به گزارش ایسنا، این عروسک ها که بر اساس علاقه و سلیقه فرمانده سفینه سایوز انتخاب می شود امروز برای آنها حکم یک سنت و حتی به نوعی نقش "طلسم خوشبختی" را ایفا می کند. اما فلسفه واقعی وجود این عروسک نه طلسم خوشبخی که نکته ظریف دیگری است.
یکی از کار های اولیه در زمان نشستن فضانوردان در سفینه سایوز در موقع پرتاب, بستن یک عروسک کوچک با نخ به "سقف سفینه" است. این عروسک از زمان پرتاب تا حدود 9 دقیقه بعد یعنی رسیدن به فضا, با توجه به جاذبه زمین و شتاب موشک, به شکل کاملا عمودی بر بالای سر فضانوردان آویزان می ماند اما با ورود سفینه به مدار و خنثی شدن نیروی جاذبه در اثر حرکت سفینه در مسیر چرخشی به دور زمین, در فضا شناور می شود. شناور شدن عروسک به فضانوردان این نوید را می دهد که پرتاب به شکل درست انجام شده و آنها به سلامت به مدار زمین رسیده اند و می توانند به پرواز فضایی ادامه دهند. طبیعی است که این لحظه و شناور شدن عروسک, برای کسانی که نخستین سفرشان به فضا را آغاز می کنند بسیار لذت بخش خواهد بود.
فرماندهان سفینه بنا به موقعیت زمانی و وقایع و یا حتی سلیقه خود, عروسک های مختلفی را انتخاب می کنند. عروسک پرنده خشمگین قرمز, خرس قهوه ای, آدم برفی و جغد صورتی از جمله عروسک هایی بودند که برای همین منظور به فضا برده شدند.آلکسی آوچینین فرمانده سایوز ام.اس-10 برای ناو خودش عروسک یک سگ را انتخاب کرده که نعلی هم به عنوان طلسم خوشبختی بر گردن دارد!
البته همراه کردن "طلسم خوشبخی" و نعل اسب تنها عقاید و مراسم خرافی نیستند و هنوز برخی رسوم و آداب خرافی هستند که رعایت می شود و فضانوردان به آن اعتقاد دارند!
