اما میتوان برای همین اقدام غیرقابل فهم هم دو فرض را در نظر
گرفت. فرض نخست اینکه، دوستانی که برگزاری چنین اجتماعی را ساماندهی کرده و
شعارهایی را علیه دولت و مسئولان دولتی سرداده و اقدامات چندین ساله آنان
را نقد میکنند، اساساً درکی از شرایط ایران چه در داخل مرزهای کشور و چه
بیرون از آن ندارند.
گردانندگان اینگونه اجتماعات آنقدر به مسائل واقعی و
فشارهای بینالمللی و از همه مهمتر خستگی مردم در داخل کشور و ضعیف شدن
پشتوانه مردمی همه نهادهای نظام بیتوجه هستند که بدون در نظر گرفتن عواقب
رفتارهاشان محکم بر طبل اختلافات میکوبند.
فرض دومین تحلیل از اتفاقات
نامیمون روز پنجشنبه مدرسه فیضیه میتواند هدف طلاب از تجمعشان باشد.
بعید نیست که گردانندگان این اجتماعات دنبال این هستند تا فضا را برای کنار
زدن آقای دکتر روحانی و دولت دوازدهم مهیا کنند. چه کسی میتواند باور کند
آنچه که در مدرسه فیضیه قم رخ داده همچون ادعاهای پیش از این برخی تجمع
کنندگان، اقدامی خودجوش بوده و هیچ دستی از پشت پرده در کار نبوده باشد؟
قطعاً اینگونه است و چه زود و چه دیر در جایی دیگر خود را نشان خواهد داد.
اگر قرار بر خودجوش بودن چنین اقداماتی بوده باشد، این حق مردم بیپناه است
که دست به چنین اعتراضاتی بزنند نه طلاب حوزه علمیه. معنا و مفهوم این
اقدام این است که حتماً در جایی تصمیمی گرفته شده و به مرحله عملیاتی
درآمده و تصمیمگیرندگان نیز قصد دارند کشور را به سمتی هدایت کنند تا
تغییرات سیاسی زودهنگامی در ردههای مدیریتی آن رخ دهد.
البته اگر فرض
دوم ما، قصد و نیت معترضان حوزوی باشد، فکر میکنم که طلاب بازی خطرناکی را
شروع کردهاند. بازیای که قطعاً شروع آن با آقایان است اما پایان آن را
ممکن است خدای نکرده دشمنان ایران رقم بزنند.
من بهعنوان یک هشدار به
دوستان میگویم که ادامه حرکت در این مسیری که از سرگرفتهاند، هزینههای
بسیار سنگینی را در کشور خواهد داشت و خسارات زیادی به ملت ایران تحمیل
خواهد کرد. بهگونهای که شاید بتواند همه دستاوردهای انقلاب را تحت تأثیر
خود قرار بدهد.
17302