وب سایت ورزش سه: مهسا قربانی داور بین المللی فوتبال بانوان معتقد است موفقیت های ورزش بانوان باید سبب تغییر نگاه مسئولین فدراسیون شود.
داوری فوتبال ایران این روزها بیشتر از هر زمان دیگری با علیرضا فغانی و قضاوت های درخشان او در میادین بین المللی به ذهن ها آورده می شود، اما مهسا قربانی 27 ساله علیرغم تمام محدودیت هایی که ورزش بانوان در کشور با آن مواجه است، توانسته راه خود را پیدا کند.
مهسا قربانی که فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته مدیریت بازاریابی ورزشی است، در گفتگویی مفصل توضیح داده چطور از دل خانواده ای که هیچ علاقه ای به ورزش فوتبال نداشته، توانسته به عنوان اولین داور قضاوت کننده یک مسابقه فوتبال میان مردان بدل شود و نگاه اطرافیانش به این رشته و داوری به خصوص در میان بانوان را تغییر دهد.
چطور شد که به داوری فوتبال علاقه مند شدید؟
من از بچگی شخصیت داور برای خودم تصور می کردم؛ همیشه هر وقت فوتبال نگاه می کردم، داورها مورد توجه ام بودند. وقتی به مرحله ای رسیدم که احساس کردم می توانم در این زمینه فعالیت کنم، با مشورتی که با اطرافیان و مربیانم داشتم تصمیم گرفتم تا خودم بازی کنم. اینطور شد که دو سال به صورت آماتور در یکی از تیم های شهر تهران گلر بودم و از سال 86 داوری را شروع کردم.
در خانواده شما فردی که ورزشکار باشد وجود دارد؟
هیچ فرد ورزشکاری نداریم. من 5 تا خواهر دارم که در زمینه هنر به صورت حرفه ای فعالیت می کنند ولی در زمینه ورزش نفر اول هستم.
پس نفر آخر هم خواهید بود؟
نه نفر آخر نیستم. چون بعد از من، اقوامم زیاد در مورد حرفه ام پرس و جو می کردند. البته وقتی جلوتر رفتم و برخی سختی ها را که می دیدند، دودل می‌شدند که آیا این مسیر می تواند درست باشد یا نه؛ ولی واقعا از این موضوع خوشحالم که متوجه شدند، خانم ها هم می توانند در ایران فعالیت حرفه ای داشته باشند و با مردها برابر باشند؛ پیشرفت من نشان داد که می توان به این هدف رسید.
چه زمانی به صورت حرفه ای داوری را آغاز کردید؟
من همزمان با لیگ ایران، قضاوت فوتبال زیر 14 ساله های آسیا را هم آغاز کردم. زمانی که من قضاوت را شروع کردم کنفدراسیون فوتبال آسیا نامه ای به فدراسیون ارسال کرده بود که داور زیر 25 سال می خواستند و یک سری فاکتورهایی برای آنها اهمیت داشت. خوشبختانه من فاکتورهای مورد نظر آنها را داشتم و توانستم 5 سال به صورت پیاپی در مسابقات زیر 14 سال آسیا شرکت کنم؛ تا دو سال دعوت نامه برای فدراسیون از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا فرستاده می شد ولی چون عملکردم مورد قبول آنها قرار گرفته بود، از سال سوم دعوت نامه مستقیم به اسم خودم فرستاده می شد. ضمن اینکه در این مدت، یک دوره آموزشی دو ساله نیز برگزار شد که خیلی به پیشرفتم کمک کرد.
با توجه به اهمیت زبان انگلیسی برای AFC چطور در 18 سالگی این توانایی را احزار کردید؟
پبله این فاکتور برای آنها بسیار پر اهمیت بود، چون پیش تر برای آنها مشکلات زیادی به خاطر همین مسئله و عدم آشنایی برخی داورها با زبان انگلیسی رخ داده بود و روی تسلط بر زبان تاکید زیادی داشتند ولی در مورد خودم از بچگی همیشه پدر و مادرم فشار زیادی روی یادگرفتن زبان و کامپیوتر داشتند و تاکید می کردند که این دو توانایی برای پیشرفت ما کلیدی است. به همین خاطر کلاس های زبان را تا پایان دوران مدرسه ادامه دادم.
چه زمانی به عنوان داور الیت معرفی شدید؟
دوره های دو ساله کنفدراسیون فوتبال آسیا در سال 2016 تمام شد و کنفدراسیون فوتبال آسیا در سال 2017 نام من را به عنوان داور بین المللی معرفی کرد و بعد از پشت سر گذاشتن یک سری دوره ها به عنوان داور الیت انتخاب شدم.
شما طی یکی دو سال اخیر قضاوت های مهمی مثل داوری در نیمه نهایی جوانان بانوان آسیا و همینطور رقابت سیاسی دو کشور کره جنوبی و کره شمالی را تجربه کرده اید. در مورد این تجربیات توضیح می دهید.
وقتی داور الیت شدم، اولین مرتبه برای دور مقدماتی جام ملت های آسیا معرفی شدم. در واقع عید سال 96 اولین تجربه بین المللی رسمی من بود. بعد از آنجا در مسابقات دانشجویان جهان قضاوت داشتم که داوری خوبی میان دو تیم آفریقای جنوبی و امریکا انجام دادم؛ بعد از آنجا هم مرحله نهایی نوجوانان آسیا بین کره جنوبی و ژاپن به من رسید. مسابقه بعدی ام که از نظر سیاسی هم بسیار حساس بود، بین دو کشور کره جنوبی و کره شمالی بود، که در مجموع توانستم عملکرد قابل قبولی داشته باشم. شروع 2018 هم با قضاوت حساس دو تیم کره جنوبی و ویتنام برایم رویایی شد؛ حساسیت این مسابقه به این دلیل بود که کره جنوبی با پیروزی در این مسابقه می توانست به جمع تیم های حاضر در جام جهانی راه یابد. ضمن اینکه طی این مدت 4 مرتبه هم به عنوان داور ناظر در مسابقات بین المللی حضور داشته ام.
شما رکوردار اولین قضاوت بانوان ایرانی در یک مسابقه از فوتبال مردان هستید؟
ببینید در این مورد یک سوء تفاهمی پیش آمده؛ در دوره 2 ساله چشم انداز آسیا که در زمان قضاوت من برای فوتبالیست های زیر 14 سال برگزار شد، یکی از دوره ها در کشور مالدیو برگزار شد که باید یک مسابقه میان مردان را قضاوت می کردیم و من هم یک مسابقه میان دو تیم از لیگ دسته دو کشور مالدیو را قضاوت کردم.
با این تجربه، تفاوت قضاوت در فوتبال بانوان و مردان چه چیزی است و آیا نگاه متفاوتی در زمین مسابقه نسبت به شما وجود داشت؟
نگاه که طبیعتا جدید بود و شاید این حس را داشتند که یک خانم شاید نتواند قضاوت خوبی داشته باشد. اگرچه در کشورهای دیگر این شرایط برای قضاوت فراهم شده و خانم اشتاین هوس هم امسال برای اولین بار در بوندسلیگا قضاوت کرد که این موضوع نشان از توانایی های فوتبال بانوان دارد. در آن مسابقه تمام فکر و ذکرم این بود که کار خودم را به بهترین شکل انجام دهم و کمتر از 10 دقیقه نگذشته بود که توانستم شرایط را کنترل کنم و آنها (بازیکنان) هم فهمیدند که باید کار خوشان بکنند و اینکه مرد سوت بزند یا زن هیچ فرقی ندارد.
وضعیت بانوان فوتبال ایران را چطور می بینید؟
خب امسال من کمتر قضاوت کردم و بیشتر در رقابت های برون مرزی بودم ولی در تعداد کمی از مسابقات داخلی هم حضور داشتم. به خوبی می شود احساس کرد که مسابقات با کیفیت بهتری دنبال می شود و رو به رشد است. با توجه به اینکه عمر فوتبال ما در بحث بانوان 10 سال بیشتر نیست، رشد خوبی را در این مدت شاهد بوده ایم.
داوران فوتبال مردان که زیاد از شرایط مالی رضایت ندارند؛ شرایط مالی در داوری بانوان چطور است؟
در مورد شرایط مالی دوست ندارم صحبت کنم ولی چیز زیادی نیست و نمی توان اصلا روی آن برای زندگی حساب باز کرد.
بزرگترین آرزوی شما در داوری؟
طبیعتا هر داوری قله آرزوهایش رسیدن به جام جهانی و فینال این مسابقات است. تمام تلاشم را می کنم که علیرغم تمام محدودیت ها بهترین عملکرد را داشته باشم و خوشبختانه با توجه به زمان کوتاهی که کار می کنم، توانسته ام شرایط خوبی برای خودم ایجاد کنم.
محبوب ترین داور در دنیای فوتبال از دیدگاه شما؟
محبوب ترین داور با توجه به چهره خاصی که داشت، کولینا بوده، ولی هر کدام از داورها را با دقت نگاه می کردم و از نکات مثبت آنها الگو برداری می کردم. اما در نهایت محبوب ترین چهره و الگوی من آقای علیرضا فغانی است که در کار خود بی نظیر هستند.
به نظر شما چقدر شانس برای فغانی جهت قضاوت فینال جام جهانی وجود دارد؟
من برای ایشان از صمیم قلب آرزوی بهترین ها را دارم. ایشان توانایی های بسیار زیادی دارند. رقابت خیلی زیاد و فشرده است و در رقابت هایی مثل جام جهانی با توجه به تیم هایی که حضور دارند و به مراحل بالا می رسند، ملیت هم مهم است. در حال حاضر گزینه های زیادی وجود دارد و رقابت بسیار شدید است ولی فکر می کنم آقای فغانی توانایی قضاوت در فینال را دارد و می تواند به این افتخار مهم برسد.
صحبت پایانی؟
صحبت خاصی نیست ولی هر لحظه دوست دارم از پدر و مادرم تشکر کنم چرا که اگر حمایت های آنها نبود نمی توانستم اینجا باشم. هر چند اول راه هستم و هنوز اهداف بسیاری پیش روی من هستند ولی همیشه این آرزویم بوده که حمایت آنها را در کنار خودم احساس کنم و داشته باشم. همینطور امیدوارم نگاه به ورزش بانوان در میان مسئولین فدراسیون تغییر کند؛ بانوان در رقابت های مختلف جهانی و المپیک توانایی های خود را نشان داده اند و امیدوارم نگاه مسئولین هم مطابق با این افتخارات و موفقیت ها باشد.
