سرویس بین الملل فردا: اجلاس اخیر سران اتحادیه عرب در اردن، محل مشورت و جمع بندی برای تصمیماتی بود که می تواند طی چند سال آینده مختصات سیاسی و آرایش جبهه بندی های داخل منطقه را کاملا دگرگون کند. تصمیماتی که به علت حساسیت بالا، حتی چند روز بعد از پایان کنفرانس نیز اطلاع رسانی در مورد آن قطره چکانی است تا واکنش های منفی به حداقل برسد!
یکی از پرونده های مهمی که در حاشیه کنفرانس اتحادیه عرب میان سرانن کشورها محل بحث قرار گرفت، پرونده صلح با رژیم اشغالگر صهیونیستی بود. امری که اگر رخ دهد، مصداق واقعی «نقض غرض» فلسفه اصلی تأسیس اتحادیه عرب یعنی دفاع از اراضی عربی در برابر اشغالگری بود!
در بیانیه رسمی پایانی نشست بیست و هشتم اتحادیه عرب صراحتا اعلام شده در صورتی که اسرائیل به مرزهای 1967 بازگردد، کشورهای عربی آماده به رسمیت شناختن و برقراری رابطه رسمی با تل آویو هستند! همچنین دبیرکل اتحادیه عرب صراحتا در حین قرائت بیانیه اظهار داشت کشورهای عربی از مذاکرات سازش میان اسرائیل و فلسطین حمایت می کند؛ اگر منجر به تأسیس دولت فلسطین در کنار دولت اسرائیل و خاتمه یافتن نزاع و جنگ میان طرفین شود!!
ملک عبدالله ثانی، پادشاه اردن به عنوان میزبان این نشست در سخنرانی افتتاحیه کنفرانس بر ضرورت تأسیس دولت قانونی فلسطین و رسمیت یافتن آن در سازمان ملل تأکید کرد و گفت هیچ صلح پایداری در خاورمیانه رخ نخواهد داد، مگر این که دولت فلسطینی تأسیس و میان اسرائیل و فلسطین در این مورد سازش صورت پذیرد.
ملک عبدالله در سخنان خود با کنایه به افراطیون گفت از دست دادن فرصت های سازش با اسرائیل، یعنی خریدن زمان برای افراطیون صهیونیست تا شهرک سازی در سرزمین های ماورای 67 را وسعت و سرعت ببخشند. این نحوه سخنان، به وضوح تئوریزه کردن سازش با رژیمی است که پایه و مبنای آن اشغالگری بوده و تاکنون همواره بر توسیع و گسترش دامنه اشغالگری خود تأکید می کند.
آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل نیز در سخنان خود در کنفرانس اتحادیه عرب صریحا گفت تنها راه حل ممکن برای حل بحران سرزمین فلسطین، تشکیل دو دولت در کنار هم و سازش رسمی آن هاست! به این ترتیب عملا به کشورهای عربی هشدار داد که هیچ کشوری حق ندارد خارج از این چهارچوب رفتار کند.
درست در روز افتتاحیه این کنفرانس در گزارش اختصاصی خود نوشت: «حجم حضور مقامات بلندپایه، بیانگر تصمیمات مهمی است که قرار است در این نشست به تصویب برسد.» در همان گزارش، وعده دادیم در قسمت های بعدی مهم ترین موضوعات مطرح شده در کنفرانس را تشریح کنیم. در این قسمت، به مهم ترین بحث یعنی «سازش با رژیم اشغالگر قدس» پرداختیم.
در قسمت بعد به ناتوی عربی و پرونده های «سوریه»، «یمن» و... می پردازیم.
