بدانکه فضیلت زیارت امام حسین علیه السّلام از دایره بیان بیرون است و در روایات بسیارى وارد شده که معادل حجّ عمره و جهاد و بلکه به مراتب بالاتر و افضل است و باعث مغفرت و سبکى حساب و بالا رفتن درجات و اجابت دعاها گشته و موجب طول عمر و حفظ بدن و مال و زیاد شدن روزى و برآمدن حاجات و برطرف شدن غصّه ها و گرفتاریهاست و ترک آن سبب نقصان دین و ایمان و ترک حقّ بزرگى از حقوق پیامبر صلّلى اللّه علیه و آله و سلّم است و دست کم ثوابى که نصیب زائر آن قبر شریف مى شود، این است که گناهانش آمرزیده شده و حق تعالى جان و مالش را حفظ کند، تا او را به اهلش بازگرداند و چون روز قیامت شود، خدا او را حافظتر از دنیا خواهد بود و در روایت بسیارى آمده: زیارت آن حضرت غم را زایل و شدّت جان دادن و هراس قبر را برطرف مى کند و هر مالى که در راه زیارت آن حضرت خرج شود، هر درهمى براى او به هزار درهم، بلکه به ده هزار درهم حساب مى شود، و چون به طرف قبر آن حضرت رود، چهار هزار فرشته از او استقبال کنند و چون بازگردد، او را مشایعت مى کنند. پیامبران و اوصیاى آنها و امامان معصوم و ملائکه سلام اللّه علیهم اجمعین به زیارت آن حضرت مى آیند و براى زائران آن حضرت دعا مى کنند و ایشان را بشارتهاى مى دهند و حضرت حق به جانب زائران آن حضرت، پیش از نظر به اهل عرفات نظر مى فرماید و هرکسى در روز قیامت آرزو مى کند، اى کاش زائر آن حضرت بود، بخاطر بسیارى کرامت و بزرگوارى زائران آن جناب که در آن روز مشاهده مى کند، روایات در این باب بى اندازه است و ما در ضمن زیارات مخصوصه [ترجمه مفاتیح الجنان، صفحه 680] اشاره به بخشى از فضیلت زیارت آن حضرت خواهیم کرد در این قسمت فقط اکتفا به ذکر یک روایت مى کنیم:
ابن قولویه و کلینى و سیّد ابن طاووس و دیگران به سندهاى معتبر از ثقه جلیل القدر معاویة بن وهب بجلّى کوفى، روایت کرده اند که گفته: زمانى خدمت امام صادق علیه السّلام رفتم، آن حضرت را در مصلّاى خویش مشغول نماز دیدم، صبر کردم تا نمازش به پایان رسید، پس از آن شنیدم با پروردگار خود مناجات مى کرد و مى گفت: اى خدایى که ما را به کرامت مخصوص کردى و به ما وعده شفاعت دادى و علوم رسالت را به ما عنایت کردى و ما را وارث انبیا قرار دادى، و امّتهاى گذشته را به ما ختم فرموده و ما را به وصیّت پیامبر اختصاص داده و علم گذشته و آینده را به ما عطا فرموده و دلهاى مردم را به جانب ما میل داده اى اغفرلى و لاخوانى و زوّار قبر ابى الحسین بن علىّ صلوات اللّه علیهما آنان که اموال خود را خرج کرده اند و بدنهاى خود را از شهرها بیرون آورده اند، به خاطر رغبت در نیکى ما و امید به ثوابهاى تو، در امر صله به ما و براى شاد نمودن پیامبرت و اجابت کردن امر ما و به علّت خشمى که بر دشمنان وارد کرده اند و قصد ایشان از این عمل خشنودى توست، پس ایشان را از جانب ما به خشنودى جزا ده، و شب و روز آنها را حفظ کن و در اهل و اولادشان که در وطن گذاشته اند خلیفه آنان باش به خلافت نیکو، و رفیق ایشان باش و شرّ هر جبّار معاند و هر ضعیف و شدید از آفریدگانت و شرّ شیاطین جن و انس را از آنان دفع فرما، و به ایشان زیاده از آنچه از تو امید دارند عنایت کن، امید به تو در دور شدن از وطنهایشان، و اختیار کردنشان ما را، بر فرزندان و اهالى و خویشان خود. خدایا دشمنان، بیرون آمدن آنان را به زیارت ما عیب گرفتند، و این مخالفت دشمنان مانع ایشان از قصد و بیرون آمدن بسوى ما نشد، پس رحم کن آن صورتها را که آفتاب تغییر داده و رحم کن گونه هاى آنان را که بر قبر امام حسین علیه السلام مى گردانند.
و رحم کن آن دیده ها را که براى دلسوزى بر ما اشکشان جارى شد و رحم کن آن دلها را که زارى کردند، و سوختند براى مصیبت ما، و رحم کن آن صداها را که در مصیبت ما بلند کرده اند. خدایا آن جانها و بدنها را به تو مى سپارم، تا آنها را از حوض کوثر در روز تشنگى سیراب کنى و پیوسته آن حضرت به این صورت در سجده دعا مى کرد، چون فارغ شدى، عرضه داشتم، این دعایى که من از شما شنیدم، اگر در حق کسى مى کردید که خدا را نمى شناخت، گمان داشتم هرگز آتش دوزخ به او نرسد، و اللّه آرزو کردم که آن حضرت را زیارت کرده بودم و حجّ انجام نداده بودم!! امام فرمود: تو چه بسیار نزدیکى به آن حضرت تو را از زیارت چه چیز مانع است؟ معاویه ترک زیارت مکن، گفتم: فدایت شوم، نمى دانستم این اندازه فضیلت دارد، فرمود: اى معاویه، آنها که در آسمان براى زیارت کنندگان آن حضرت دعا مى کنند، زیاده از آنهایند که در زمین دعا مى کنند، زیارت آن حضرت را براى ترس از احدى ترک مکن، که هرکس به خاطر ترس، ترک زیارت کند آن قدر حسرت میبرد، که آرزو مى کند اى کاش به اندازه اى نزد قبر آن حضرت مى ماندم که در آنجا دفن مى شدم! آیا دوست ندارى خدا تو را در میان آنهایى که رسول خدا و على و فاطمه و امامان معصوم علیهم السّلام بر آنها دعا مى کنند؟ ببیند آیا نمى خواهى از آنها باشى که ملائکه در قیامت با آنان مصافحه مى کنند؟ آیا نمى خواهى از آنها باشى که در قیامت وارد شوند و هیچ گناهى بر آنها نباشد؟ آیا نمى خواهى از آنها باشى که در قیامت رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم با آنان مصافحه مى کند؟!
منبع: مفاتیح الجنان ترجمه استاد حسین انصاریان
