ماچوپیچو ؛ سرزمین گمشده اینکاها

زمانی که قصد سفر با هدف خوش گذرانی وتفریح را داریم، اولین سوالی که به ذهن خطور می کند این است که کجا برویم که بتوانیم بالاترین استفاده را از زمان ببریم و مقصد بتواند پاسخ گوی همه ی نیازهایمان باشد؟

این که به چه چیزهایی علاقه داریم و ترجیچ میدهیم چگونه کشوری را ببینیم در افراد مختلف فرق دارد، اما مکان هایی در دنیا هستند که کمتر کسی هست که آن ها را دوست نداشته باشد. برای مثال گردشگرانی که آمریکای جنوبی و یا پرو را برای گشت و گذار و مسافرت انتخاب می کنند بدون شک سفر به شهر کهن ماچوپیچو اوج هیجانشان خواهد بود چرا که این شهر از عجایب هفتگانه ی جهان است.

حتما این مکان نکات منحصر به فردی دارد که در بررسی های جدید انجام شده در سال 2007 میلادی به عنوان برترین اماکن دنیا و عجایب جهان شناخته شده است. این شهرستان باستانی تا اوایل قرن بیستم کاملا به فراموشی سپرده شده بود اما در حال حاضر روزهایی می شود که 2500 نفر در هر 24 ساعت از آن بازدید می کنند؛ پس امکان ندارد جای بدی باشد و این همه بازدیدکننده انتخاب اشتباهی کرده باشند.

اما برای کشف این که چرا ماچوپیچو قرن ها از نظرها پنهان بود و اصلا در این شهر قدیمی چه می گذرد و چه سرنوشتی داشته است باید حتما آن را از نزدیک ببینیم، با کارناوال همراه باشید تا بیشتر با شهر اسرار آمیز ماچوپیچو آشنا شویم.

چرا ماچوپیچو؟

---

_ یکی از پر طرفدارترین عجایب هفتگانه ی جهان است.

_ معماری حیرت انگیزی دارد.

_ پس از گذشت سال ها هنوز هم پر از رمز و راز است.

_ در منطقه ای خوش آب و هوا با مناظر زیبا قرار گرفته است.

_ در فهرست اماکنی قرار دارد که باید یک بار پیش از مرگ آن را دید.

آشنایی با ماچوپیچو ؛ machu picchu

شهر اسرار آمیز ماچوپیچو در ارتفاعات کوزکو ( کوسکو )، شهرستانی در جنوب پرو قرار گرفته است. شهری عجیب و باستانی که متعلق به امپراطوری اینکاها ( Inca Empire ) بوده است؛ اینجا معماری شگرف و چشم نوازی دارد.

اینکاها از مردمان سرخ پوست و بومی کهن آمریکای جنوبی بوده اند و در پرو، اکوادور، بولیوی و قسمت هایی از آرژانین، شیلی و کلمبیا می زیستند. به دلیل آداب و رسوم و فرهنگ غنی این مردمان کارناوال در آینده و در مطلب جداگانه ای به معرفی این تمدن خواهد پرداخت.

به دلیل موقعیت جغرافیایی ماچوپیچو و قرارگیریش در ارتفاعات و دیواری که دور تا دور آن را کشیده اند هنوز هم شکل قدیمش را حفظ کرده است و جز دیوارهایی که به دست گردشگران مخدوش شده اند تغییری نکرده است. این شهر در نزدیکی پایتخت امپراتوری اینکاها بوده اما با این وجود مانند دیگر شهرهای این امپراطوری از بین نرفته و تا حد زیادی سالم مانده است.

دور تا دور دژ ماچو پیچو را جنگل های انبوه فرا گرفته که درختانش طی قرن ها رشد زیادی کرده اند و به نوعی این شهر را در خود پنهان کردند به همین دلیل سال ها کسی از وجود چنین شهر باستانی عظیم خبر نداشته است و آن عده ی معدود هم که می دانستند در میان جنگلی انبوه ماچوپیچو خفته چیزی نگفته اند تا همچنان از دید عموم مخفی بماند.

ماچوپیچو در 2430 متری سطح دریا قرار گرفته و حدودا 80 کیلومتر با رودخانه ی اوروباما ( Urubamba ) فاصله دارد. در زبان کچوا ( Quechua ) که زبان مردمان ماچوپیچو بوده است، ماچو به معنای قدیمی یا یک فرد کهنسال و پیچو به معنای اوج و قله می باشد.

مساحت شهر باستانی ماچوپیچو 325.92 کیلومتر مربع است که همه ی این منطقه در فهرست یونسکو به عنوان شاهکار مطلق معماری و شهادت عیان تمدن اینکاهای آمریکا ثبت شد.

معرفی مردمان اینکا

مردمان اینکا نام تمدن سرخپوستانی است در سرزمین آمریکای جنوبی در حدود سال های 1438 تا 1533 میلادی زندگی می کردند، شهر کوزوکو پایتخت سیاسی و نظامی این قوم بود.

کلمه ی اینکا به معنای خدا بر روی زمین و برگرفته از زبان بومیان منطقه ی پرو بوده است، آنان مردمانی بسیار مذهبی بودند و برای خدایان قربانی می کردند، حتی تا سال ها دخترانشان را در راه رضای خدا می کشتند اما با گذشت زمان این رسم در میان آن ها منسوخ شد و حیوانی به نام لاما قربانی می شد.

اطلاعات زیادی در رابطه با چگونگی قربانی کردن انسان ها در ماچوپیچو در دست نیست زیرا اسکلت های قربانیان هم نابود می شد با این حال وجود برخی شواهد حاکی از قربانی کردن انسان در این محل است.

در رابطه با چگونگی پیدایش و تکامل آن ها هیچ منبع مکتوبی وجود ندارد زیرا آن ها خطی برای نوشتن نداشتند و همه ی اطلاعاتی که از آن ها داریم از تحقیقات باستان شناسان و زحمات دانشمندان می باشد.

زندگی اجتماعی اینکاها بسیار پیشرفته بوده است، حکومت اینکا امکانات اولیه زندگی را برای همه ی افراد جامعه فراهم می کرد و به هر خانواده زمینی می داد تا از آن کسب درآمد کنند، در جامعه ی آنان افراد سالم موظف بودند تا از سالمندان، معلولان و از کار افتادگان حمایت و مراقبت کنند.

اغلب مردان این تمدن در سن 24 سالگی و دختران در سن 18 سالگی باید ازدواج می کردند، مردمان اینکا سرگذشت جالب و شنیدنی ای دارند که کارناوال حتما در مطلب جداگانه به بررسی آداب آنان خواهد پرداخت. 

این مردمان برای خود شهری باستانی را بنا کرده بودند که تا به امروز باقی مانده و تبدیل به یکی از عجایب دنیا شده چرا که هنوز راز و رمزهای سر به مهر بسیاری را در دل خود نگاه داشته است. به شهر گمشده ی اینکاها، ماچوپیچو می رویم تا شاید بتوان پرده از اسرار آن برداریم. 

شهر ماچوپیچو را در فیلم زیر از نزدیک ببینید

تاریخچه شهر باستانی ماچوپیچو

 باستان شناسان عقیده دارند که شهر ماچوپیچو در سال 1450 میلادی توسط اینکاها زمانی که امپراطوریشان در اوج قدرت بود ساخته شد. در این زمان دو پادشاه اینکا در این سرزمین حاکم بودند به نام های یوپانکی ( Yupanqui ) و توپاک ( Túpac ) که با پایان حکومت توپاک این شهر حدود 100 سال متروک شد و در سال 1572 میلادی اسپانیایی ها امپراطوری اینکاها را از بین بردند. آن ها به کوسکو ( Cusco ) پایتخت اینکاها حمله کردند. اما نکته ی جالب این است که با وجود قرارگیری ماچوپیچو در 80 کیلومتری کوسکو اسپانیایی های آن را ندیدند و فتح نکردند. البته تاریخ دانان احتمال می دهند زمانی که اسپانیایی ها اینکاها را از بین بردند ماچوپیچو هیچ ساکنی نداشت و همه به دلیل شیوع بیماری آبله مرده بودند.

ماچوپیچو در سال 1981 میلادی به عنوان اثر ملی پرو ثبت شد و در سال 1983 میلادی هم در فهرست جهانی یونسکو ثبت گردید و در سال 2007 توسط نظرسنجی اینترنتی از مردم جهان به عنوان عجایب هفتگانه ی جهان شناخته شد. به دلیل تاریخ طولانی ماچوپیچو و امکان بررسی آن از ابعاد گوناگون کارناوال در آینده در مطلبی جداگانه به تفصیل و توضیح بیشتر این شهر می پردازد.

معماری ماچوپیچو

شهر ماچوپیچو دریچه ای نو به روی نگاه باستان شناسان به معماری اینکاها گشود و اطلاعاتی را به آن ها داد که تا آن زمان از تمدن اینکاها نداشتند. این شهر شامل مجموعه ای از کاخ ها، میادین، معابد و خانه های مسکونی است. این منطقه به عنوان دژی نظامی هم استفاده می شد که اشراف و بزرگان اینکا در زمان ناآرامی های منطقه ای به ماچوپیچو پناه می بردند. اینجا آن قدر منحصر به فرد و جالب است که پس از گذشت یک قرن هنوز هم باستان شناسان در پی اکتشاف سرنخ هایی از تمدن اینکاها در آن هستند و همه روزه اطلاعات جدیدی از آن به دست می آورند.

ماچوپیچو در بلندی ارتفاعات کوهستان آند قرار دارد پس طبیعتا زمین آن شیب دار و ساخت و ساز روی آن با وسایل و امکانات آن زمان بسیار دشوار بوده است. کشاورزی و آب رسانی به زمین و خانه ها کار سختی بود اما اینکاها توانستند به خوبی مشکلات ساخت و ساز را پشت سر بگذارند و ساختمان هایی عظیم در میان کوه بسازند که نشان گر دستاورد ها و مهارت های مردمان این تمدن می باشد.

زمانی دشواریِ ساخت اینجا را بیشتر درک می کنید که بدانید در دوران ساخت ماچوپیچواینکاها از صنعت فلز سازی، استفاده از چرخ و ارابه بی بهره بودند و ساکنان این شهر تنها هزار نفر بوده اند و با امکانات ابتدایی چنین شهری را ساختند.

برای بررسی و آشنایی بیشتر می توان ماچوپیچو را به دو بخش کلیِ شهری ( شمالی ) و کشاورزی ( جنوبی ) تقسیم کرد؛ ساختمان ها و معابد در قسمت شهری و زمین های کشاورزی و انبارها در پایین دست تر و قسمت جنوبی قرار گرفته اند.

در بخش شهری حدود 200 ساختمان و یک میدان مرکزی که ماچوپیچو را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می کند قرار دارند، که بخش مسکونی در سمت شرق میدان واقع شده است و با دیوارهایی ساخته شده از سنگ قرمز از دیگر قسمت ها متمایز شده اند.

اینکاها برای ساخت ماچوپیچو از معماری کلاسیک استفاده کرده اند. دیوار های این شهر از سنگ های جلا دار و برش داده شده ساخته شده اند. آن ها استاد ساخت بنا با سنگ های برش دار بودند. آن ها اغلب درب و پنجره های را به شکل ذوزنقه و باریک می ساختند و پنجره های طبقات بالاتر را در گوشه های ساختمان و دایره شکل. اما به طور کلی معمارییش برگرفته از معماری پلکانی می باشد.

خانه های مسکونی اتاق هایی L شکل و شیب دار دارند و تراس جزو اماکن اصلی خانه ها بود؛ جویبار و آب راهه هایی هم در زمین و پشت بام ها می ساختند تا در زمان های بارش باران های سنگین از سیل یا رانش زمین و فرسایش خاک جلوگیری شود به همین دلیل ماچوپیچو پر شده از جویبار و مخازن ذخیره ی آب.

به احتمال زیاد اینکاها همه ی این شهر را خودشان و با کمک نیروی بدنی مردان قویشان ساخته اند و هیچ وسیله ی خاصی برای این کار نداشتند؛ جالب است بدانید که اینکاها اعتقاد داشتند که نباید سنگ های استوار زمین را از جایشان تکان داد به همین دلیل در هموار کردن صخره ها هیچ تلاشی نکردند و ساختمان ها را هم در اطراف سنگ های بزرگ ساخته اند.

ساخت و سازی اعجاب انگیز

یکی از موارد جالب توجه درباره ی ماچوپیچو که آن را به یکی از اماکن عجیب دنیا تبدیل کرده نوع ساخت و ساز بناهایش است. سازندگان این شهر از چرخ برای حمل و نقل سنگ ها استفاده نکرده اند با وجود این که برخی از تخته سنگ ها بیش از 50 تن وزن داشت.

بیشتر برای جابجایی سنگ ها از نیروی بدنی مردان و شیب کوه استفاده کرده اند.

در ساخت بناها از تکنیکی به نام اشلار ( ashlar ) یا سنگ ساختمانی استفاده شده است. در این نوع ساخت سنگ ها صاف برش داده می شوند و بدون استفاده از هیچ ملاتی روی هم قرار می گیرند. در این روش هیچ فاصله ای نباید بین دو سنگ باشد و از دشوار ترین نوع ساخت بنا در قدیم بوده است.

لازم به ذکر است که بیشتر سنگ های استفاده شده در این شهر سنگ گرانیت هستند. معماری و روش ساخت بنا در این شهر برگرفته از کوسکو پایتخت اینکاها بوده است.

از نکات قابل توجه دیگر  در رابطه با معماری و ساخت و ساز این شهر درب های بناها بوده است. آن ها اغلب برای یک ساختمان یک یا دو درب چوبی قرار می دادند، درب هایی که به شکل ذوزنقه طراحی و ساخته می شدند. بعضی از درب ها را ساده می ساختند و در ساخت دربی دیگر نهایت دقت و هنر را به خرج می دادند.

شهر ماچوپیچو از سال 1976 میلادی تا به امروز در حال مرمت و بازسازی می باشد.

قسمت های مختلف شهر ماچوپیچو

بررسی شهری به بزرگی ماچوپیچو با تعداد زیادی از ساختمان های تاریخی زمان زیادی می خواهد و توضیح به یکباره ی آن کمی گیج کننده می باشد، به همین دلیل در بخش اول به اماکن مذهبی شهر می پردازیم و پس از آن قسمت های دیگر را معرفی می کنیم.

الف) بخش مذهبی

مذهب و عقاید دینی نقش مهمی در زندگی مردمان سرخ پوست اینکا داشت. آن ها به اموری همچون ستاره پرستی، طالع بینی و انواع خرافات اعتقاد داشتند، البته بنابر برخی شواهد و قرائن دین مسیحیت هم بین آن ها نفوذ کرده بود، به همین دلیل در شهر چندین معبد و اماکن مذهبی وجود دارد که هرکدام در واری خود داستان های شگرفی را پنهان کرده اند.

زمانی که نام میدان به میان می آید ناخودآگاه ذهن به سوی میدان های امروزی که اغلب در مهم ترین بخش های منطقه ساخته می شوند می رود اما در ماچوپیچو کمی معنای این واژه فرق می کند، در ماچوپیچو کلمه ی میدان به قسمتی که اماکن مذهبی بیشتری در کنار هم قرار دارند هم اطلاق می شود.

معبد اصلی یا مقدس، معبد دو پنجره، سنگ مقدس و آرامگاه سلطنتی همه در همین ناحیه قرار گرفته اند. از دور که به این ناحیه نگاه می کنیم منطقه ای پلکانی می بینیم که از چندین ساختمان تشکیل شده است، این ناحیه از برترین و محبوب ترین مناطق شهر ماچوپیچو می باشد.

پس ابتدا با هم با بناهای مذهبی ماچوپیچو که از اصلی ترین ساختمان های شهر هم می باشند آشنا می شویم، تمامی بناهای ذکر شده در این قسمت در منطقه ی شهری ماچوپیچو قرار دارند.

1 ) معبد خورشید ؛ Temple of the Sun

مهم و معروف ترین بخش شهر ماچوپیچو معبد خورشید ( Temple of the Sun ) است. این ساختمان را به صورت نیم دایره و در کنار تخته سنگی بزرگ ساختند. موقعیت جغرافیایی معبد خورشید به گونه ایست که کاملا مشرف بر دره ی مقدس می باشد، دره ی مقدس دره ای است که معبد خورشید کاملا بر آن احاطه دارد و بر فراز آن قرار گرفته است.

این معبد در قسمت شهری ماچوپیچو قرار گرفته است، یک دروازه ی بسیار بزرگ دارد که با مکانیزم بسیار پیچیده و مدرنی توسط طناب هایی باز و بسته می شده است. معبد خورشید در بالاترین قسمت شهر قرار گرفته به دلیل این که اعتقاد داشتند معبد باید در جایی باشد که مردم به خدا نزدیک تر باشند و همچنین این ناحیه محل خوبی برای مطالعات ستاره شناسی بوده است.

معبد، محلی برای برپایی مراسم دینی و مهم اینکاها هم بوده است؛ آن ها به فالگیری، طالع بینی از روی ستارگان و قربانی های مذهبی اعتقاد داشته اند و آثاری در این معبد در رابطه با این امور پیدا شده است که مهم ترین آن ها نقوشی ایست که روی سنگ و دیوارهای معبد کشیده شده اند.

معبد خورشید به رصد خانه ی خورشید هم معروف است به دلیل آن که در بالاترین مکانش اتاقکی وجود دارد که در آن به تماشای ستارگان می پرداختند. یک اتاق هم در مرکز این معبد وجود دارد که محل قربانی حیوانات گوناگون برای خداوند بوده است و معتقد بودند که قربانی می تواند جلوی هر فاجعه ای را بگیرد. بینگهام ( کاشف و باستان شناسی که شهر ماچوپیچو را کشف کرد ) معتقد بود که این اتاق مخصوص پرستش خدا بوده است. در هر صورت این اتاق محلی بوده برای انجام آداب مذهبی. این اتاق دو پنجره دارد که باستان شناسان معتقدند با انقلاب های زمستانی و تابستانی ( زمان کوتاه ترین و بلندترین روز سال ) در ارتباط است.

اینکاها از پنجره ها برای دیدن صور فلکی و ستارگان، خورشید و ماه استفاده می کرده اند. در این قسمت معبد اشیا و ظروفی از جنس طلا یافت شده که نشان دهنده ی اهدای هدایا به این معبد می باشد.

چیزی که از معبد خورشید در حال حاضر باقی مانده است خرابه ای پیچ در پیچ می باشد اما به صورت کلی ساختمانی به صورت نیم دایره یا پنجره هایی با اشکال نامنظم است. همه ی بنای معبد خورشید بر روی تخته سنگی به ارتفاع 10 متر ساخته شده که همین امر سبب افزودن بر ابهت این بنا شده است.

در حال حاضر این بنا سقفی ندارد اما شواهدی هست مبنی بر وجود سقف هایی آراسته شده با طلا و جواهرات گران بها که احتمالا به دلیل وقوع یک آتش سوزی بزرگ همه ی دکوراسیون و تزئینات بنا از بین رفته است.

در قسمت زیرین معبد خورشید یک غار تاریک و کوچک زیر زمینی وجود دارد که محل دفن اشراف و بزرگان اینکاها بوده و چندین مومیایی در این غار کشف شده است. سمت غربی این معبد هم حیاطی ساخته شده تا محلی برای تفریح و استراحت کشیشان باشد.

معبد خورشید یک اتاق دیگر هم داشته که محل نگهداری دام و حیوانات بوده است به احتمال زیاد این دام ها در مراسم قربانی کردن برای خدایان استفاده می شدند، از نکات جالب دیگر در رابطه با معبد خورشید وجود دو سنگ رو به روی درب آن است، به این دوسنگ آینه های آب گفته می شد و عقیده بر آن است که برای دیدن آسمان از آن ها استفاده می شد، نظر دیگر این است که این دو سنگ دو چشم خداوند در زمین هستند.

لازم است بدانید که جز کشیش ها افراد بسیار کمی حق ورود به معبد خورشید را داشتند و آن ها هم افراد مقرب روحانیان و بلندمرتبه ها بودند.

کارناوال در آینده معبد خورشید ماچوپیچو را در مطلبی جداگانه بررسی خواهد کرد.

2 ) سنگ اینتی واتانا ماچو پیچو

در آمریکا بخصوصی کشورهایی که در آمریکای جنوبی قرار گرفته اند استفاده از سنگ در مراسم گوناگون مذهبی و فرهنگی کاری بسیار عادی بوده است، سنگ اینتی واتانا ( Inti Watana stone ) به معنای سنگ رصدخانه هم یکی از وسایل علمی جالب و منحصر به فرد پرو و شهر ماچوپیچو است.

در زبان کچوای اینکاها INTI به معنای بزرگ ترین ستاره ی آسمان ها ( خورشید ) و WATA به معنای سال بود که باهم معنای محلی برای تعیین سال یا همان رصد خانه را می دهد.

این سنگ نقش مهمی در تعیین اوقات اینکاها داشته است و به عبارتی دیگر کار تقویم های امروزی را انجام می داده است. با تابش خورشید به این تخته سنگ تشخیص می دادند که طول روز چه قدر است. از زمان انقلاب زمستانی برای امور مهمی مانند کاشت محصولات و مراسم مذهبی برنامه ریزی می کردند.، انقلاب زمستانی در علم ستاره شناسی زمانی ایست که خورشید بیشترین فاصله را از یک ناظر زمینی دارد، در این زمان ( مصادف با شب یلدا ) نیم کره ی شمالی زمین را زمستان و نیم کره ی حنوبی را تابستان فرا می گیرد.

در نظر گرفتن انقلاب زمستانی در تقویم شمسی همان دلیلی ایست که تقویم شمسی را دقیق تر از تقویم میلادی می دانند، اینکاها به درجه ای از پیشرفت علمی رسیده بودند که از این تخت سنگ زمان تغییر فصل ها را مشخص می کردند.

از نظر ظاهری این وسیله یا تخت سنگ چهار گوش و دارای 40 سانتی متر ارتفاع است. اینکاها از اینتی واتا برای پیش بینی وضعیت آب و هوایی و تعیین جهت ها هم استفاده می کردند. این نشان دهنده ی دست یابی مردمان اینکا به سیستم کاردینال و دستگاه مختصات دکارتی است. سیستم دکارتی به تعیین جهات توسط نور خورشید گفته می شود که در قدیم بیشتر در دریا و اقیانوس ها و ناوگان دریایی کاربرد داشت، البته وقتی می بینیم که اینکاها توانایی دست یابی به چنین معماری قوی در ساختمان هایشان را داشتند پس استفاده از کاردینال هم خیلی عجیب به نظر نمی رسد.

علاوه بر استفاده های علمی که از این سنگ می کردند به دلیل اعتقاد اینکاها به ستاره شناسی و طالع بینی و حتی خدایان نجومی این سنگ از بعد معنوی هم ارزش زیادی برای آنان داشت.

این سنگ ارزشمند بر فراز هرمی باشکوه قرار دارد که در ادامه ی مطلب ( مورد 6 ) به توضیح آن خواهیم پرداخت.

3 ) چشمه ماچوپیچو ؛ The Fountains

به بنایی رسیدیم که در طول تاریخ با نام های مختلفی از جمله خیابان چشمه ( street of the fountains )، پلکان چشمه ( staircase of the fountains ) و چشمه ی عبادتگاه ( liturgical fountains ) شناخته شده است، اما اینکاها به این چشمه پاکچاس ( paqchas ) می گفتند.

چشمه ی ماچوپیچو از چندین حوضچه ی مختلف تشکیل شده است. این حوضچه ها به صورت پلکانی و در ارتفاعات متفاوتی از هم ساخته شده اند و چشمه در بالاترین حوضچه قرار دارد. آب آن توسط حفره هایی ( شبیه به لوله کشی های امروزی ) به حوضچه ی زیرین و کم ارتفاع تر می ریزد و آب حوضچه ی دوم هم به همین ترتیب به حوضچه ی پایین‌ترش ریخته می شود و این روند تا کم سطح ترین حوضچه ادامه دارد. این چشمه هم مانند دیگر بناهای ماچوپیچو به صورت پلکانی ساخته شده و 16 حوضچه دارد.

این بنا از نظر معنوی ارزش والایی برای مردمان اینکا داشته و دلیل مقدس بودن این بنا جریان داشتن آب از میانش می باشد که به اعتقاد مقدس بودن آب و آتش و خاک باز می گردد که این عناصر را پاک و شایسته ی پرستش می دانستند، در شهر باستانی ماچوپیچو یک چشمه ی پر آب و مقدس وجود دارد.

اینکاها به پراکاکا ( Pariacaca ) که خدای آب ها بود اعتقاد داشتند و می گفتند که او در ابتدا شبیه به شاهین بود اما به یکباره شبیه به انسان شد. برای اینکاها آب عنصری بسیار مقدس بود به همین دلیل در ماچوپیچو شاهد سیستم آبرسانی و چشمه های گوناگون هستیم. آن ها با نظم خاصی آب باران ها را از میان جویبارها هدایت می کردند تا در مخزنی برای تامین آب همه ی شهرستان جمع شود و از هدر دادن آب ها به شدت خودداری می کردند، آن ها آبی که در مخازن جمع می شد را صرف کارهای روزانه و مراسم مذهبی می کردند.

محل ساخت این چشمه هم طوری انتخاب شده بود که جنبه ی مذهبی را حفظ کند زیرا دقیقا در محل مابین معبد خورشید و کاخ سلطنتی قرار گرفته است. معماری این چشمه هم خاص، دیدنی و حاکی از مهارت بالا و تکنیک های ساخت و ساز و سنگ تراشی مردمان اینکا می باشد و از مهم ترین مناطق فرهنگی شهر ماچوپیچو است.

در حال حاضر آب این چشمه را به محلی خاص هدایت کردند تا توریست ها بتوانند از آن استفاده کنند و دیگر آبی از کانال ها و حوضچه های چشمه ی ماچوپیچو در جریان نیست.

4 ) معبد اصلی ماچوپیچو ؛ The Main Temple 

بر فراز مرتفع ترین صخره ی شهر ماچوپیچو ساختمانی باشکوه ساخته شده است که  معبد اصلی شهر می باشد؛ این معبد یک حیاط بزرگ دارد و از مهم ترین معابد ماچوپیچو است.

معبدِ سه پنجره و معبد اصلی شهر از نظر شکل ظاهری و معماری شباهت زیادی با هم دارند؛ هر دو مربع شکل و ساخته شده از سنگ های جلا داده شده هستند. معبد اصلی دو پنجره ی کوچک که شکل خاصی ندارند هم دارد، البته باید بدانید ساختمانی که امروزه از این معبد باقی مانده سقف و یک دیوار ندارد. در حقیقت اتاقکی ایست با سه دیوار سنگی که بالای دیوارهایش کنگره دارد معبد اصلی شهر بیشتر برای برگزاری جشن و مراسم مذهبی مهم استفاده می شد.

به دلیل نگهداری هدایای گرانبهایی که مردم به معبد هدیه می دادند لازم بود که معبد از حفاظت بالایی برخوردار باشد، به همین دلیل درب بزرگی برای آن ساخته شده بود، دربی که با تزئینات طلایی زیبا آراسته شده بود، این درب به مرور زمان از بین رفته یا دزدیده شده و در حال حاضر موجود نمی باشد.

حفره هایی در دیوار معبد وجود دارد که به احتمال زیاد برای پنهان کردن وسایل ارزشمند استفاده می شد که البته به دلیل وجود آتش سوزی که در این شهر رخ داد معبد ماچوپیچو تا حد زیادی مخروبه شد.

لازم به ذکر است که معبد اصلی شهر همان معبد خورشید می باشد اما به دلیل این که معبد خورشید بزرگ ترین معبد ماچوپیچو و با اهمیت ترین مکان مذهبی شهر است و چندین بنای به هم چسبیده را شامل می شود در این قسمت باری دیگر اتاقک اصلی معبد خورشید را توضیح دادیم تا با نام دیگر این معبد هم آشنا شوید.

5 ) آرامگاه سلطنتی ؛ The Royal Tomb 

آرامگاه نزدیک به معبد خورشید و یا همان معبد اصلی شهر ماچوپیچو می باشد. این آرامگاه را با نام ارگ ماچوپیچو هم می شناسند. ساختمان و بناهای مذهبی شهر از مهم ترین مناطق ماچوپیچو هستند، این آرامگاه هم با این که با معبد خورشید گره خورده و شاید بخشی از آن بوده است اما به دلیل جذابیت زیادش لازم است به صورت جداگانه بررسی شود.

آرامگاه سلطنتی در قسمت زیرین معبد قرار دارد. در این مقبره کتیبه هایی یافت شده که حاکی از مقام بالای افرادی ایست که در آن دفن شده اند. همچنین از این نوشته ها مشخص شد که همه ی آرامگاه طی سه ماه ساخته شده است که همین موضوع از عجایب شهر محسوب می شود که در مدت زمانی بسیار کوتاه توانستند چنین آرامگاهی از جنس سنگ بسازند، در قسمت غربی آرامگاه می توانید هنوز هم سنگ نوشته ها را مشاهده کنید.

به دلیل وجود مومیایی اشخاص اول سلطنتی تمدن اینکاها در این آرامگاه به آن رویال ترامپ ( the Royal Tomb ) یا همان آرامگاه سلطنتی هم می گویند. یکی از مواردی که در ساخت معابد و ساختمان های مذهبی بسیار قابل توجه می باشد، حفظ تقارن در طراحی آن است به این معنا که همه ی دیوار و اشیایی که در معبد استفاده شده بود باید در ضلع مقابل هم استفاده می شد. حتی کتیبه هایی که در آرامگاه هم قرار دارند متقارن باهم نوشته شده اند، یکی در سمت راست و یکی در سمت چپ اتاق.

اجساد مومیایی شده ی اشراف در دیوارهای معبد قرار گرفته اند، علاوه بر این سوله هایی هم در آرامگاه وجود دارد که احتمالا در آن ها وسایل مربوط به آیین و رسومات کفن و دفن را قرار می دادند، همچنین در قسمت های بالایی دیوارها سیلندر هایی قرار گرفته اند که ممکن است در قدیم برای پشتیبانی و استوار کردن تزئینات سنگینی که در مواقع دفن پادشاهان در آرامگاه قرار می گرفت، باشد.

از دیگر موارد حائز اهمیت آرامگاه سلطنتی می توان به آبی اشاره کرد که توسط کانالی به آرامگاه هدایت شده و برای اجرای مراسم مذهبی از آن استفاده می کردند، این گور دخمه توسط پلکانی به طبقه ی بالا که همان معبد خورشید است متصل می شود.

6 ) هرم 

هرمی باشکوه و دیدنی هم در بخش شهری ماچوپیچو و منطقه ای به نام حنان ( Hanan ) ساخته شده است، این ساختمان از چندین پله با ارتفاع مختلف تشکیل شده که همه با هم ساختمان هرم را ساخته اند که در تصاویر زیر با وضوح بیشتری می توانید پلکان هرم را ببینید.

این هرم دو درب یکی در ضلع شمالی و یکی در ضلع جنوبی دارد برای وارد شدن از این درب ها به هرم باید 87 پله را طی کنید؛ پکانی که با طراحی منحصر به فرد و خاصشان چشم ها را خیره می کند. پس از بالا رفتن از پله ها به اتاقی در فضای باز و سرسبز می رسید، اتاقی که بیشتر شبیه به یک پاسیوی بزرگ است. جالب ترین نکته درباره ی این اتاق دیوارهای زیبا و کهنش می باشد که از پایین ترین نقطه ی هرم هم قابل مشاهده هستند.

این هرم از با ارزش ترین بناهای ماچوپیچوست زیرا از لحاظ معنوی و مذهبی برای مردمان تمدن اینکاها مقدس بود. بر روی سنگ های بالاترین طبقه ی هرم، نقوشی هم حکاکی شده که گردشگران را بسیار به سمت خود می کشاند، آن ها با شوق و انرژی تمام پلکان هرم را طی می کنند تا به بالای هرم بروند و از بالا زیبایی های شهر و نقوش باستانی هرم را تماشا کنند.

اما از این هرم چه استفاده ای می شد؟ و چرا برای اینکاها مقدس بود؟

در قسمت میانی سقف هرم دستگاهی کشف شده که از نکات جالب تمدن اینکاهاست و باستان شناسان را بسیار حیرت زده کرد. آن ها با تحقیقات بسیار دریافتند که از این وسیله اینکاها برای تجزیه و تحلیل پرتوهای خورشید، ماه و ستارگان و تعیین فصل های گوناگون ( اعتدال و انقلاب های زمستان و تابستانی ) استفاده می کردند.

آن ها این وسیله را به قصد دست یابی به اهداف علمی از جمله ستاره شناسی، ریاضیات، طالع بینی، فیزیک، هواشناسی و آموزه های دیگر ساخته بودند. همانطور که حتما متوجه شدید این سنگ همان سنگ اینتی واتانا است که در بخش های بالاتر به آن پرداختیم، فقط جالب است بدانید که هرم ماچوپیچو به دلیل قرار گرفتن همین سنگ مقدس در آن ارزش مذهبی و آسمانی کسب کرده است.

7 ) آنتی مچایی ؛ Inti Mach’ay

آنتی مچای یک غار زیباست که در مراسمی خاص در آن جشن و پایکوبی می شد. روز دقیق این جشن مشخص نیست و تنها با تحقیقات بسیار دریافته اند که در کپک ریمی ( Qhapaq Raymi )، مصادف با ماه دسامبر بوده است. در یکی از روزهای این ماه پسرانی که در سن بلوغ بودند به سخنان بزرگان دینی گوش می دادند و شب را تا صبح در غار سپری می کردند و صبح روز بعد طلوع خورشید را از این غار به تماشا می نشستند.

این غار دورتا دورش دیوار است و پلکانی مارپیچ، پنجره و یک تونل زیر زمینی دارد در پایان تونل یک پنجره قرار دارد که اجازه ی ورود نور خورشید در ماه دسامبر را به غار می دهد.

آنتی مچایی یکی از عجیب و شاخص ترین بناهای ماچوپیچو می باشد، این غار در سمت شرقی شهر قرار دارد و تا سال ها فتح نشده بود اما هیچ دلیلی هم مبنی بر پنهان شدن آن ریز خاک به دست نیامده است، تنها از چشم ها دور مانده بود.

8 ) ساختمان سه پنجره

ساختمان سه پنجره ( The Temple of the Three Windows ) یکی از قدیمی ترین بناهای شهر ماچوپیچو می باشد. این ساختمان در زمان اینکاها 5 پنجره داشته که در حال حاضر سه پنجره از آن باقی مانده است به همین دلیل با نام سه پنجره شناخته می شود.

چیزی که تا امروز از این بنا باقی مانده تنها دیوار و پنجره هایش می باشد، به همین دلیل کاربری این ساختمان به طور دقیق مشخص نشده است اما فرضیه ای که بیشتر از بقیه به واقعیت شباهت دارد، استفاده از آن برای دیدبانی و مطلع شدن از حمله ی دشمنان به شهر بوده است. همچنین احتمال می دهند که این جا پناهگاهی بوده است تا در زمان حمله ی دشمن، اینکاها بتوانند در آن مخفی شوند. 

حتی در برخی از حکاکی های روی دیوار این ساختمان دیده می شود نام چند نفر که در این مکان پناه گرفته بودند ذکر شده است، اما این تنها یک نظریه می باشد و شاید هم نام این افراد متعلق به کسانی است که از این شهر پیش از کشف بازدید کرده بودند.

در رابطه با کاربری این ساختمان دیدگاه های بسیاری وجود دارد حتی برخی اعتقاد دارند که از این ساختمان به عنوان حمام استفاده می شده است. در هر صورت بنایی که امروزه قابل مشاهده است دارای سنگ هایی صیقلی ایست که بسیار ماهرانه در کنار هم قرار گرفته اند به صورتی که هیچ درز و سوراخی ندارند.

9 ) بنای شاهین ؛ The Temple of the Condor

نزدیک ترین معبد و عبادتگاه به قسمت مسکونی ماچوپیچو معبد شاهین ( شاهرخ ) می باشد. این بنا شکل ظاهری خاصی دارد و از دیوار، پلکان و دو سنگ عجیب تشکیل شده است.

طراحی این معبد بسیار شبیه به پرنده ی شاهین می باشد.

این ساختمان در سمت جنوب شرقی قسمت شهری ساخته شده است.

اما داستان این بنا چیست؟

بسیاری اعتقاد دارند که معبد شاهین جنبه ای مذهبی و مقدس مانند بسیاری از اماکن دیگر این شهر دارد به همین دلیل این بخش را معبد خطاب می کنند و اعتقاد دارند که محلی برای برگزاری مراسم مذهبی بوده است. اما عده ای دیگر اعتقاد دارند که دو سنگ عجیبی که در وسط این ساختمان قرار گرفته اند همه ی رمز و راز شاهین را در خود جای داده اند اما چگونه؟ 

هنگام تابش نور خورشید به این دو سنگ بازتاب نور به گونه ای می شود که گویا یک شاهین عظیم در حال پرواز روی این دو سنگ است.

شاید هم هر دوی این اعتقادات درست بوده باشد و این پرنده که بال هایی باز دارد برای اینکاها مقدس تلقی می شده باشد.

پرنده ی شاهین برای اینکاها مقدس بوده و این پرنده را نماد تولید و باروری می دانستند و اعتقاد داشتند که پرواز این پرنده با بال های باز موجب افزایش تولید محصولات می گردد به همین دلیل وجود این دو سنگ در این بنا بسیار حساب شده بوده است.

ب ) قسمت های دیگر شهر

اگر از این موضوع که مذهب نقش مهمی در زندگی روزمره ی مردمان اینکا داشته و اینکه آثار عقایدشان را می توان در جای جای شهر دید، چشم پوشی کنیم، علاوه بر معابد و بناهای مذهبی، در ماچوپیچو قسمت های دیگری هم وجود دارد مانند خانه های مسکونی، زمین های کشاورزی، میدان اصلی شهر، جاده و پیاده روهای سنگ فرش شده، کاخ سلطنتی و … که در این بخش با این ساختمان ها بیشتر آشنا می شویم.

تمامی بخش های این قسمت هم در منطقه ی شهری ماچوپیچو قرار دارند جز زمین های کشاورزی که در پایین دست و در قسمتی خارج شهر قرار دارند و برخی جاده ها که در قسمت زمین های کشاورزی هم ساخته شده اند.

 1 ) جاده ها

سیستم راه ها و مسیرهای حمل و نقل اینکاها در ماچوپیچو بسیار منظم و حساب شده بوده و آن ها از طریق این راه ها به راحتی به مناطق دور دست هم می رفتند این را باستان شناسان از آثار غیر محلی که در این شهر کشف کردند متوجه شدند.

برخی هم اعتقاد دارند آن ها نوع معماری راه هاشان را از اسپانیایی ها آموختند.

در ابتدا مسیر اصلی و دروازه و ورودی شهر در سمت جنوب غربی آن بود اما در حال حاضر گردشگران از جنوب شرقی وارد شهر می شوند.

جاده های این شهر همه سنگ فرش شده و طوسی رنگ هستند؛ این جاده ها از پایین ترین قسمت شهر شروع و تا بالاترین به صورت پلکانی ادامه دارد.

در سال 2005 و 2007 میلادی تمامی قسمت های ماچوپیچو را با دوربین های حرفه ای اسکن کردند و در حال حاضر تصاویر فوق العاده ای از این شهر و راه های سنگی زیبایش در دست می باشد.

2 ) کاخ نستا ؛ the Ñusta Palace

جامعه ی مردمان اینکاها کاملا طبقاتی بود و افراد با توجه به اصل و نسبشان از رتبه های بالا یا پایین برخوردار می شدند. پادشاهی و سلطنت هم از پدر به پسر و با روابط خونی انتقال پیدا می کرد. خانواده های سلطنتی مقام های مختلفی از جمله پادشاه، ملکه، عروس، شاهزاده یا پالاس و نستا ( Ñusta ) داشتند، لقب نستا به دختران مجرد خاندان سلطنتی اطلاق می شد، پس این کاخ مکانی برای اقامت دوشیزگان سلطنتی اینکاها بوده است.

شهر ماچوپیچو پناهگاهی برای اشراف و یکی از امن ترین مناطق حکومتی این تمدن می باشد که کشف این شهر به مطالعات فرهنگی و انسان شناسی اینکاها کمک زیادی کرده است. باستان شناسان با تحقیق و کاوش های فراوان دریافتند که عده ی زیادی از ساکنان ماچوپیچو را بانوان تشکیل می دادند و بسیاری از اجسادی که در این شهر هم پیدا شده اند متعلق به زنان می باشند و حتی در گوردخمه ی سلطنتی هم مومیایی زنان پیدا شده است.

کاخ نستا هم یکی از قسمت های معبد خورشید است اما به دلیل آن که فقط به عنوان محل سکونت دوشیزگان از آن استفاده می شد در این بخش به صورت جداگانه به آن پرداخته ایم. یکی از مواردی که سبب شد تا کاخ نستا را از معبد جدا کنیم وجود آب راه و کانال هایی است که به این کاخ می رسد، اینکاها تنها برای ساختمان های مهم و خاصشان از سیستم آب تصفیه شده استفاده می کردند که در کاخ نستا هم این سیستم را پیاده کرده اند.

معماری کاخ نستا با بقیه سازه های شهر متفاوت دارد؛ سقف این کاخ از بین رفته است اما به صورت شیب دار و متفاوت با دیگر ساختمان های شهر بوده است، نکته ی دیگر این که بنا دو طبقه می باشد و در آن از انواع سنگ های صیقلی و ارزشمند استفاده شده است

3 ) میدان اصلی ؛ The Main Plaza

مردمان اینکا افرادی خرافاتی و تابع عقاید و نظرات گذشتگانشان بوده اند و وجود اماکن و بناهای زیاد مذهبی در شهر هم گویای همین مطلب می باشد، بنابراین از مهم ترین اموری که به آن می پرداختند برپایی جشن و مراسم دینی و مذهبی بود، در ابتدای مطلب اشاره کردیم که در ماچوپیچو به منطقه ای که چند بنای مذهبی با فاصله ی کم از هم ساخته شده اند میدان گفته می شد.

میدان اصلی شهر یا همان پلازا یکی از اماکن مهمی بود که جشن های مهم در آن برپا می شد و مردم شهر در آن گرد هم می آمدند. 

بررسی هایی که روی آداب و رسوم اینکاها انجام شده نشان داد که این مکان اقشار مختلف جامعه را از هم تفکیک می کرده است؛ افراد ثروتمند تر از یک سمت باید وارد خانه هایشان می شدند و افراد فقیر از یک سمت. به همین ترتیب میزان دوری و نزدیکی افراد به میدان می توانست آن ها را از هم جدا کند.

نکته ی جالب درباره ی طراحی میدان اصلی این است که مانند بسیاری از بناهای دیگر به صورت متقارن درست شده اند، ایوان ها، تراس ها و حتی ساختمان ها همه متقارن و منظم بوده اند.

این میدان جایی ایست که اینکاها را به سمت خانه، محل کار و معابد راهنمایی و تقسیم میکرد.

4 ) زمین های کشاورزی

همانطور که بالاتر هم اشاره کردیم ماچوپیچو شهری پرباران است، به همین علت زمین های حاصلخیز و مناسبی برای کشاورزی دارد. اینکاها در قسمت های دامنه و فرودست تر شهر به کشت محصولات کشاورزی می پرداختند.

نوع معماری زمین های کشاورزی آن ها هم بسیار جالب و دیدنی می باشد؛ زمین های کشاورزی آن ها به صورت گودال هایی دایره شکل بود. آن ها زمین ها را به این صورت ی ساختند تا آب را آسان تر به سمت محصولات هدایت کنند، با دقت در تصاویر زیر بهتر متوجه شکل ظاهری و نوع معماری زمین ها خواهید شد.

کاشف ماچوپیچو

در 24 ژانویه سال 1911 میلادی توسط هیرام بینگام سوم ( Hiram Bingham III )، باستان شناس معروف آمریکایی طی یک سخنرانی مفصل در دانشگاه ییل ( Yale University )، از برترین دانشگاه های آمریکا، ماچوپیچو به جهانیان معرفی شد و آن را شهر گمشده ی اینکاها نامید. او که توسط راهنمایان محلی به این منطقه برده شده بود با دیدن ماچوپیچو حیرت زده شد و به تحقیق روی این شهر پرداخت و چندین کتاب و مقاله هم در رابطه با ماچوپیچو منتشر کرد و تا سال 1915 میلادی در حال باستان شناسی این شهر بود.

او خود را به عنوان کاشف این شهر معرفی کرد و هیچ ارزشی برای راهنمایان محلی که او را به شهر بردند قائل نشد، حتی پس از آن باستان شناسان دیگر اسامی حک شده ای روی دیوارهای شهر یافتند که نام های انریک پالما، گابینو سانچز و آگوستین لیزاراگا به عنوان یابنده ی شهر پیش از بینگام ثبت شده بود.

حتی در سال 1906 توماس پین که از مبلغان مذهبی فعال در پرو بود، اظهار کرد که یک مبلغ مذهبی پیش از او به نام استوارت ای مک نارین که بین سال های 1867 تا 1965 میلادی می زیست به ماچوپیچو رفته بود. در هر صورت امروزه هیرام بینگام را به عنوان کاشف ماچوپیچو می شناسند.

چندی پس از معرفی ماچوپیچو به جهانیان برخی بینگام را متهم به سرقت اشیا و قطعاتی سنگی و قاچاق اشیای باستانی از این شهر کردند که او این امر را انکار کرد اما قطعاتی از این شهر در دانشگاه بینگهام پیدا شد که احتمالا هیرام بینگام آن ها را از شهر خارج کرده بود.

او به آسیب رساندن و حفاری های غیر اصولی هم محکوم که در مطبوعات هم منتشر شد. همچنین مردمان محلی هم ائتلافی تشکیل دادند و ادعای مالکیت این شهر و بقایای تاریخی آن را کردند که در نهایت دولت آمریکا گفت که به ادعاهای آنان رسیدگی خواهد کرد.

هیرام بینگام سوم کاشف ماچوپیچو

تصویری از ماچوپیچو در سال 1915 میلادی

خطراتی که ماچوپیچو راتهدید می کنند

ماچوپیچو از دو جنبه ی طبیعی و تاریخی جزو میراث یونسکو ثبت شده است، به همین دلیل هجوم گردشگران به این شهر سبب ایجاد مشکلاتی شده است. علاوه بر آن ماچوپیچو با مشکلات دیگری هم دست و پنجه نرم می کند که باهم آن ها را بررسی می کنیم.

1 ) توریست

با وجود مزایای مالی و درآمدزایی توریست ها برای پرو وجود گردشگران در این منطقه مشکلاتی را هم به همراه داشته است. دولت پرو در سال 1990 میلادی تصمیم به ساخت یک فروشگاه، یک هتل و یک مرکز تفریحی در جوار ماچوپیچو گرفت تا گردشگرانی که برای بازدید از این شهر می آیند رفاه بیشتری داشته باشند اما این تصمیم با مخالفت شدیدی رو به رو شد و دانشمندان باستان شناس اعتقاد داشتند این کار روند تخریب ماچوپیچو را بسیار سریع تر می کند و یونسکو هم ماچوپیچو را در فهرست آثار باستانی در معرض خطر قرار داد و این گونه دولت از تصمیمش صرف نظر کرد.

تا مدت ها حتی پرواز از بالای شهر ماچوپیچو هم ممنوع بود اما در سال 2006 میلادی یک شرکت هواپیمایی توانست مجوز پرواز بر فراز این شهر و حمل و نقل گردشگران توسط هلیکوپتر را به دست بیاورد. در پی آن شرکت های گردشگری دیگر هم اقدام به اخذ مجوز کردند که همین امر سبب شد تا در مدت کمی بار دیگر همه ی مجوزها لغو و پرواز ممنوع شود.

با همه ی این اوصاف و احتمال وقوع سیل و رانش زمین، همچنان سالانه بر شمار گردشگران این منطقه افزوده می شود. برخی گردشگران که به این شهر می روند با کنده کاری و برافروختن آتش در این شهر موجب سرعت یافتن پوسیدگی بافت شهری ماچوپیچو می شوند.

2 ) باران

تا به امروز یکی از پدیده هایی که بیشترین صدمه را به ماچوپیچو وارد کرده بارش باران است. گاهی باران آن قدر در این منطقه شدید می شود که خسارات زیادی به شهر وارد می کند. برای مثال در ژانویه 2010 میلادی باران سنگینی در این ناحیه بارید و صدمات سنگینی به شهر وارد آورد، بسیاری از جاده ها نشست کردند و بیش از 2000 نفر از افراد محل و گردشگر در سیل گرفتار شدند به طوری که ورود به ماچوپیچو تا ماه آوریل ممنوع شد.

3 ) وجود اختلافات

بسیاری از آثار ارزشمندی که متعلق به ملت پرو و شهر ماچوپیچو است از جمله مجسمه های نقره ای و طلا و جواهر در دانشگاه ییل پیدا شد و آن ها اظهار کردند که به دلیل انجام مطالعات و تحقیقات روی ماچوپیچو این آثار را نزد خود نگاه داشته اند اما آن ها پس از مدتی گفتند که آثار را به پرو پس نخواهند داد و دلیلشان هم عدم زیر ساخت و امکانات امنیتی در پرو می باشد.

همین امر سبب شعله ور شدن اختلافات میان رئیس جمهوران پرو و دانشگاه ییل شد که رئیسان دانشگاه را دزد خطاب کردند و اختلافات تنها موجب زیان رساندن به ماچوپیچو و کدر کردن این شهر نزد اذهان عمومی می شد، در نهایت در سال 2006 میلادی دانشگاه تعدادی از قطعات را پس داد اما بقیه را نزد خود نگه داشت و از سال 2011 میلادی تا به امروز این دو اورگان در حال مناقشه روی آثار باستانی ماچوپیچو هستند.

آثاری که به پرو بازگردانیده شد در حال حاضر در دانشگاه ملی سن آنتونیو آباد دل کوسکو حفظ و نگهداری می شود.

اقدامات انجام شده برای جلوگیری از تخریب

به دلیل آسیب هایی که ماچوپیچو به دلیل ورود گردشگران به آن متحمل می شد در سال 2011 برای ورود به این شهر محدودیت ایجاد کردند و تنها در روز به 400 نفر اجازه ی ورود می دادند که این امر سبب کاهش ناگهانی محبوبیت این شهر شد؛ تعداد توریست ها از 2500 نفر در روز به 400 نفر رسیده بود.

از سال 2012 تا به امروز کارشناسان در حال بررسی راه های بهتر برای جلوگیری از تخریب این شهر هستند.

عجیب ترین رازهای ماچوپیچو

این شهر پر از اسرار و رموزی ایست که شاید هنوز هم به همه ی آن ها دست نیافته باشیم. اینجا به موارد ناب و اسرار هیجان انگیز ماچوپیچو اشاره می کنیم:

1 ) شاید ماچوپیچو شهر گم شده ی اینکاها نباشد. هیرام بینگام کاشف این شهر تحقیقات زیادی راجع به اینکاها انجام داده بود و می دانست که آن ها شهری دارند که از نظر ها پنهان و ناپدید شده است. زمانی که او این شهر را یافت تمام تلاشش را کرد تا ثابت کند ماچوپیچو همان شهر گمشده ی اینکاها یا ویلکابامبا می باشد. اما هنوز هم باورهایی وجود دارد که شاید این شهر سرزمین گم شده ی اینکاها نیست.

2 ) ساختمان های شهر ماچوپیچو از سنگ های برش داده شده بدون سیمان و ملات مستحکم ساخته شده است. اما با این که از نظر جغرافیایی این شهر بین دو گسل قرار دارد و زلزله های زیادی را هم پشت سر گذاشته اما هیچ گاه تخریب نشده است. سنگ بناها در هنگام وقوع زلزله کاملا در جای خود می لغزند یا به اصطلاح عامه می رقصند اما فرو نمی ریزند.

3 ) بناهای این شهر بسیار مهندسی ساز و حساب شده ساخته شده اند با این که می دانیم آن ها از هیچ ابزار آلات پیشرفته ای برخوردار نبودند. بنابراین امکان دارد اینکاها لوازمی داشتند که هیچ کس از وجود آن ها مطلع نبوده. بعضی از باستان شناسان اعتقاد دارند 60 درصد ساخت و ساز این شهر به صورت زیرزمینی بوده است که به مرور زمان از بین رفته است، عجیب تر این که این کار در منطقه ای پر باران انجام شده بود.

4 ) برای عبور و طی کردن شهر از جنوب تا شمال اگر یکباره حرکت کنیم حدود 90 دقیقه طول می کشد اما طوری طراحی شده که کمترین خستگی را در فرد ایجاد کند.

5 ) یکی از جالب ترین نکات درباره ی این شهر این است که خرابه هایی در آن وجود دارد که هیچ اطلاعی از چگونگی و کاربری خاص آن ها در دست نیست، همین امر آن را به موزه ای عجیب تبدیل کرده که برخی آثارش نام و نشان ندارند.

6 ) پیش از ورود به ماچوپیچو چند صد نفر منتظرند تا وارد این شهر شوند و صف هایی طولانی تشکیل می دهند چون تنها 400 نفر اولی که نامشان وارد سیستم می شود حق ورود به آن را دارند، اما پس از ورود همین 400 نفر هم در پیچ و خم های شهر گم راه می شوند و کمتر کسی به همه ی قله های شهر صعود می کند.

7 ) در ماچوپیچو معبدی زیر زمینی به نام معبد ماه وجود دارد که کمتر کسی از وجودش باخبر است.

8 ) برخی راه ها در این شهر چند شاخه می شوند و در انتها به جایی نمی رسند و کسی نمی داند راز آن ها چیست، آیا به سمت جنگ های ابر می روند؟ و یا شاید ساختار های دیگری هم در شهر وجود داشته که نابود شده اند.

9 ) هنوز هم عجایبی در این شهر است که از آن بی خبریم برای مثال در کوهی هم جوار به نام هالی holy صلیب و یک پیکان وجود دارد که دقیقا نوکش به سمت سنگ اینتی واتانا اشاره دارد.

10 ) سفر به ماچوپیچو می تواند یکی از برترین سفرهای مذهبی پرو هم باشد، این مکان پر است از افسانه و داستان های مذهبی.

آرامگاه سلطنتی شهر ماچوپیچو

بررسی جغرافیایی ماچوپیچو

یکی از سوال هایی که در ذهن گردشگران هنگامی که صحبت درباره ی ماچوپیچو می شود نقش می بندد این است که چرا چنین شهر زیبا و بزرگی سال ها از دید جهانیان مخفی مانده است چیست؟ اگر بخواهیم به صورت خلاصه بگوییم تنها علت پنهان شدن ماچوپیچو موقعیت جغرافیایی خاص آن می باشد.

این شهر در نیم کره ی جنوبی زمین و زیر خط استوا و در آمریکای جنوبی و کشور پرو قرار گرفته است، ماچوپیچو در 80 کیلومتری شمال غربی شهر کوسکو واقع شده و ارتفاعش از سطح دریا 2430 متر می باشد، البته این شهر بسیار پستی و بلندی دارد که بلندترین ناحیه ی آن 3600 متر از سطح آب ها فاصله دارد.

با گذشت زمان و متروکه شدن شهر درختان اطراف ماچوپیچو بسیار انبوه شدند و این شهر را که در بالای تپه ساخته شده بود را از دید عموم پنهان کردند، به همین دلیل تا سال ها ماچوپیچو از نظر همگاه مخفی ماند. این مجموعه ی باستان شناسی دقیقا در دامنه ی شرقی رشته کوه ویلکانوتا ( Vilcanota ) قرار دارد.

همچنین نزدیک ترین رودخانه به این شهر ( Urubamba ) است که از سه سمت شهر در جریان می باشد و حدودا در ارتفاع 450 متری پایین ماچوپیچو قرار دارد، بر روی این رود که به رودخانه ی اینکاها ه معروف است پلی ساخته بودند که محل مخفی ورود و خروج ارتش بود.

با این که رفتن به این شهر کار سختی می باشد اما به دلیل جذابیت و قرار گرفتن آن در فهرست عجایب هفتگانه ی جهان پربازدیدترین مکان در آمریکای لاتین می باشد.

آب و هوای ماچوپیچو

به طور کلی کشور پرو 1,285,220 کیلومتر مساحت دارد و انواع مناطق طبیعی از جمله بیابان، جنگل و کوهستان را در خود جای داده است، این کشور چهار فصل می باشد، ماچوپیچو همانطور که در مطالب بالا هم اشاره کردیم منطقه ای پر باران و مرطوب می باشد.

از ماه اکتبر ( معادل مهر و آذر ) تا آوریل ( فروردین، اردیبهشت ) بارش باران در این شهر بسیار زیاد می شود. منطقه ی ماچوپیچو با صخره هایی غول پیکر که گاهی ارتفاعشان به 450 متر هم می رسد احاطه شده اند، همین دلیلی شده بر انبوه شدن ابرها در یک ناحیه و تشکیل رودخانه و جویبارهای فراوان در این شهر.

خاک این منطقه بسیار حاصلخیز است و مردمان اینکا می توانستند به راحتی در آن ها کشاورزی کنند، البته گاهی بارش باران های فراوان سبب فرسایش خاک و وقوع سیل هم می شد.

به دلیل آب و هوای خوب و مناسب کشاورزی اغلب در دامنه های این شهر پر بود از زمین های کشاورزی و فراخ.

عموما هوا درمنطقه ی ماچوپیچو گرم و مرطوب است و هنگام شب بسیار سرد می شود و به طور میانگین درجه ی حرارت بین 11 تا 27 درجه سانتیگراد متغییر است.

زندگی حیوانات در ماچوپیچو

شهر ماچوپیچو داراری انواع و اقسام حیوانات هم هست که دیدن آن ها گردشگران را مجذوب خود می کند، از حیوانات شاخص این منطقه لاما، آلکاپا، میمون و گوسفند می باشد. ماچوپیچو از منطقه هایی است که دارای گونه های مختلف پرندگان می باشد، جالب است بدانید که در این شهر  420 لانه ی پرنده پیدا کرده اند. از پرندگان منحصر به فرد این منطقه می توان به سویفت نوک سفید ( White-Tipped Swift )، باربت چند رنگ ( Barbet ) و تروگن ( Trogon ) اشاره کرد.

دیدن لاما و آلکاپا در ماچوپیچو برای گردشگران بسیار شگرف و جذاب می باشد و آن ها سعی می کنند از این حیوانات عکس بگیرند و یا آن ها را در سلفی هایشان جای دهند.

اقامت و امکانات رفاهی گردشگران

در ابتدای شروع مطلب اشاره نمودیم که همه ی منطقه ی ماچوپیچو به عنوان سرمایه ملی طبیعی و تاریخی پرو در فهرست یونسکو ثبت شده است، به همین دلیل امکان ساخت و ساز و فراهم آوردن امکانات رفاهی در این ناحیه کار بسیار سختی می باشد.

اگر قصد دارید که در ماچوپیچو اقامت کنید باید در نظر داشته باشید که امکان کمپ یا چادر زدن و یا روشن کردن آتش در این منطقه وجود ندارد، بهتر است از هتل هایی که در پرو وجود دارند استفاده نمایید هتل هایی از قبیل :

هتل موناستریو ؛ Hotel Monasterio 

هتل رومی پونکو ؛ Hotel Rumi Punku

پلو کسکو ؛ Polo Cusco Suites

رامادا کوستا ؛ Ramada Costa Del Sol Cusco

و …

می باشند، این هتل ها بنابر این که از چه مدت زمان قبل از اقمت رزور کنید و این که آیا مناسبت خاصی در آن زمان وجود دارد یا نه هزینه های مختلفی دارند، البته نزدیک ترین هتل به ماچوپیچو MP می باشد، این اقامتگاه بسیار گران قیمت است و حتی در بعضی شب های سال هزینه ی یک شب اقامت در آن به 800 دلار چیزی حدود 2 میلیون و 500 هزار تومان هم می رسد.

تهیه بلیت ماچوپیچو

اگر قصد سفر به ماچوپیچو را دارید باید بدانید که باید بلیت آن را از قبل به صورت آنلاین خریداری نمایید، اگر بتوانید به غیر از بلیت ورودی، بلیت قطارتان را هم از پیش تهیه کنید دیگر برای بازدیدتان هیچ نگرانی وجود نخواهد داشت.

هزینه ی بلیط این شهر بنابر شرایط آب و هوایی و فصل متغییر می باشد. اما به عنوان اولین قدم باید به این وبسایت برای ثبت نام و تهیه بلیط مراجعه نمایید. شما می توانید از این سایت متوجه شوید که آیا برای روزی که قصد سفر به این شهر را دارید بلیت وجود دارد یا خیر، زیرا در طول یک روز تنها 400 نفر آن هم در دو گروه 200 نفری مجاز به بازدید از شهر هستند، متاسفانه این وبسایت تنها مجهز به زبان انگلیسی و اسپانیایی می باشد و فارسی ندارد.

اما بهترین کار برای گردش و تفریح در ماچوچیپو استفاده از تورهای گردشگری این شهر می باشد. شما می توانید از شهر پرو این تورها را به قیمت حدودا یک میلیون تومان و از ایران حدود 5 میلیون تومان می باشد، البته باید توجه داشته باشید که هزینه ی این تورها در ایران بسیار مختلف می باشد و بستگی به محل اقامت و خدماتی دارد که شما انتخاب می کنید.

دسترسی

پس از خرید بلیت لازم است بدانید که چگونه می توان به ماچوپیچو رسید، با این منظور شما می توانید از اتوبوس، قطار و تاکسی استفاده نمایید.

تاکسی: برای رسیدن به ماچوپیچو باید به شهرستان کوزکو بروید و از آن جا برای ماچوپیچو تاکسی بگیرید. این تاکسی ها حدودا بین 60 تا 90 دقیقه طول می کشد که شما را به مقصد برسانند و تقریبا 93 هزار تومان برای شما هزینه دارد.

اتوبوس: شهرستان آگواس ( Aguas Calientes ) که در نقطه ی تلاقی رودخانه ی اوروباما و ریوآلکامایو به وجود آمده است یکی از نزدیک ترین شهرستان ها به ماچوپیچو می باشد، از آگواس می توانید برای رسیدن به ماچوپیچو اتوبوس سوار شوید که برای بزرگسالان حدودا 50 هزار تومان هزینه در بر خواهد داشت.

قطار: بهترین راه رفتن به ماچوپیچو قطار است، از پرو سه شرکت فعال در زمینه ی قطار های مسافر بری از نقاط مختلف پرو به ماچوپیچو وجود دارند (  Peru Rail، Inca Rail ،  MachuPicchu Train) شما می توانید از هر یک از این قطارها برای رسیدن به ماچو پیچو استفاده نمایید، اگر از Peru Rail یا Inca Rail استفاده کردید باید در ایستگاه Poroy پیاده شوید و حدود 20 دقیقه پیاده روی نمایید و یا در ایستگاه Ollantaytambo پیاده شوید که دقیقا در دره ی مقدس شهر ماچوپیچو مسافران را پیاده می کند.

اگر از قطار MachuPicchu Train استفاده کردید باید در میانه ی راه که راهنمایان قطار مسافران را راهنمایی می کنند از قطار پیاده و سوار بر اتوبوس شوید و ادامه ی راه را با اتوبوس بروید.

آدرس: پرو، ماچوپیچو.

Address: Machu Picchu, Peru

موقعیت شهر ماچوپیچو روی نقشه

بازدیدی مجازی به شهر پر رمز و راز ماچوپیچو داشته باشید

توصیه کارناوال

توجه داشته باشید که رفتن و و رود به ماچوپیچو تنها از ساعت 10 صبح تا 2 بعد از ظهر امکان پذیر می باشد و اگر دیر تر از آن به محل برسید اجازه ی ورود نخواهید داشت.

حتما لباس و کفش مناسب بپوشید زیرا مقدار زیادی پیاده روی در پیش خواهید داشت، حتما وضعیت آب و هوایی را قبل از رزو بیلیت چک کنید، در روزهایی که بارش باران بسیار زیاد است امکان رفتن و گشت و گذار در ماچوپیچو وجود ندارد و اگر هم موفق شوید نمی توانید آن طور که شایسته است در این شهر گشت و گزار کنید.

سخن آخر

آیا تا به حال به ماچوپیچو رفته اید؟

به نظر شما ماچوپیچو ارزش قرار گرفتن در لیست عجایب هفتگانه ی جهان را دارد؟

نظر و پیشنهاداتتان را با ما در میان بگذارید.