مهدی فخیم‌زاده در دیدار با رئیس صداوسیما از شکایت شورای شهر از سریال «علی البدل» خبر می‌دهد و جمال شورجه در مصاحبه‌ای مطبوعاتی می‌گوید سریال علی‌البدل به جامعه ایرانی توهین کرده است! با این حساب «علی‌البدل» پرحاشیه‌ترین سریال نوروز 96 شد.
فخیم‌زاده در آن جلسه از مشاهده نامه‌ای می‌گوید که در آن شورای شهر با ادعای اینکه به شورای شهر توهین شده است، از سریال شکایت کرده و خواستار پایین کشیده‌شدن سریال شده است. گویا زمان صدور نامه مذکور در موقع پخش قسمت‌های سوم و چهارم بوده است و فخیم‌زاده در حضور علی‌عسکری، رئیس رسانه ملی خطاب به شورای شهر می‌گوید اصلاً آنجا (روستای قلقل) شهر نبود و روستا بود، تازه روستای ناکجا آباد بوده و تو(شورای شهر) چکار داری؟! ویدئوی صحبت‌های فخیم‌زاده که در اخبار سیما نیز پخش شد، با عنوان شکایت شورای شهر از سریال علی‌البدل بازتاب‌های زیادی داشته است.
«جوان» موضوع شکایت شورای شهر از این سریال را از محمدرضا رضوی‌فرد، مدیر روابط عمومی شورای شهر تهران جویا شد. رضوی‌فرد با تکذیب شکایت شورای شهر به قوه قضائیه از سریال علی‌البدل گفت: مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران از تصویر نامطلوبی که این سریال در آستانه انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا از شورا به نمایش گذاشت، انتقاد کرد اما شکایتی از این سریال به قوه قضائیه نداشته‌ایم. از سوی دیگر یکی از عوامل سریال «علی‌البدل» در گفت‌وگو با«جوان» با تأیید نامه شکایت از این سریال از سوی شورای شهر، گفت: شورای شهر در زمان پخش قسمت‌های اولیه سریال شورای شهر نسبت به آن واکنش نشان داد و آن نامه برای همان روزهای اول است، اما در ادامه که داستان سریال جلو رفت و معلوم شد کسانی که از موقعیت شورا سوء استفاده می‌کنند، رسوا می‌شوند و مردم آنها را طرد می‌کنند، شورا دیگر پیگیر آن نامه نشد و حتی اعضای شورای شهر در تماس‌هایی که با ما داشتند از اینکه تصویر خوبی از شورا نشان داده شد، از سریال تشکر کردند!
از سوی دیگر جمال شورجه در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها درباره «علی البدل» می‌گوید: این مجموعه به جامعه ایرانی و روستایی اهانت کرد، چراکه همه شخصیت‌های این داستان از مردم عادی گرفته تا بقیه کودن هستند. در حالی که روستاییان ما زحمتکش هستند و افراد فرهیخته در این قشر وجود دارند. این‌گونه نشان دادن قشر روستایی ظلم و جفا است. اتفاقاً زمان انتخابات که می‌شود همه عازم روستاها می‌شوند اما در آثار نمایشی این افراد بی‌فرهنگ و بی‌سواد با لهجه‌های غلیظ معرفی می‌شوند. به نوعی یک نوع بازگشت تحقیرآمیز به فرهنگ طاغوت است که شهر و شهرنشینی را در بوق و کرنا می‌کردند.
