ایلنا نوشت: بارسلونای امسال فوق العاده است. آنها با برتری عالی در بازی اخیر با هوئسکا، مجددا به روزهای اوجشان بازگشتند. نگاهی به وضعیت بارسلونا خواهیم داشت؛
یک) هوئسکا یا اوئسکا؟ چه فرقی می‌کند وقتی دقیقه 3 هفته سوم کلین‌شیت‌های تراشتگن خراب شده باشد. دریافت گل زودهنگام از تیمی که بازیکن مطرحی ندارد در نوکمپ گیج‌کننده است. همین شد که گل دقیقه 3 مثل پتک بر سر بارسا، مسی و ستاره‌های هم‌تیمی‌اش را گیج کرده بود. بعد از ده دقیقه تلاطم ناشی از این گیجی، واکنش بارسا به این گل درست بود. ریتم خیلی زود پیدا شد و نتیجه هم برگشت اما آخر نیمه اختلاف فقط یک گل بود. اینجا می‌شد دریافت دو گل از تیم تازه وارد به لالیگا را مورد بحث گذاشت؛ اینکه خط دفاعی بارسا که در ترکیب ثابت تغییری نسبت به فصل گذشته نداشته همچنان گاهی اوقات لغزش‌هایی نابخشودنی دارد یا این را باید به حساب غفلت‌های مقطعی و بدشانسی مدافعانی مثل سرخی روبرتو یا اومتیتی و پیکه گذاشت؟ شاید برای جواب دادن به این سوال هنوز خیلی زود باشد کما اینکه این خط دفاع فصل قبل تنها در یک مسابقه گاف داد که هزینه گزافی برای بارسا داشت و منجر به حذف از لیگ قهرمانان شد.
دو) استفاده نکردن از سیستم چرخشی و بازی کردن با همان ترکیب ثابت و یازده مرد اصلی یک پیام بزرگ داشت؛ وایادولید، بارسا را هوشیار کرده و از تیم‌های کوچک ترسانده است. آنچه مشخص است اینکه در لالیگا دیگر هیچ تیم کوچک و از پیش بازنده‌ای وجود ندارد و شاید اگر بارسا با ترکیبی نصفه و نیمه از بازیکنان تازه وارد و ذخیره‌هایش گام به این میدان می‌گذاشت غافلگیری دقیقه سوم بازی برای دقایقی طولانی‌تر آزارش می‌داد. البته که بارسا فصل قبل از همین ناحیه و استفاده نکردن از سیستم چرخشی ضرر کرد و تیم خسته و قدرت‌طلب لالیگا در رم آن شکست مفتضحانه را متحمل شد اما شاید حالا و در شروع لالیگا این رویکرد به جهت جمع‌آوری حداکثر امتیازها و بهترین بردها درست و منطقی باشد.
سه) برای سومین هفته متوالی باید از خوردی آلبا ستایش کنم. اتفاقی که مثل بیشتر هفته‌های فصل قبل تکرار می‌شود اما نگفتنش هم ظلمی است به این بازیکن و توانایی‌هایش. آلبا با اشاره دست بازیکنی بلند قامت‌تر و قوی هیکل‌تر از خودش همیشه سرنگون می‌شود اما همین کوچولوی نحیف در یک مسابقه می‌تواند همزمان بهترین مدافع، بهترین هافبک و بهترین وینگر چپ لالیگا باشد. خوردی فصل قبل بعد از لئو مسی ستاره بارسا بود و انگار این فصل هم چنین رویه‌ای را پیش گرفته تا از اوج پایین نیاید. در مسابقه‌ای که بارسا 8 گل زده حتما می‌شود برای هافبک‌های خلاقی مثل کوتینیو یا راکیتیچ سهمی در گل‌ها برداشت کما اینکه راکی بر عکس کوتی خوش‌شانس بود و گل هم زد اما سهم آلبا در این جشنواره گل بیش از همه اینها و حتی عثمان دمبله گرانقیمت بود. آلبا مثل یک مدافع چپ گل ساخت و سوارز را در مسیر گل زدن قرار داد، شبیه یک هافبک چپ خلاق با کات بک تماشایی در آخرین لحظه حضور توپ در زمین، مدافع حریف را مجبور به اشتباه و گل به خودی کرد و مثل یک مهاجم همه چیز تمام، قدر پاس طلایی مسی را دانست و دروازه حریف را باز کرد تا سهم عمده‌ای در این پیروزی داشته باشد.
خوردی بعد از بازی مصاحبه‌ای ملایم و منطقی درباره تصمیم انریکه و دعوت نکردن از او برای بازی‌های ملی داشت اما شاید گلش پیامی ویژه برای سرمربی سابق بارسا بود؛ اینکه چشم‌هایش را به این همه توانایی و ثبات بسته و اختلافات دو فصل قبل بین طرفین را ملاک قرار داده تا آلبا را به تیم ملی اسپانیا دعوت نکند. با این نمایش البته انریکه بیشتر از قبل تحت فشار قرار خواهد گرفت و شاید در بازگشت به نوکمپ (برای بازی‌های ملی) به اندازه حضورش در برنابئو تحویلش نگیرند.
چهار) بعد از کلیشه شدن تحیرمان از توانایی‌های کاپیتان این فصل بارسا، لئو مسی شاهکار دیگری از گستره شعورش را به رخ کشید. آنجا که برای هت تریک اول در لالیگای این فصل حرص نزد و بعد از اعلام پنالتی توپ را دودستی تقدیم سوارز کرد تا در کسب عنوان پیچیچی بدون رونالدو هم برای خود رقیب بتراشد اما لوئیزیتو را در مسیر گل زدن قرار دهد. مسی از هت تریک اول به راحتی گذشت نه به این خاطر که سوارز صمیمی‌ترین دوست او در تیم بود یا بارسا نیاز چندانی به گل هشتم نداشت بلکه او فضای کل تیم را می‌دید و اینکه شتاب در رسیدن سوارز به قله مدنظرش چقدر به موفقیت بارسا کمک خواهد کرد. شاید همین لحظه ویژه دقیقه 93 اوج نمایش مسی مقابل اوئسکا بود. حتی فراتر از گل‌های تماشایی و پاس‌های بی‌نظیرش در طول این مسابقه.
پنج) رئال مادرید و بارسا خیلی زود دو قطب قهرمانی را شکل بخشیدند. ایجاد اختلاف 5 امتیازی با اتلتی و والنسیا در همین هفته سوم می‌تواند خیال بارسا را از داشتن رقبای متعدد و سمج راحت کند هر چند برای رسیدن به این خیال راحت هنوز نمی‌توان با صراحت صحبت کرد. هفته بعد نخستین چالش این فصل بارسا در آنوئتا مقابل رئال سوسیداد رقم خواهد خورد. هر چند فصل قبل طلسم نحس این ورزشگاه شکست اما بارسا که همیشه بعد از روزهای فیفا دچار تب و لرز می‌شود دوباره تجربه دشواری در آنوئتا خواهد داشت و نخستین چالش فصل می‌تواند عیار تیم والورده در مسیر قهرمانی را مورد سنجش بگذارد.
