حذف شورای رقابت از پروسه قیمت گذاری خودرو؛ افزایش قیمت ها تا سقف ۹.۵ میلیون تومان [تکذیب شد]

صنعت خودروی ایران از دیرباز در ارتباط با رنوی فرانسوی بوده و ساندرو یکی از چندین ماحصل این رابطه است. اولین محصول رنو در سال 1297 هجری شمسی به ایران آمد و این نشان را در خاکمان ماندگار کرد. البته حضور رنو به عنوان تولید کننده در ایران سابقه ای بسیار کمتر دارد؛ چراکه در سال 1381 بود که این شرکت با تدوین قراردادی با سازمان گسترش و نوسازی، آمد تا شریک استراتژیک صنعت خودروسازی ایران باشد.

نخستین خودروی تولیدی رنو در ایران تندر 90 بود. تولید این سدان خانوادگی در اسفند سال 1385 آغاز شد. حدود 4 سال بعد پای خودروی مگان و بعد از آن تندر پیکاپ نیز به ایران باز شد. 9 سال از آغاز تولید تندر 90 گذشت تا سرانجام نوبت به تولید و عرضه خودرویی رسید که بسیاری آن را نسخه هاچبک تندر 90 می دانند؛ محصولی به نام رنو ساندرو. یک سال بعد نسخه کراس این خودرو با پسوند استپ وی در، سال 1395 وارد بازار کشور شد و فروش آن نیز از نیمه دوم همان سال آغاز گشت.

ساندرو در مرکز پژوهشی و تحقیقاتی تکنوسنتر رنو در فرانسه و با همکاری دو تیم برزیلی و رومانیایی طراحی شد. پس از تکمیل توسعه آن، ساندرو برای بار نخست در دسامبر 2007 و در کشور برزیل به عنوان مدلی ساخت رنو معرفی شد. چندی بعد و در مارس 2008 این خودرو با برند داچیا در نمایشگاه ژنو نیز معرفی و در اروپا عرضه شد. داچیا ساندرو در برخی کشور ها از جمله ایران، هند، مصر، روسیه، آمریکای جنوبی، مکزیک و آفریقای جنوبی با نشان کمپانی رنو عرضه می شود.

در اکتبر سال 2008 بخش رنو برزیل، با فاصله ای ده ماهه از آغاز فروش و عرضه ساندرو، از نسخه استپ وی آن پرده برداشت که نسخه کراس اوور ساندرو محسوب می شد. این خودرو از نظر ظاهر دارای تفاوت هایی با نسخه عادی ساندرو است.

پلتفرم ساندرو با دو خودروی تندر 90 و رنو کلیو نسل دوم یکسان بوده و با کد X90 شناخته می شود. کد اتاق آن نیز B90 است که متفاوت از اتاق تندر 90 با کد L90 نامگذاری شده، شناخته می شود. بنابراین، ساندرو نسخه هاچبک تندر 90 حساب نمی شود. همچنین بد نیست بدانید که ساندرو در سگمنت سوپرمینی یا ساب کامپکت جای می گیرد. برای بررسی دقیق تر این خودرو در ادامه همراه دیجیاتو باشید.

ابعاد و طراحی بدنه

به دلیل اشتراک پلتفرم با تندر 90، این دو خودرو در برخی نقاط بدنه تشابهاتی با یکدیگر دارند. این تشابهات نامحسوس مسبب برداشتی نادرست از وجوه اشتراک این دو خودرو شده اند. ارتفاع این دو خودرو از سطح زمین 12 سانتی متر بوده و با یکدیگر یکسانند؛ اعداد برای ارتفاع کل آن ها نیز به همین منوال هستند.

یکی از خواص اشتراک پلتفرم همین تناسبات ابعادی نزدیک به هم است. بطوریکه ساندرو تنها 6 میلیمتر از برادر سدان خود پهن تر است. فاصله طولی دو محور جلو و عقب در این هاچبک ارزان قیمت، 2588 میلیمتر بوده که از فاصله 2630 میلیمتری موجود در تندر 90 حدود 10 سانتی متر کمتر است. پس باید انتظار فضای پای کمتری برای سرنشینان عقب نسبت به آنچه در تندر شاهدش هستیم داشت. گرچه فضای عقب ساندرو برای یک خودرو در این کلاس و در مقایسه با رقیبی مثل 207i یا 206 خوب و مناسب ارزیابی می شود.

افزایش ارتفاع از سطح زمین در استپ وی نسبت به مدل معمولی قابل پیشبینی است؛ 6 سانتی متر ارتفاع بیشتر نسبت به ساندرو معمولی با استناد به کاتالوگ شرکتی. به خاطر اضافه شدن برخی المان ها به بدنه تفاوت هایی جزئی در ابعاد با ساندرو پدید آمده اند که عبارتند از افزایش 4، 7 و 50 میلی متری به ترتیب در طول، عرض و ارتفاع مدل استپ وی. نکته جالب و شاید خنده دار که شاید شما نیز به آن پی برده باشید عدم هم خوانی (تفاوت به مقدار 10 میلیمتر) میزان افزایش ارتفاع از سطح زمین و میزان افزایش ارتفاع کلی مدل استپ وی است.

در شرایط واقعی و با صرف نظر از ارقام درج شده درون کاتالوگ استپ وی و ساندرو معمولی در حداکثر حالت ممکن 2.5 سانت با یکدیگر تفاوت ارتفاع دارند که چنین اختلافی با گفته های شرکت مسئول فروش، در نوع خود بسیار عجیب است! این تغییرات ظاهری برای موجب شده اند تا ساندرو استپ وی در نسخه دستی 50 کیلوگرم و در نسخه اتوماتیک 47 کیلوگرم افزایش وزن تجربه کند.

در نمای خارجی، ساندرو ظاهری ساده و خسته کننده دارد. برخلاف وفور خطوط تیز در بدنه تندر 90، در ساندرو، از ترکیب این خطوط با منحنی استفاده شده که ترکیبی قابل تحمل تر را ایجاد می کنند. باید اعتراف کرد که هرچه قدر طراحی این خودروی اقتصادی خسته کننده و بدور از هیجان و خلاقیت است، اما به اندازه تندر 90 چشم را آزار نمی دهد.

در بخش دماغه استفاده از چراغ های درشت با طرح داخلی معمولی و شیب به سمت جلو پنجره ای ساده تر از خود چراغ ها، بخش دماغه را تا حدودی اخمو جلوه داده است. قطعاً استفاده از ورودی هوای بزرگ 4 ضلعی در پخش پایین سپر در القای چنین حسی بی تاثیر نیست. دو مه شکن گرد در طرفین این ورودی و فرورفتگی باریکی که در میانه راهش میزبان پلاک خودروست، از دیگر نکات موجود در طراحی بخش دماغه ساندرو هستند.

در نمای جانبی، کمان مقعر روی درها بیشتر از سایر بخش ها نظر بیننده را به سمت خود جلب می کنند. گلگیرها نیز برآمدگی مناسبی دارند و فضای کافی را برای تعویض رینگ و لاستیک متفرقه مهیا کرده اند. در بخش پایین درها زه کناری پهنی در امتداد برش های موجود روی سپر های جلو و عقب قرار دارد که تا حدودی سادگی این بخش را کاهش داده است. آینه های جانبی بزرگتر این خودرو نیز دید بسیار خوب و کاملی را در اختیار راننده قرار داده و فرمی بهتر از نمونه بکار گرفته شده در خودروی تندر 90 دارند.

دستگیره درهای کناری، به همراه زه و آینه های این بخش در مدل دارای گیربکس دستی مشکی رنگ هستند، اما در مدل اتوماتیک، این المان ها همرنگ با بدنه می شوند که از تفاوت های ظاهری قابل ذکر در دو نمونه ساندرو معمولیست. رینگ های 15 اینچی این خودرو نیز ظاهری قدیمی و از مد افتاده دارند و درون تایرهای 185 جای گیرفته اند.

نمای عقب ساندرو از دیگر نقاط بدنه ساده تر است. برخلاف اکثر خودروهای هاچبک، چراغ ترمز کوچک عقب، در درون خودرو و پشت شیشه عقب جای گرفته. چراغ های عقب ساده با بخشی سفید رنگ به شکل حرف C درون آنها تا حدودی ِادآور چراغ عقب های تندر 90 هستند. فرورفتگی روی سپر در تقارن کامل با آنچه روی سپر جلو شاهدش بودیم به شر برده و پلاک خودرو و مه شکن عقب در پایین آن قرار گرفته اند.

وجود مه شکن در سمت چپ عقب خودرو چندان به دیده خوش نمی آید و دلیل منطقی نیز برای این مسئله نمی توان عنوان کرد.

در نسخه استپ وی تغییراتی را در اجزای بدنه شاهدیم که تا حدود بسیار زیادی از بی روح بودن بدنه آن نسبت به ساندرو عادی کاسته اند. در اصل این تغییرات بسیار انگشت شمارند، اما به لطف بکارگیری استادانه، نتیجه ای فراتر از انتظار داده اند. برخی از اجزا صرفاً به نقره ای تغییر رنگ داده شده اند؛ آینه های کناری و دستگیره درها از این قاعده پیروی کرده اند. سپرها جلو و عقب و قاب داخلی چراغ های جلو نیز اکنون مشکی رنگ هستند که مورد آخر در چهره ساندرو تاثیر مثبت بسزایی داشته.

حذف زه کناری و آمدن رکاب به جای آن و قرار گرفته ضربه گیر های پلاستیکی روی گلگیر و باربند روی سقف به اضافه مقداری افزایش ارتفاع در القای فرم بدنه شبه کراس اوور موفق و خوب عمل کرده اند. ضمن آنکه به لطف یکسان نبودن رنگ این المان ها با رنگ بدنه، کنتراستی بسیار مناسب را در بخش های مختلف ساندرو استپ وی شاهد هستیم. 2 نکته دیگر که نباید از قلم انداخت تغییر ظاهر رینگ ها (همچنان 15 اینچ) و تغییر رنگ بخش بالای جلو پنجره به کروم است که باز هم هر دو در ارتقا ظاهر خودرو موثر بوده اند.

اما ساندرو استپ وی در دو راهی منتهی به دو سگمنت هاچبک و کراس اوور گیر افتاده و نمی داند از خودش چه می خواهد. از نظر ما استپ وی همان ساندرو است و تنها سعی دارد با ایستادن بر نوک انگشتان پاهایش خود را در زمره خودروهای کراس اوور کامپکت جای دهد.

طراحی کابین

همین اول کار خیالاتان را راحت می کنیم. استپ وی و ساندرو معمولی هیچ تفاوتی با یکدیگر در این بخش ندارند. طراحی کلی کابین ساندرو را می توان نسخه بروزرسانی شده تندر 90 دانست. فرم تیز و خشن داشبورد تندر اکنون جای خود را به خطوط دوار و منحنی داده اند. البته همچنان کابین ساندرو فاقد هرگونه جذابیت بصری بوده و بسیار خسته کننده و بی روح است.

فرمان، دستگیره در و دسته دنده ساندرو شبیه موارد استفاده شده در کابین مگان هستند. قاب دور دریچه کولر های دایره ای شکل، پنل کنسول میانی و برخی از قطعات استفاده شده روی درهای کناری به رنگ نقره ای درآمده اند تا کمی از یکنواختی فضای کابین کاسته شود.

فرمان خودرو با غربیلک بزرگش ظاهری کاملا ساده دارد. این فرمان در نسخه اتومات قابلیت تنظیم ارتفاع دارد که نسخه گیربکس دستی فاقد آن است. در پشت فرمان، آمپر خودرو جای دارد که به لطف سفید بودن صفحاتش اکنون کمی جذاب تر از آنچه در تندر 90 شاهدش بودیم شده است.

کامپیوتر سفری این بخش اطلاعاتی نظیر مصرف سوخت، میزان مسافت طی شده از ابتدا، ساعت و چندین مورد دیگر را نمایش می دهد. البته برخی از این موارد مانند مصرف سوخت نسبتاً لحظه ای که در هر 500 متر بروزرسانی می شود چندان دقیق و قابل اطمینان نیستند. همچنین در نسخه اتوماتیک تفاوتی دیگر نسبت به نمونه گیربکس دستی وجود دارد و آن امکان کنترل سیستم صوتی از پشت فرمان است، دقیقاً مشابه با خودروی پژو 206.

در قسمت میانی داشبورد ابتدا شاهد سیستم صوتی هستیم که فاقد امکانات خاصی بوده و تولید شده توسط شرکت Blaupunkt آلمان است. این دستگاه پخش از پورت AUX و USB نیز پشتیبانی می کند و در مدل های جدیدتر دارای قابلیت پشتیبانی از بلوتوث است. همچنین کیفیت خروجی از 4 اسپیکر درون کابین که روی درها قرار گرفته اند با وجود مقداری خفگی بیش از حد کاملاً خوب و قابل قبول است و بسیاری از خودروهای تولید داخل را پشت سر می گذارد. همچنین حداکثر حجم صدا تا قبل از بهم ریختگی آن نمره قبولی می گیرد.

در پایین دستگاه پخش صوت، 5 دکمه بزرگ قرار دارد. دو دکمه کناری مربوط به بالا و پایین کردن شیشه های کناری اند، سایر دکمه ها مربوط به قفل مرکزی، چراغ خطر و سیستم ضد بخار شیشه عقب هستند. سیستم تهویه هوای ساندرو فاقد تهویه اتوماتیک است اما در هوای گرم و تابستانی این روزها عملکرد مناسبی دارد و ناامیدتان نمی کند. کابین ساندرو مثال بارزی از اقدام در راستای کاهش هرچه بیشتر هزینه تولید است؛ محل قرار گیری کلیدهای شیشه بالابر جلو را در نظر بگیرید یا نبود دماسنج محیط خارجی، حتی فندک خودرو نیز فاقد چراغ است. دسته دنده ساندرو اتوماتیک، مانند برخی قسمت های دیگر، دقیقا مثل مگان و تندر90 اتوماتیک ایران‌خودرو است و ظاهری عجیب و بد شکل دارد.

داشبورد خودرو 8 لیتر فضای خالی در اختیارتان قرار می دهد و جادار است. در جلوی دنده دو جا لیوانی وجود دارد که به صورت پیش فرض در یکی از آن ها ظرف مخصوص خاکستر جای گرفته است. فضای پا در بخش عقب همانطور که پیشتر اشاره کردیم برای هاچبکی با این جثه به اندازه کافیست.

چنین فضای جاداری را در صندوق عقب ساندرو نیز شاهد خواهید بود. حجم صندوق عقب این خودرو 320 لیتر است و در مقایسه با حجم 245 لیتری صندوق 206 واقعاً عالیست و با خواباندن صندلی های عقب این فضا دو چندان خواهد شد. همچنین طاقچه عقب نیز کاملاً جادار بوده و در این کنار فضای سر سرنشینان، چه در جلو و چه در عقب، هم عالیست.

تمام بخش های کابین ساندرو از پلاستیک خشک ساخته شده، اما لمس آن، حس خیلی بدی را انتقال نمی دهد. کیفیت مونتاژ ساندرو هم واقعاً خوب است، در نسخه های ابتدایی مشکلاتی از قبیل سر و صدای اضافه موجود در سقف وجود داشتند که اکنون برطرف شده اند و بی دلیل نیست که این هاچبک اقتصادی، به‌طور معمول در ارزشیابی‌های ماهانه‌ شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران (ISQI) با کسب چهار ستاره از پنج ستاره همواره یک گام از رقبای چینی و ایرانی خود بالاتر می ایستد. پس از بررسی نمونه ای با کارکرد بالای 28000 کیلومتر هیچگونه صدای اضافی در کابین به گوش نمی خورد که همین موارد جز مهمترین نقاط قوت ساندرو در برابر خودروهای پرآپشن تر محسوب می شوند. در مجموع می توان گفت، رنو ساندرو به خوبی با استانداردهای کمپانی رنو در زمینه مونتاژ و تولید مطابقت داده شده و از این بابت کاملاً قابل اعتماد است.

مشخصات فنی

پارس خودرو ساندرو را در ایران تنها با پیشرانه‌ K4M 696 عرضه می‌ کند؛ پیشرانه‌ ای که مدت زیادیست در خودروی تندر 90 نیز به‌ کار گرفته شده و می شود. این موتور 1598 سی سی حجم دارد و از آرایش چهار سیلندر خطی با 16 سوپاپ بهره می‌ گیرد. توان حداکثر آن معادل 105 اسب بخار در دور موتور 5750 دور بر دقیقه و حداکثر گشتاور تولیدی این پیشرانه برابر 140 نیوتن‌متر است که در دور موتور 3750 دور بر دقیقه حاصل می‌ شود.

شرکت مونتاژ عرضه کننده، همانطور که به آن اشاره شد، رنو ساندرو را در دو نسخه دستی و اتوماتیک روانه‌ بازار کرده است. سیستم انتقال قدرت مدل دستی از نوع 5 سرعته و مصرف سوخت ترکیبی آن بر اساس کاتالوگ معادل 6.7 لیتر در هر 100 کیلومتر است که در استفاده روزانه این مقدار تا 7 الی 7.4 لیتر در 100 کیلومتر افزایش خواهد یافت. مدل اتوماتیک این خودرو از سیستم انتقال قدرت 4 سرعته با قابلیت تعویض دستی بهره می‌ برد و به‌صورت ترکیبی در هر 100 کیلومتر، حدود 8.3 لیتر مصرف سوخت دارد.

طبق اطلاعات موجود در وب‌ سایت شرکت پارس‌ خودرو، حداکثر سرعت ساندرو و استپ وی در مدل‌ های دستی و اتوماتیک به‌ ترتیب 175 و 170 کیلومتر بر ساعت بوده و این دو به‌ ترتیب در مدت 10.5 و 11.5 ثانیه از حالت سکون به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت می رسند. اعداد و ارقام برای مدل استپ وی نیز به همین صورت هستند، تنها مصرف نسخه اتوماتیک در کاتالوگ 8 لیتر در 100 کیلومتر عنوان شده که کمی از نسخه هاچبک عادی کمتر است.

در مدل دنده ای نیز گیربکس استپ وی تقویت شده و عملکرد متفاوتی نسبت به مدل هاچبک معمولی دارد. رنو برای محور جلوی رنو ساندرو، سیستم تعلیق مستقل مک‌ فرسون با بازوی جناقی را برگزیده و در محور عقب آن از سیستم تعلیق نیمه‌ مستقل با فنر های مارپیچ استفاده کرده است. ترمزهای جلو و عقب رنو ساندرو همانند بسیاری از خودروهای هاچ‌ بک دیگر این بازه قیمتی و موجود در بازار به‌ ترتیب از نوع دیسکی و کاسه‌ ای هستند.

امکانات رفاهی و ایمنی

از آنجایی که با خودرویی به واقع کومونیسمی و مخصوص بازارهای در حال توسعه طرف هستیم؛ بنابراین نمی‌توان انتظار داشت امکانات رفاهی رنو ساندرو راضی‌ کننده و جذاب باشند. تجهیزات رفاهی ساندرو (که اگر بتوان آن ها را تجهیزات نامید پس مواردی مانند سیستم های خودران بیشتر به داستان تخیلی شباهت خواهند داشت) به مواردی مانند چراغ مه‌ شکن جلو، آینه‌های جانبی برقی، سیستم صوتی مجهز به پورت USB و در برخی مدل ها بلوتوث، چهار بلندگو، کنترل سیستم صوتی زیر غربیلک فرمان (مدل اتوماتیک)، قفل مرکزی به‌ همراه کنترل از راه دور و سیستم ضد سرقت اشاره کرد.

همان‌طور که اشاره کردیم، در داخل ساندرو خبری از تجهیزاتی مانند نمایشگر لمسی، سیستم موقعیت‌یابی، کروز کنترل، سیستم کنترل پایداری و سیستم سرگرمی مدرن نیست. طبق اطلاعاتی که در وب‌سایت شرکت پارس‌خودرو ذکر شده، سیستم‌های ایمنی رنو ساندرو شامل کیسه‌‌ی هوای راننده، کیسه‌ی هوای سرنشین جلو به‌ همراه سوئیچ غیرفعال‌سازی آن، ترمز ضد قفل ABS به‌ همراه توزیع الکترونیکی ترمز و کمربند ایمنی سه‌نقطه‌ای برای سرنشین‌های عقب است. ضمن آنکه برای نصب صندلی‌ کودک نیز قلاب‌ های ISOFIX در نظر گرفته شده است.

تجربه رانندگی با ساندرو

پلتفرم بکار گرفته شده در ساندرو، مشابه با تندر 90، در محور جلو به سیستم تعلیق مستقل مک فرسون با بازوی جناقی و در عقب به میل پیچشی با مقطع H و فنر مارپیچ مجهز شده است. این مجموعه در کنار اصلاحاتی که نسبت به آنچه در تندر 90 دیده ایم قابلیت های دینامیکی تقریباً بهتری را فراهم می کنند.

سیستم تعلیق ساندرو را به نوعی می توان ساخته شده برای جاده های ایران توصیف کرد. تنظیمات نرم و فاصله نسبتاً زیاد 12 سانتی متری از کف زمین، واکنش تعلیق خودرو را نسبت به ناهمواری های سطح مسیر دلپذیر می کنند. در هنگام عبور از سرعتگیرها ساندرو هیچگاه مانند 206 خشک برخورد نکرده و به اتاق ضربه وارد نمی کند. البته در کنار چنین حسنی ایراد بزرگ و نگران کننده ای وجود دارد؛ هندلینگ نامطمئن. به لطف دو مورد گفته شده بدنه ساندرو در پیچ های تند حرکات اضافه دارد، چسبندگی آن مناسب نیست و به طبع لذتی در راندن آن وجود ندارد. این موارد در مدل استپ وی به دلیل ارتفاع بیشتر قطعاً بیشتر به چشم خواهند آمد. بنابراین در نبود سیستمی مانند ESP در این دو خودرو استفاده از تایرهای پهن تر 195 و 205 را پیشنهاد می کنیم که چسبندگی بیشتر را در کنار سنگین تر شدن سیستم فرمان به ارمغان می آورند، تاثیر مثبت آنها در ارتقا ظاهری نیز غیر قابل انکار است.

روند شتاب گیری ساندرو چندان رضایت بخش نیست و این مسئله در نسخه گیربکس اتوماتیک بیستر حس می شود. در نسخه دستی به زحمت می توانید زیر 12 ثانیه از 0 به 100 کیلومتر در ساعت برسید. گیربکس 4 سرعته تیپ تیرونیک نیز این شرایط را بهتر نمی کند. برای مثال، اگر در جاده باشید و بخواهید با تخت گاز رفتن گیربکس با کشیدن معکوس به دادتان برسد در 90 درصد شرایط نامید می شوید. بنابراین اصلاً ریسک سبقت گرفتن با ساندرو در شرایط نامطلوب را نکنید؛ چنین معضلی گیربکس ساندرو را خنگ و احمق نشان می دهد.

البته به لطف وجود سیستم تیپ ترونیک، با حرکت دادن دسته دنده به سمت خودتان و در حالت M، می توانید کمی تا قسمتی خود مختار شوید؛ گرچه همچنان در صورت رسیدن به حداکثر و حداقل دور موتور در هر ضریب دنده گیربکس خود به خود اقدام به تعویض می کند. از طرف دیگر گیربکس ساندرو بسیار روان عمل می کند. برای مقایسه گیربکس اتوماتیک 206 را تصور کند؛ مصداق یک عذاب الهی! ساندرو عکس آن است. در شرایط کاملا نرمال این گیربکس کمال همکاری را با سایر مجموعه ها داشته و به موازات آن ها نرم کار می کند.

سیستم ترمز با وجود موارد پایه ای همچون ABS و EBD  قابل اطمینان است و در سرعت بالا نیز اعتماد به نفس کافی را در شرایط حساس به راننده تزریق می کنند. سیستم فرمان با پیشروی عقربه سرعت سنج موج بر نداشته و به خاطر هاچبک بودن بدنه فرمانپذیری بهتری نسبت به تندر 90 را شاهدیم.

آینه های کناری ساندرو دید خوبی از اطراف فراهم می کنند و به دلیل نشیمنگاه و ارتفاع بالای خودرو نسبت به بسیاری از اتومبیل های دیگر، دید مناسبی به اطراف خواهید داشت و گذر از معابر سخت اصلاً دردسرساز نمی شود؛ البته جای خالی سنسور دنده عقب به شدت خالیست و نصب آن را توصیه می کنیم.

صندلی های ساندرو به بدی تندر 90 هستند. خشک و بسیار غیر ارگونومیک. پس از 2 ساعت رانندگی با ساندرو احتملاً احساس کمر درد خواهید داشت چرا که فرم نیمکتی این صندلی ها به بدترین شکل بدنتان را در آغوش می گیرند. همچنین تنظیم زاویه پشتی صندلی های جلو که با پیچی سفت در کنارشان انجام می شود کاری طاقت فرسا و جانکاه است.

رقبای ساندرو و ساندرو استپ وی در ایران

اغلب رقبای ساندرو از میان خودروهای تولید داخل و چینی هستند؛ شاید بتوان نزدیک‌ ترین رقیب خارجی این خودروی هاچ‌ بک را برلیانس H320 با موتور 1.6 لیتری دانست در داخل کشور به‌ فروش می‌ رسند. از دیگر رقبای این ساندرو می توان به پژو 207 جدید، ام وی ام 315، دانگ فنگ H30 Cross و لیفان X50 اشاره کرد. نزدیک ترین جایگزین ها برای مدل استپ وی نیز اغلب چینی هستند. محصولاتی مانند چانگان CS 35، ام وی ام X22، هایما S5 توربو و جک S3.

قیمت و شرایط ساندرو و ساندرو استپ وی در بازار

قرمز، سرمه ای، مشکی ذغالی، مشکی و سفید گزینه های قابل انتخاب خریداران این دو خودرو برای تعیین رنگ بندی بدنه هستند. شرکت پارس‌خودرو رنو ساندرو را با گارانتی 24 ماهه یا 40 هزار کیلومتری عرضه می‌کند.

در شرایط بحرانی فعلی و با وجود شک و شبهات بسیار در رابطه با ادامه همکاری رنو با سایپا، خبری از شرایط فروش و پیش فروش از سوی سایپا نیست. تنها راه خرید ساندرو و استپ وی مراجعه به بازار است. در زمان تکمیل این نوشته در بازار نسخه گیربکس دستی ساندرو با قیمت در حدود 96 میلیون و نسخه اتومات با قیمت 112 میلیون تومان خرید و فروش می شوند. استپ وی در نسخه دستی برچسب قیمتی 109 میلیونی بر دوش خود حمل می کند که در مدل دارای گیربکس اتوماتیک این رقم به حوالی 121 میلیون تومان افزایش می یابد.

خلاصه تفاوت‌ های رنو ساندرو و رنو ساندرو استپ‌ وی

• دو خودروی ساندرو و استپ‌ وی به لحاظ فنی بسیار مشابه اند و پارس‌خودرو در نسخه‌ی استپ وی ساندرو از همان پیشرانه‌ی 105 اسب بخاری درون ساندرو و تندر 90 استفاده کرده است. استپ وی از لحاظ ظاهری نیز همان ساندروی هاچبک است در لباسی فاخر که قصد دارد خود را کراس اووری کامپکت جلوه دهد؛ آن هم تنها به لطف کمی ارتفاع بیشتر.
• رنو با بهره‌گیری از ضربه‌ گیر هایی به رنگ مشکی روی گلگیرها و سپر استپ‌ وی، به این خودرو ظاهری ماجراجویانه و عضلانی‌ تر اعطا کرده و علاوه‌ بر این قطعاتی به رنگ نقره ای در نقاط مختلف بدنه بکار گرفته که یکی از معدود وجه‌ های تمایز بین استپ‌ وی و ساندرو هستند.
• طول و عرض دو خودرو با یکدیگر یکسان اما ارتفاع استپ وی حدود 50 میلی‌ متر (طبق کاتالوگ) از این ساندرو هاچبک بیشتر است. رنو دو باربند نیز به‌ صورت استاندارد روی سقف استپ‌ وی نصب کرده است تا خودرو مرتفع تر حس شود. در درون کابین نیز دو خودرو هیچ تفاوتی نداشته و کاملاً خسته کننده اند.

نقاط ضعف و قدرت ساندرو و ساندرو استپ وی