خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: «آیا شما آلزایمر دارید؟» این عجیب ترین و باورنکردنی ترین سوالی است که ممکن است یک روزنامه نگار ورزشی در پایان تمرین یکی از محبوب ترین و معتبرترین باشگاههای ورزشی کشور و البته از یک سرمربی نامدار خارجی مطرح کند.
در خصوص همین یک سوال می توان ده‌ها و شاید صدها سوال دیگر را در کنار هم مطرح کرد. اینکه روزنامه نگاری ورزشی در ایران چه مسیری را دنبال می کند؟ چه فیلترهایی برای انتخاب خبرنگار ورزشی تعریف شده و در حالی که هیچ طرح درسی به شکل آکادمیک برای این رشته پرطرفدار در کشور ما وجود ندارد ساختار موجود در این حوزه را چگونه باید متحول ساخت؟
در واقع همین یک سوال کافی است تا جامعه رسانه های ورزشی کشور را با نگرانی های بزرگ و تازه ای مواجه کند هرچند این برای اولین بار یا حتی آخرین بار نبوده که شاهد چنین سوالاتی در حوزه ورزش و خصوصا فوتبال هستیم.
وقتی از توشاک در خصوص کهولت سن و ناتوانی اش برای ایستادن کنار زمین سوال می شود یا از دژاگه کاپیتان تیم ملی می پرسند برای استراحت به لیگ ایران آمدی؟ با این حقیقت مواجه می شویم که فقدان یک روش آموزشی و البته گزینشی مناسب در این حوزه برای رسانه های ورزشی کشور احساس می شود.
پرسیدن سوالات بی ربط به موضوع مورد بحث در نشست های خبری که متن صریح آئین نامه های فیفا و ای اف سی آن را خلاف قانون و نادرست می داند اما در فوتبال ایران کاملا رایج است. پرسیدن سوال هایی که صراحتا توهین به طرف مقابل تلقی می شود و می تواند عصبانیت و خشم بی اندازه او را به همراه داشته باشد اما شفر ، توشاک و دژاگه سعی می کنند با خونسردی به آنها جواب دهند.
همه این موارد نشان می دهد که گسترش و توسعه حوزه روزنامه نگاری ورزشی بیش از آنکه شکل کیفی داشته باشد بر مبنای شاخص های کمی بوده و این حقیقت همچنان نگران کننده به نظر می رسد.
رسانه های ورزشی که همواره نقش کلیدی نظارت بر فضای ورزش و طبیعتا رفع مشکلات ، نواقص و کمبودها را بر عهده داشته اند و در بسیاری از مقاطع به رسالت خود عمل کرده اند در این فرصت می توانند در جایگاه منتقد نسبت به برخی از رفتارهای غیرحرفه ای موجود در درون خودشان نگاه حساس تری داشته باشند. شاید بتوان با تغییر رویکرد و اصلاح ساختار امروز مانع از بروز چنین رفتارهای غیر حرفه ای شد که به نوعی آبرو و اعتبار رسانه های ورزشی کشور را با چالش جدی مواجه می سازد.
