جبار آذین منتقد و مدرس سینمای کشور همزمان با خاتمه تعطیلات نوروزی با انتقاد از عملکرد سازمان صدا و سیما برای تولید آثار مناسبتی گفت: با توجه به وجود ایام ویژه در فرهنگ و تقویم تاریخی و اجتماعی ایران روزها و ایام خاصی وجود دارند که بر مبنای آن ها مسئولان و متولیان امور فرهنگی و اجتماعی می توانند برنامه های مناسب و هماهنگ با خواسته ها، علایق و پسند عمومی تولید کنند. در همین ارتباط سینما و رسانه ملی وظیفه و رسالت شاخص و شامخی دارند. به دلیل آنکه این هر 2 از رسانه های تأثیرگذار در رشد و اشاعه فرهنگ و ارتقای دانش و آگاهی عمومی هستند مردم از آن ها انتظارات و مطالبات ویژه ای هم دارند از همین رو رسانه های سینما و سیما باید برای این ایام ویژه برنامه هایی کاملاً ویژه با توجه به اوقات فراغت و جایگاه های اجتماعی آن ویژگی ها در میان مردم تدارک ببینند.
وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ضرورت برنامه ریزی و برنامه سازی هدفمند و همسو با خواسته های جامعه همچنان حرف اول را در مناسبت سازی ها می زند لذا استمرار تولید و پخش برنامه های مناسبتی یک ضرورت تاریخی و اجتماعی است. به همین خاطر رسانه ملی امسال هم در ایام نوروز 96 که ایامی خجسته و مبارک است و در فرهنگ ایرانیان جایگاهی برجسته دارد عیدی ویژه ای را تدارک و ارائه کرد. از آنجا که این ویژه برنامه ها و از جمله مجموعه های تلویزیونی باید کاملاً با مولفه های مخاطب پسند و مردمی همراه گردند و همچنین دارای معیارهای اصولی، استاندارد و هنرمندانه باشند برای آن ها حساب ویژه باز می شود ولیکن ارمغان های نوروزی 96 تلویزیون چندان چنگی به دل نزده است!
آذین خاطرنشان کرد: با آنکه 3 سریال اجتماعی با چاشنی طنز اعتقادی از شبکه های مختلف سیما برای مردم پخش شد اما به دلیل ضعف ها و کاستی هایی نتوانستند نمره قبولی از مخاطب بگیرند گرچه بینندگانی هم داشتند ولی حضور این بینندگان پای گیرنده های تلویزیون دلیل خوب بودن و یا ممتاز بودن این سریال ها نبود. این سریال ها در چند مشکل اصل مشترک داشتند؛ موضوعات تکراری و مضامین کلیشه ای در هر 3 سریال به چشم می خورد در کنار این معضل علیرغم استفاده از هنرمندان حرفه ای در پشت و جلوی دوربین و همچنین بهره برداری از حضور بازیگران شاخص ولی به دلیل استفاده نکردن درست و هدایت نشدن قوی بازیگران و ضعف های فراوان شخصیت پردازی و داستان های ضعیف و کارگردانی متوسط هیچکدام نه تنها در کارنامه هنری سازندگان آن ها امتیازی بالا محسوب نمی شوند که در میان سریال های تلویزیون هم جزو آثار درجه یک و به یاد ماندنی نیستند.
این منتقد سینما و تلویزیون سپس با بیان اینکه خصیصه های این 3 سریال که باعث شدند هیچکدام از آن ها نتوانند با اقبال گسترده مردمی روبرو شوند اظهار داشت: تکرار کلیشه ها در هر 3 آن ها بوده است. مجموعه تلویزیونی «دیوار به دیوار» به نوعی کلیشه همان مشابه های «همسایه ها» است که این بار با دیالوگ ها و شوخی های روزمره تکرار شده بود و حرفی تازه برای مخاطب نداشت. سریال «مرز خوشبختی» با دستمایه قرار دادن یک سوژه نخ نما که در صدها فیلم و سریال داخلی مورد استفاده قرار گرفته است و بازی های ضعیف و کارگردانی کم توان نتوانست جایگاه سهیلی زاده را به عنوان کارگردان سریال های تلویزیونی ارتقا دهد.
آذین تأکید کرد: سیروس مقدم با پیشینه ای مثبت در حوزه مجموعه سازی با ارائه «علی البدل» بسیار دورتر از مجموعه موفق «پایتخت» ایستاد. «علی البدل» ترکیبی آشفته از فیلم «ایران برگر» و مضامین «پایتخت» بود که مانند 2 سریال دیگر نه فقط در درام سازی به توفیق نرسید که نتوانست در ارائه طنز و نکات انتقادی اجتماعی موفق شود. کارنامه رسانه ملی با ارائه این 3 سریال متوسط و زیر متوسط کارنامه درخشانی در نوروز 96 نیست و ضرورت برنامه سازی استاندارد و آثار مفرح، امیدآفرین و با نشاط در ایام مناسبتی به ویژه نوروز باستانی کاملاً به چشم می خورد.
وی در خاتمه این گفتگو اظهار داشت: رسانه ملی می توانست به جای پر کردن جدول برنامه های خود با این 3 مجموعه نه چندان مخاطب پسند دست کم یک سریال اجتماعی خانوادگی مفرح، شادی آفرین و مردمی تولید کرده و مخاطب را با رسانه ملی آشتی دهد و همچنین راه برگشت برخی از مخاطبان ماهواره ها به سوی رسانه ملی را هموار کند لیکن نداشتن برنامه و هدفمندی در تولید و ارائه برنامه ها و مجموعه ها و استفاده نکردن از هنرمندان حرفه ای و نبود خلاقیت و نوآوری سبب شد تا رسانه ملی در این زمینه به توفیق نرسیده و همچنان آثار آن نمایشگر ضعف ها و کاستی های صدا و سیما و ناتوانی در پاسخگویی به مطالبات و خواسته های رهبری و مردمی باشد.
