با توجه به روند حاکم بر صنعت خودرو، می توان گفت که آینده به اتومبیل های الکتریکی تعلق دارد، مگر اینکه اتفاقی بسیار غیرمنتظره رخ بدهد. این دسته از وسایل نقلیه در ابتدا چندان کارا نبودند، اما اینک روز به روز پیشرفت کرده و بهبود می یابند.
روشن است که به دلیل عدم تولید گازهای آلاینده، اتومبیل ها و موتور سیکلت های برقی دوستدار محیط زیست بوده و اثرات سوء بسیار کمتری از خود برجای می گذارند.
در حال حاضر تسلا به عنوان پیشروترین شرکت در زمینه ساخت خودروهای برقی محسوب می شود. موفقیت هایی که این کمپانی آمریکایی کسب کرد، به خودروسازان سنتی و با سابقه درس های زیادی آموخت و به آنها نشان داد که پایان عصر موتورهای درون سوز بسیار نزدیک است.
با مشاهده پیشرفت های تسلا، خودروسازان سنتی به تکاپو افتاده اند و اکنون بیشتر آنها توسعه مدل های برقی را در دستور کار قرار داده و خود را برای رقابتی جدی با شرکت کالیفرنیایی آماده می کنند.
اما یک سوال مهم، آیا کمپانی هایی که پیش تر در زمینه تولید خودروهای بنزینی موفق بودند، خواهند توانست در زمینه ساخت خودروهای برقی هم موفق عمل کنند؟ اگر پاسخ مثبت است کدام یک به جدی ترین رقیب تسلا بدل خواهد شد؟
آنهایی که هنوز وارد این بازی نشده اند
درست است که خودروسازان نام آشنای زیادی رفته رفته در حال رو آوردن به تولید مدل های برقی هستند، اما هنوز هیچ حرکتی از برخی از برندهای با سابقه در این راستا دیده نمی شود.
برای مثال آلفارومئو، مزدا، بیوک، کادیلاک، کرایسلر، جیپ و میتسوبیشی چند مورد از برندهای قدیمی هستند که استراتژی جامعی برای تولید اتومبیل های الکتریکی تدوین نکرده اند. این خودروسازان کماکان به موتورها و پلتفرم های سنتی وفادار مانده اند، هر چند در بین محصولاتشان مدل های هیبریدی وجود دارد.
در این بین برندهایی مثل فیات و فورد به ترتیب با مدل های 500e و نسخه برقی فوکوس شانس خود را در بازار امتحان کرده اند، اما به دلیل توانایی های فنی نه چندان مناسب و ایرادات زیاد نتوانسته اند به موفقیت برسند.
فیات از همان روزهای نخستین می دانست که 500e خودرویی کارا و قابل اعتماد نیست، اما به هر ترتیب ممکن می خواست مدلی برقی برای فروش در ایالت های حساس به محیط زیست داشته باشد. سرجیو مارکیونه مدیرعامل فقید این شرکت ایتالیایی در اظهار نظری جالب گفته بود:
امیدوارم این خودرو را نخرید، زیرا با فروش هر دستگاه ضرری 14 هزار دلاری به من تحمیل می شود. به اندازه کافی صادق هستم که این را به شما بگویم. من تنها به تعداد لازم از این خودرو را به فروش خواهم رساند.
آقای مارکیونه در مصاحبه ای با بلومبرگ علنا پذیرفته بود که 500e از روی اجبار تولید می شود. وی دلیل این اجبار را چارچوب زمانی تعیین شده در اروپا عنوان کرده بود.
با وجود تولید این مدل برقی، فیات از قافله عقب مانده و هنوز برنامه جامعی برای حرکت به سمت مدل های پاک تدوین نکرده است.
در سوی مقابل شرکت فورد گام هایی را برداشته و استراتژی هایی را برای تولید خودروهای الکتریکی در نظر گرفته است. پروژه Mach 1 یکی از این استراتژی هاست که بر اساس آن فورد تحقیقاتی را در زمینه توسعه مدل های پاک کلید زده و خود را به ساخت پلتفرم های اختصاصی برای اتومبیل های برقی ملزم نموده است. تولید شاسی بلندی الکتریکی بر پایه ماستنگ یکی از ثمره های این پروژه خواهد بود.
آنهایی که به طور جدی به دنبال تغییر هستند
از میان خودروسازان سنتی شرکت هایی هستند که برنامه های جدی تری برای تولید مدل های الکتریکی تدوین کرده اند. این شرکت ها با کنار گذاشتن پلتفرم های قدیمی، در حال توسعه پلتفرم های اختصاصی برای مدل های برقی هستند.
نیسان یکی از این خودروسازان است که با ارایه هاچ بک برقی لیف عزم خود را برای ورود به عرصه اتومبیل های برقی بطور عملی نشان داد. اگر چه لیف توانایی های شاخصی ندارد، اما یقینا تجارب زیادی را نصیب ژاپنی ها کرده است.
این کمپانی خود را برای تجهیز نسل دوم لیف به باتری 60 کیلووات ساعتی آماده می کند. با این باتری لیف خواهد توانست تا 200 مایل (320 کیلومتر) مسافت را بدون نیاز به شارژ مجدد پشت سر بگذارد.
هوندا دیگر شرکت ژاپنی است که با مدل Clarity در بازار خودروهای برقی حضور دارد. این خودرو به یک پیشرانه تمام الکتریکی با 161 اسب بخار قدرت مجهز شده، اما فقط 80 مایل (128 کیلومتر) مسافت را می تواند با یک بار شارژ طی کند.
به آلمان می رویم، کشوری که مهد خودروسازی جهان و زادگاه شرکت معروف ب ام و محسوب می شود. این کمپانی مدل تمام برقی i3 را بر روی خط تولید دارد. اگر چه با مسافت قابل پیمایش 114 مایل (183 کیلومتر) i3 هم حرف های زیادی برای گفتن در برابر محصولات تسلا ندارد، اما باواریایی ها نیز به لطف تولید این خودرو به تجربه های زیادی دست یافته اند؛ بهره گیری از فیبر کربن در یک مدل تیراژ بالا یکی از این تجارب است که به واسطه برند i حاصل شده است.
پس از i3، کراس اوور iX3 دومین مدل کاملا برقی ب ام و لقب خواهد گرفت. انتظار می رود با این کراس اوور سبز، ب ام و گام های بزرگی را برداشته و نسل جدید خودروهای پاک خود را با مسافت قابل پیمایش و زمان شارژ بسیار بهتر راهی میدان رقابت کند.
ولوو که با کمک های مالی جیلی جانی دوباره گرفته، آینده خود را متعلق به مدل های برقی می داند. این کمپانی سوئدی فعلا بر روی ارایه خودروهای هیبریدی تمرکز کرده، اما تا سال 2021 پنج مدل تمام برقی تولید خواهد کرد.
برند زیرمجموعه پولستار هم مثل سابق به تولید نسخه های اسپرت ولوو ادامه خواهد داد، با این تفاوت که نیروی این مدل ها توسط پیشرانه های سبز تامین خواهد شد.
کدام شرکت سنتی در عرصه خودروهای برقی پیشتاز بوده و رقیب اصلی تسلا به حساب می آید؟
درست است که فقط چند هفته از معرفی شاسی بلند تمام برقی EQC می گذرد، اما مرسدس بنز تجربه چند ساله ای در زمینه تولید مدل های الکتریکی دارد. این کمپانی پیش تر توانایی خود در ساخت چنین مدل هایی را با B کلاس برقی، SLS AMG E-Cell و محصولات برند اسمارت نشان داده است.
با تکیه بر باتری 80 کیلووات ساعتی، کراس EQC قادر است تا 279 مایل (450 میلومتر) را بر اساس استاندارد WLTP طی کند که نشان از پیشرفت قابل توجه اشتوتگارتی ها دارد.
اما با وجود این، مرسدس بنز با مشکلاتی که مربوط به هزینه های وارانتی و قابل اعتماد بودن پلتفرم برقی جدید هستند، روبرو شده؛ البته مثل دیگر خودروسازان، زمان نسبتا طولانی برای شارژ کردن خودرو به عنوان یکی از مشکلات اصلی باقی مانده است.
در حال حاضر با 40 دقیقه شارژ با شارژرهای سریع، می توان تا 80 درصد از ظرفیت باتری EQC را پر کرد که در مقایسه با زمان لازم برای پر کردن باک بسیار بیشتر است.
کمپانی انگلستانی جگوار شرایطی کمابیش مشابه با مرسدس بنز دارد. این خودروساز با سابقه با توسعه کراس اوور I-Pace بر روی پلتفرمی اختصاصی گامی بلند برداشته است.
جگوار I-Pace از مشخصات فنی مناسبی برخوردار است. این خودرو با یک بار شارژ تا 300 مایل (معادل تقریبا 480 کیلومتر) را طی کرده و در زمانی برابر با 4.8 ثانیه سرعت خود را به 60 مایل در ساعت می رساند.
آئودی مدت هاست که در زمینه خودروهای برقی تحقیق می کند. تجاربی که این شرکت آلمانی از حضور در مسابقات لمان و دیگر آزمایش ها بدست آورده، اخیرا در قالب کراس اوور الکتریکی e-tron نمود پیدا کرده است. این خودرو هم تا 300 مایل مسافت را می تواند بدون نیاز به شارژ مجدد پشت سر بگذارد که رقمی قابل قبول و هم تراز با استانداردهای موجود است.
اما آئودی e-tron نیز با مشکل زمان لازم برای شارژ شدن روبرو است. باتری این کراس اوور خوش استیل با 30 دقیقه شارژ در حالت شارژ سریع، تا 80 درصد پر می شود.
در شرق آسیا، هیوندای دو مدل تمام برقی Ioniq و کونا را بر روی خط تولید دارد. دامنه حرکتی این دو به ترتیب برابر با 124 مایل (معادل 200 کیلومتر) و 258 مایل (معادل 415) کیلومتر اعلام شده است.
همانطور که مشاهده می کنید نسخه الکتریکی کراس اوور کونا مسافت قابل پیمایش مناسبی داشته و به استانداردهای موجود بسیار نزدیک است. هیوندای هم هنوز نتوانسته راهکاری برای کاهش زمان شارژ پیدا کند.
پورشه تایکان یکی از مورد انتظارترین خودروهای برقی است. این خودرو که نخستین محصول تمام برقی پورشه به شمار می رود، از پیشرانه ای 600 اسب بخاری بهره برده و می تواند تا مسافت 310 مایلی (معادل تقریبا 500 کیلومتر) حرکت کند.
به لطف فناوری شارژ 800 ولتی، با 15 دقیقه شارژ انرژی لازم برای پیمایش 248 مایل (400 کیلومتر) در باتری ذخیره می شود. با چنین رکوردی به نظر می رسد پورشه پیش تر از رقبا قرار گرفته و مالکین تایکان کمتر در انتظار شارژ شدن خودروی خود خواهند نشست. البته فراموش نکنیم که تایکان حامل نشان پورشه است و برای عموم مردم قابل خرید نخواهد بود.
آن سوی دنیا شورولت، با مدل بولت در بازار خودروهای الکتریکی حضور دارد. بولت تقریبا از هر لحاظ وضعیت مطلوبی داشته و برخلاف پورشه تایکان در دسترس عموم مردم قرار دارد.
بولت نیروی خود را از پیشرانه ای 200 اسب بخاری دریافت کرده و می تواند تا 238 مایل (383 کیلومتر) مسافت را با یک بار شارژ طی کند. شورولت در این خودرو تعادل مناسبی بین فاکتورهای مختلف ایجاد کرده و پکیجی نسبتا کامل را عرضه کرده است.
نکته بسیار جالب توجه اینکه مهندسین شورولت مشغول کار بر روی سیستم شارژی هستند که در عرض 10 دقیقه انرژی لازم برای پیمایش مسافت 180 مایلی (290 کیلومتر) را به باتری تزریق می کند.
این زمان اگر چه هنوز با زمان پر کردن باک خودروهای بنزینی فاصله دارد، اما مسلما رفته رفته با پیشرفت های حاصل شده، بهتر می شود. شورولت برای ارایه 20 خودروی برقی تا سال 2023 برنامه ریزی کرده است.
این شرکت با غلبه بر مشکلاتی مثل مسافت قابل پیمایش، زمان شارژ و هزینه تمام شده ارزان ترین اتومبیل های برقی را با قابلیت هایی مناسب به دست مشتری نهایی می رساند. بنابراین می توان گفت شورولت موفق ترین خودروساز سنتی است که خود را با شرایط موجود بهتر تطبیق داده و رقیب اصلی سازندگان اتومبیل های الکتریکی به محسوب می شود.
