به گزارش ایسنا، این تصویر که توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده است، خوشه ستاره‌ای کروی رنگارنگ" NGC 2108" را نشان می‌دهد.
پیرترین اجرام کهکشان ما خوشه‌هایی بسیار پرجمعیت درخشان و گسترده هستند که خوشه‌های کروی ستارگان نامیده می‌شوند. در حدود 120 خوشه ستاره‌ای فهرست شده است. بیشترشان در یک هاله کروی در اطراف مرکز کهکشان‌ها وجود دارند.
از آنجا که خوشه‌های کروی بسیار پرجمعیت هستند اعضای زیادی از آنها را می‌توان یافت که در فازهای تکاملی ستاره‌ای هستند. از این رو این خوشه‌ها اجرام به غایت سودمندی برای مطالعه الگوهای تکاملی ستاره‌ای هستند.
خوشه ستاره‌ای کروی رنگارنگ "NGC 2108" در کهکشان "ابر ماژلانی بزرگ"(Large Magellanic Cloud) و صور فلکی "ماهی زرین"(Dorado) قرار دارد و برای نخستین بار در سال 1835 توسط "جان هرشل"(John Herschel) اخترشناس، ریاضیدان، شیمیدان و مخترع کشف شد.
ابر ماژلانی بزرگ کهکشانی در همسایگی کهکشان راه شیری است. فاصله‌اش از کهکشان راه شیری کمی کمتر از 50 کیلو پارسک است و بنابراین سومین کهکشان نزدیک به راه شیری شمرده می‌شود. ابر ماژلانی بزرگ چهارمین کهکشان بزرگ گروه محلی است.
یکی از ویژگی‌های مهم این خوشه ستاره‌ای کروی، یک نقطه قرمز رنگ است که در سمت چپ پایین مرکز این خوشه قرار دارد. این نقطه قرمز که در سمت راست تصویر قابل مشاهده است در واقع یک "ستاره کربنی"(carbon star) است.
ستاره‌های کربنی یا ستاره‌های نوع سی گونه‌ای از اجرام فضایی هستند. اگر ستاره دارای تراکم اکسیژن بسیار باشد تبدیل به غول سرخ غنی از اکسیژن می‌شود و اگر دارای تراکم کربن بالا باشد به غول سرخ غنی از کربن یا ستاره کربنی تبدیل خواهد شد.
این ستاره‌های نادر، دارای تراکم کربن بالا و دمای پایین هستند. رنگ این ستاره‌ها اغلب نارنجی پررنگ یا قرمز است.
