خبرگزاری میزان: فیلم سینمایی "داش آکل" آخرین ساخته "محمد عرب" از چهارشنبه هفته گذشته اکران خود در سینما‌های کشور را آغاز کرده، اما نتوانسته در روز‌های افتتاحیه خود فروش چندانی را به ثبت برساند.
"داش آکل" طی هفته گذشته با فروشی نزدیک به چهل و هشت میلیون تومان جزو سه فیلم کم فروش و قعرنشین جدول فروش سینمای ایران لقب گرفته است. این رقم فوق را را در حالی به ثبت رسانده که از انبوهی از بازیگران بهره می‌برد.
حسین یاری، مهران غفوریان، فاطمه گودرزی، هلیا امامی، نیما شاهرخ شاهی، محمدرضا شریفی نیا، علی صادقی، ارژنگ امیرفضلی، محسن افشانی، ارسلان قاسمی، قدرت اله صالحی، ایمان صفا، مهرداد ضیایی، امیرحسین صدیق، اله قلی نظری، علی مشهدی، امین ایمانی، رضا عزیزی، رضا هاشمی، علیرضا بابایی، صادق حدادی، طا‌ها عرب، محمدرضا زاهدی فهرست بلند بالای بازیگران فیلم داش آکل را تشکیل می‌دهند.
بازیگرانی که هر چند تعدادشان زیاد است، اما نتوانسته‌اند گیشه خوبی را به ثبت برسانند. این فیلم که در میانه‌های راه ساخت تغییر نام داد با این ترفند بهره گیری از نام فیلمی قدیمی می‌خواست مخاطب را به سینما جذب کند، اما این ترفند تکراری به شدت از سوی اهالی سینما رد شد.
من می‌دونم جای تو، تو قلب من کجاست. ولی. نمی‌دونم. اصلاً جایی تو قلب تو دارم یا نه؟... تو منو قبول کردی فقط به خاطر...؟ این بخشی از خلاصه داستان فیلم سینمایی داش آکل است. فیلمی که شاید از لحاظ روایت بر پایه داستانی قدیمی ساخته شده، اما مدیوم سینما را رعایت نکرده است.
فیلم سینمایی "داش آکل" اگر در مدیوم سریال ساخته میشد شاید می‌توانست اقبال خوبی را به همراه داشته باشد، اما متاسفانه این فیلم به هیچ وجه در قالب سینما ساخته نشده و روایت تاریخی خود را بیشتر به نوعی پیش می‌برد که تعلیق‌های مورد نیاز مخاطب سینما را ایجاد نمی‌کند.
حسین یاری از جمله بازیگران این فیلم و نقش اول اثر سالهاست که موفقیت چندانی در سینما نداشته و اکثریت فعالیتش به شبکه نمایش خانگی ختم می‌شود. وی تمام تلاش خود برای جااندازی نقشی سخت را انجام داده، اما روایت بیش از یک شخصیت از او تیپ ساخته است.
تیپی که حسین یاری ایفا می‌کند به وفور در اکثر آثاری که با مضمون مشترک و همزمانی تاریخی با داش آکل ساخته شده اند دیده می‌شود. نقش یک مرد با مرام و به اصلاح لوتی مسلک که کمی در عرصه بازیگری دچار وادی تکرار شده است.
مشکل اصلی فیلم را پیش از بازیگران و کارگردانی باید در فیلمنامه دید. فیلمنامه تا جایی که توانسته به داستان اصلی پایبند بوده و همین شاید خاصیت درام را از اثر گرفته است. ساختار بیش از پیش به داستان و روایت معطوف بوده و اجازه نمایشی شدن و تعلیق ایجاد نمودن در فیلم را نمی‌دهد.
فیلم سینمایی "داش آکل" چهارمین تجربه سینمایی "محمد عرب" و شاید جدیدترین آن‌ها نامیده می‌شود. فیلمی که هر چند تا به حال فروش خوبی نداشته و، اما برای عرب که فیلم‌های قبلی اش شانس چندانی در اکران نداشتند موقعیت بهتری برای دیده شدن داشته است. موقعیتی که پس از یک هفته به طور کامل هدر رفته است.
