمتر، به 85 درصد خواهد رسید. میزان اختصاصیت نیز بدون تفاوت خاصی، بین 92 تا 97 درصد قرار دارد.
مزیت دیگر سی‌تی‌کولونوگرافی، کم کردن مشکلات و عوارض برای بیمار پس از درآوردن پولیپ‌ها است. لازم به ذکر است که بیشتر مطالعات روی بیمارانی انجام شده که در معرض خطر متوسط سرطان کولورکتال بوده‌اند، اما دقت و صحت سی‌تی‌کولونوگرافی در بیمارانی که در معرض خطر بیشتر هستند (مانند افرادی که سابقه خانوادگی پولیپ یا سرطان کولورکتال دارند)، به خوبی تعیین نشده است.
همبستگی سایز پولیپ با تخمین‌های کولونوسکوپی
با سی‌تی‌کولونوسکوپی می توان سایز پولیپ را تخمین زد، هر چند همبستگی این تخمین‌ها با اندازه‌هایی که حین کولونوسکوپی چشمی به دست می‌آید، به خوبی مطالعه نشده و بیشتر به اندازه پولیپ وابسته است، بنابراین به نظر می‌رسد ارایه راهکارهایی در این زمینه برای گرفتن تصمیم درست، الزامی است.
از نظر میزان در دسترس بودن و ایمنی آن، باید متذکر شد که هم سی‌تی‌کولونوگرافی و هم کولونوسکوپی استاندارد، به تمیز شدن کامل روده نیاز دارند، تنها اینکه در کولونوسکوپی مجازی باید روده را با هوا یا دی‌اکسیدکربن پر کرد که عارضه جانبی آن، دیستانسیون شکم و کرامپ‌های ناشی از آن است و برای بیمار، ایجاد ناراحتی می‌کند. بیماران احتیاج به داروهای سداتیو ندارند، بنابراین می‌توانند سریعتر به فعالیت‌های روزانه خود باز گردند.
خطر مواجهه با اشعه در این روش، اگر به عنوان وسیله غربالگری سرطان کولورکتال پذیرفته شود، هنوز مشخص نیست. البته به نظر می‌رسد اگر بیمار بخواهد مرتب در تماس با اشعه آن قرار گیرد، خطر تجمعی اشعه به خطر بروز سرطان افزوده شده و مرگ و میر ناشی از آن را بالا می‌برد. کولونوسکوپی مجازی این قابلیت را دارد که یافته های تصادفی موجود در خارج از کولون را هم تشخیص دهد. مواردی که بیشتر یافت میشود، عبارت‌اند از ندول‌های تکی یا چندتایی ریه.
به طور کلی راهکاری که در این زمینه موجود است، پیشنهاد می‌کند که بزرگسالان 50 سال و بالاتر که در معرض خطر متوسط سرطان کولورکتال قرار دارند، از سی‌تی‌کولونوسکوپی به عنوان گزینه ابزار غربالگری استفاده کنند. اگر تست طبیعی بود، هر 5 سال تکرار شود.
در صورتی که در آن پولیپ بیشتر از 6 میلیمتر تشخیص داده شد، بیماران تحت کولونوسکوپی چشمی هم قرار گیرند. سی‌تی‌کولونوسکوپی در بیماران با سابقه پولیپ در کولونوسکوپی‌های قبلی و افرادی که در معرض خطر بیشتری برای سرطان کولورکتال قرار دارند، توصیه نمی‌شود.
برای خواندن بخش اول- نگاهی به بایدها و نبایدهای سی‌تی‌کولونوگرافی- اینجا کلیک کنید.
