علیرضا محجوب *
به عنوان یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی حدود دو ماه پیش به لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم (CFT) رأی مخالف دادم، زیرا تلقی‌ام این بود که اگر قرار است به یک کنوانسیون بپیوندیم باید راه‌های شیطنت احتمالی برخی کشورها را ببندیم، در پیش‌نویس اولیه لایحه CFT این راه‌ها بسته نشده بود و منافذ متعددی باز بود که امکان ظلم‌های فراوان به کشورمان را مهیا می‌کرد.
البته پس از اینکه این لایحه به کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس رفت، تمام این موارد احصا شد و مشکلاتی که وجود داشت، مرتفع شد، بنابراین من در حرکت بعدی نظر خود را تغییر دادم و تصحیح کردم و به لایحه الحاق ایران به کنوانسیون تأمین مالی تروریسم رأی موافق دادم.
نکته دیگر این است برخلاف آن‌چه عده‌ای تصور می‌کنند تصویب این لایحه نه خوشحالی دارد و نه عزا، زیرا پیوستن به کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم یک ضرورت است. درعین‌حال برخی کشورها به دنبال بهانه بودند تا ایران این لایحه را تصویب نکند و این موضوع را دستاویزی قرار دهند تا اتهاماتی را متوجه کشورمان کنند و تهمت و افترای تروریست بودن به ایران بزنند و به‌نوعی ما را تحت‌فشار قرار دهند.
اصل کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم، مربوط به پول‌شویی است و متأسفانه با اینکه ما جز آسیب‌دیده‌های پدیده پول‌شویی هستیم اما دقت کافی در قوانین داخلی نداشته و نداریم و بنابراین باید قوانین داخلی را محکم کنیم.
ما به‌طور مشخص و مسلم بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در حدود 15 سال نخست بودجه‌نویسی صراحتاً از بودجه سازمان‌های آزادی‌بخش نام می‌بردیم. این در حالی است که هر سازمان آزادی‌بخشی که دشمن آمریکایی‌ها باشد، تروریست تلقی می‌شود و هر سازمانی که دوست آمریکایی‌ها باشد ولو اینکه اقدامات تروریستی انجام دهد، تروریست به‌حساب نمی‌آید.
در ضمن این را می‌دانیم که دنیا این لایحه را برای ما ننوشته که تصور کنیم بخواهد از طریق آن علیه کشورمان اقدام کند، ولی می‌توانند علیه ما سوءاستفاده‌هایی داشته باشند، اما با اصلاحات انجام‌شده در این لایحه، حداکثر راه‌های سوءاستفاده بسته شد و بنابراین عدم قبول آن فقط برای ما ضرر و زیان در پی داشت، زیان‌های این موضوع هم گسترده‌تر از زیان‌های اقتصادی بود.
درواقع اگر به این کنوانسیون نمی‌پیوستیم و لایحه مربوط به آن را تصویب نمی‌کردیم، اقتصادمان خاکستری می‌شد. در مورد تحریم‌های سازمان ملل این موضوع را عنوان می‌کردیم که تحریم‌های بانکی سازمان ملل عیناً نسخه‌های خاکستری خواهد بود و اگر نسخه خاکستری باقی می‌ماندیم، دیگر برجام به کار ما نمی‌آمد.
آن زمان که ما به این کنوانسیون ملحق نشدیم، یک دلیل داشت و آن دلیل این بود که سازمان ملل ایران را تحریم کرده بود که تحریم‌های بانکی ازجمله آن‌ها بود و بنابراین الحاق ما به این کنوانسیون بی‌معنی بود، اما حالا که آن تحریم‌ها لغو شده اگر به آن ملحق نشویم خود تحریمی اتفاق می‌افتد، بنابراین نمی‌توانستیم به این کنوانسیون ملحق نشویم و برای حفظ وضعیت اقتصادی و حفظ دادوستدی که روزی و معیشت مردم را تأمین می‌کند، این کار لازم بود.
* نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی
