در شرایطی که حجم نقدینگی در کشور به رقم بالای 1600 هزار میلیارد تومان رسیده و این حجم بالای نقدینگی مثل جریان سیل با ورود به هر بخش اقتصادی، آن بخش را سیل زده می‌کند، اما دولت برای مهار آن و هدایت به بخش‌های تولیدی برنامه‌ای ندارد؛ ولی بخش خودرو می‌تواند بخش مناسبی از این نقدینگی را جذب کند.
تعلل شرکت‌های خودروسازی در عدم پیش فروش خودرو و نیز محدود کردن آن به اعداد و ارقام جزیی قابل درک نیست، زیرا وقتی که خریدار حاضر است در پیش خرید حتی سال‌های بعد هم شرکت کند، چه دلیلی برای عدم استقبال خودروسازان از پیش فروش وجود دارد؟
در شرایطی که قیمت برای خریداران قطعی نیست و قیمت خرید براساس قیمت مصوب در زمان تحویل تعیین می‌شود؛ خودروسازان از پیش فروش خودرو چه ضرری می‌کنند؟
وقتی خودروساز برای سپرده نگهداری شده توسط خریدار کمتر از 18 درصد سود مشارکت پرداخت می‌کند و در مقابل هزینه‌های استقراض از سیستم بانکی برای آنها بالای 30 درصد است؛ ناز کردن خودروسازان در پیش فروش خودرو چه محلی از اعراب دارد؟
آنچه روشن است این که ظاهرا نه وزارت صنعت، معدن و تجارت و نه خودروسازان بنایی برای ریختن آب به آتش حرص و ولع خودرو ندارند.
اگر بنایی برای کمک به رفع این التهابات وجود داشت؛ با توسعه پیش فروش خودرو، حداقل چند ده هزار میلیارد تومان از نقدینگی موجود در جامعه توسط خودروسازان قابل جذب بود.
خودروساز حتی اگر برنامه‌ای برای استفاده از این نقدینگی‌ها نداشته باشد، اما با جذب آن می‌تواند در سیستم بانکی سپرده گذاری کرده و از مابه‌التفات سود دریافتی و سود پرداختی استفاده نماید.
به هر حال در این شرایط همه باید کمکم کنند تا با جذب نقدینگی‌ّهای سرگردان و هدایت به بخش‌های تولیدی از سرازیر شدن آنها به بخش‌های دلالی و سفته بازی جلوگیری بعمل آید.
*کارشناس مسائل اقتصادی و نماینده سابق مجلس شورای اسلامی
