به گزارش خبرنگار حوزه رفاه و تعاون گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ فقدان اطلاعات کافی کارگران ساعتی از حیطه کاری خود موجب می‌شود تا برخی از کارفرمایان با سوء استفاده از این موضوع از بیمه کردن آن‌ها خودداری کنند.
کارفرمایان طبق ماده 32 قانون تامین اجتماعی مکلف هستند لیست و حق بیمه افراد شاغل در کارگاه خود را فارغ از ساعات حضور در کارگاه به صورت روزانه و با رعایت حداقل و حداکثر دستمزد سال جاری به شعب تابعه ارسال و پرداخت کنند.
گفتنی است، در قراردادهای پاره وقت تمام حقوق و مزایای حین کار و پایان کار باید به نسبت تعداد ساعات کار کارگر محاسبه و پرداخت شود.
پرداخت حق بیمه در این گونه قراردادها به نسبت تعداد ساعات کارکرد نیست و باید بر اساس تعداد روزهای حضور کارگر پرداخت شود. حتی اگر کارگر یک ساعت در روز هم کار داشته باشد، باید بیمه یک روز کامل پرداخت شود.