مجید قیصری نویسنده و برگزیده جایزه ادبی جلال آل احمد در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه جهانی شدن ادبیات یک بخش از پورسه همه جانبه جهانی شدن به شمار می‌رود، عنوان کرد: من به این مساله قائلم که ادبیات ما زمانی می‌تواند به سمت جهانی شدن پیش برود که اقتصاد و ورزش و همه امورات ما در مسیر جهانی شدن دیده شود. اینکه بخواهد ادبیات به تنهایی راه خودش را برود نگاه درستی نیست. توسعه امر همه جانبه است و زمانی که کشور در همه زمینه‌ها توسعه بیابد ادبیات هم چنین می‌شود.
وی افزود: وقتی برای مثال در ایران صحبت از فوتبال آلمان می‌کنیم جز تیم ملی تیم‌های باشگاهی‌اش را هم می‌شناسیم. وقتی صحبت از صنعت می‌کنیم برندهای صنعتی‌اش را می‌شناسیم. درباره ادبیات و سینما و موسیقی‌اش هم همین است. چون در این کشور توسعه امری است همه‌جانبه. ادبیات هم منفک از سایر امور نیست. اگر اینطور فکر نکنیم ادبیات دیگر چیزی جز یک کاریکاتور نیست
قیصری تاکید کرد: اگر چین تا سطح نوبل در دنیا مطرح است به خاطر این است که اقتصادش هم جهانی است و سینمایش هم حرف برای زدن دارد. اینکه ما بخواهیم در قالب ادبیات تیری در تاریکی بیاندازیم و بگوییم ادبیات ما چنین و چنان است امری نیست که لااقل من باورش کنم.
قیصری در پاسخ به اینکه چرا در کشورهای کمتر توسعه یافته آمریکای لاتین و آفریقا ادبیات تواسنه راه خود را به بازار جهانی باز کند، گفت: در بخش‌هایی که یاد کردید یک کلونی فرهنگی جمعیتی متشکل از چند زبان و قومیت داریم که همه آنها به خاطر قدرت اقتصادی و سیاسی که دارند توانسته‌اند صدایشان را بلند کنند. ما در ایران یک کشور شیعه با جغرافیا و زبان خاشصیم که در مخطاره کشورهای عرب قرار گرفته‌ایم. ما در این سالها نتوانسته‌ایم در کشورهای همسایه و هم اقلیم خود تاثیر فرهنگی بگذاریم آن وقت چطور انتظار دارید که زبان و ادبیات ما خارج از جغرافیای خودش وارد دنیای مسیحیت شود که هیچ وجه متشرکی با ما ندارد و در آن دنیا تاثیرگذار هم باشد.
قیصری تاکید کرد: هر وقت ادبیات ما وارد جغرافیای آسیا و خاورمیانه شد آن وقت می‌شود درباره جهانی شدنش جدی فکر کرد. این پروسه مثل یک مسابقه ورزشی است که ابتدا ناحیه‌ای است و بعد استانی و بعد کشوری و بعد جهانی. این پروسه یک رشد طبیعی است. تا وقتی نویسنده ایرانی در نمایشگاه کتاب راه برود و ناشرش ن‌شناسدش، چطور انتظار داریم یک ناشر خارجی بشناسدش و برایش کاری بکند.
این نویسنده با تاکید بر اینکه محتوای ادبی ما بدون شک قابلیت عرضه در بازار جهانی را داراست، گفت: ما تاکنون روی اتفاق‌ها حرکت کرده‌ایم و نه روی جریان‌ها. جریان سازی، بستر سازی می‌خواهد. جریان یعنی ما یک قفسه کتاب انگلیسی در کتابخانه‌های دنیا داشته باشیم که نداریم. می‌پرسید چطور می‌شود ایجادش کرد؟ می‌گویم وقتی اقتصاد و زبان و... ما به جایگاه حقیقی خودش رسید این اتفاق هم خواهد افتاد.
