کامبیز دیرباز بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، درخصوص وسواس خود برای انتخاب نقش در سینما و تلویزیون گفت: اکثر بازیگران حداقل در کلام می‌گویند که می‌خواهیم نقش‌های جدید را تجربه کنیم؛ ولی به هر حال روزگاری فکر می کردم که ما بازیگران بعد از سالها کار، تبدیل به انتخاب کننده می شویم.
وی در ادامه افزود: بدون شک ما در ابتدای کار صرفاً انتخاب می شویم و زمانی که جا پای خود را سفت کردیم و جایگاهی به دست آوردیم، می توانیم خودمان آثار را انتخاب کنیم.
بازیگر فیلم "سوء تفاهم" دی همین راستا افزود: وقتی برای بازی در فیلم "دوئل" سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر را دریافت کردم، فکر می‌کردم با فیلم بعد از آن جایگاه خوبی در سینما به دست می‌آورم. به همین خاطر دو سال صبر کردم تا در فیلم ابراهیم حاتمی کیا به ایفای نقش بپردازم و بعد از آن تصمیم گرفتم که خودم نقش‌ها را انتخاب کنم و در هر فیلمی بازی نکنم.
بازیگر فیلم "دوئل" با اشاره به تجربه حضور خود در سینما به اشتباه خود در مورد نگاه به بازیگران، تاکید کرد: در حال حاضر بعد از پانزده سال بازیگری فهمیدم که ذات بازیگر، انتخاب شونده است. من نمی توانم همیشه در سینمای ایران انتخاب کنم. زیرا بضاعت سینمای ایران بضاعت بسیار محدودی است و در این بضاعت محدود و کم ریسک، باید پیشنهادات خوب را در هوا قاپید.
بازیگر سریال "نابرده رنج" بااشاره به خطرنکردن اکثر تهیه کنندگان در انتخاب بازیگر خاطرنشان کرد: تهیه کنندگان و کارگردان سینمای ایران به هیچ عنوان راضی به ریسک نمی شوند و معمولاً نقش هایی را پیشنهاد می کنند که مطمئن هستند شما از پس آنها بر می آیید.
