بروز آسیبهای اجتماعی به یکباره اتفاق نمیافتد، بلکه این مساله به دلیل اغماضها و کم کاریهایی است که از سوی دستگاهها، سازمانها و دیگر عوامل بیرونی و درونی بروز کرده است.
به گزارش به نقل از آرمان ،برای مثال وقتی از سنین کودکی والدین و اولیای مدرسه به دانش آموز مهارت نه گفتن، مهارت حل مساله، کنترل خشم و... را نمیآموزند، طبیعتا این فرد در بزرگسالی به فردی عصبی، پرخاشگر، کم تحمل و... تبدیل میشود. برای مثال نوجوانی که مهارت نه گفتن نیاموخته و از سوی دیگر در جامعهای که در کمتر از 10 دقیقه امکان دسترسی به مواد مخدر وجود داشته باشد، طبیعتا خطر ابتلا به بلای خانمانسوز اعتیاد در او افزایش مییابد. این در حالی است که برخی از کارشناسان و جامعهشناسان بر این باور هستند که باید مشکلات و آسیبهای اجتماعی را به صورت بومی در نظر گرفت و بعد بهدنبال راه حل بود. این گونه نیست که تمامی آسیبهای جامعه مربوط به اعتیاد یا طلاق است و آسیبهای متنوعی در استانهای مختلف وجود دارد.
در اسفند96، محمد باقر الفت، معاون اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضائیه با اشاره به اینکه 20 سال است آسیبهای اجتماعی کشور را فرا گرفته است، گفت: تنها دو یا سه سال است، به موضوع آسیبهای اجتماعی به صورت جدی پرداخته شده است. آنچه در ادامه میخوانید، نظرات ناهید تاجالدین، عضو هیات رئیسه کمیسیون اجتماعی مجلس در گفت و گو با خبرنگار «آرمان» درباره اقدامات مجلس برای مدیریت آسیبهای اجتماعی است.