بررسی فیلم Night School؛ نقطه‌ی تاریک حرفه‌ی کاری کوین هارت

«مدرسه‌ی شبانه» Night School که تفاوت زیادی با کارهای قبلی کوین هارت Kevin Hart دارد، نقطه‌ی تاریکی در حرفه‌ی کاری این ستاره‌ی سینما است. هارت در جدیدترین و بی‌مزه‌ترین فیلمش دقیقاً همان بازی را ارائه می‌دهد که در فیلم‌های قبلی‌اش مثل «سخنران عروسی» The Wedding Ringer، «سواری باهم» Ride Along و Ride Along 2: Here We Go Again از او دیده‌ایم. او بار دیگر در نقش مردی پر سروزبان و مهربان جلوی دوربین رفته است.

حقه‌های این کمدین آن‌قدر محدود است که همه‌ی نقش‌های او را بی‌نهایت به یکدیگر شبیه‌ کرده است. اگر بخواهیم کمی منصف باشیم، باید بگوییم «مدرسه‌ی شبانه» آن‌قدر بی‌معنی و مسخره است که حتی بازیگر کمدی با استعدادی مثل تیفانی هدیش Tiffany Haddish هم نتوانسته است کمکی به حال فیلم کرده باشد. البته این را از یاد نبرید که هارت در نوشتن این فیلم‌نامه‌ی ضعیف هم نقش داشته است.

این فیلم بار دیگر هدیش و کارگردان «سفر دختران» Girls Trip، مالکوم دی. لی Malcolm D. Lee را کنار هم آورده است.«مدرسه‌ی شبانه» با فلش‌بکی به سال‌های نوجوانی شخصیت اصلی شروع می‌شود. تدی واکر Teddy Walker (هارت) بااینکه دانش‌آموز سرکشی است، اما آن‌قدر از ناتوانی‌هایش در یادگیری خجالت‌زده است که به کسی اجازه‌ی تشخیص آن‌ها را نمی‌دهد. تدی نمی‌تواند در مورد خوانش‌پریشی‌اش dyslexia با پدرش صحبت کند و خواهر دوقلوی باهوشش نیز از هر فرصتی برای مسخره کردن او استفاده می‌کند. تدی در حین امتحاناتش آن‌قدر عصبی می‌شود که تصمیم می‌گیرد دبیرستان را رها کرده و مسیر دیگری را پیش بگیرد.
هفده سال بعدازاین ماجرا تدی زندگی فوق‌العاده‌ای دارد. ماشین خوبی می‌راند، با زن زیبا و مهربانی (مگالین اچیکاوکیMegalyn Echikunwoke) در رابطه است و در فروشگاهی فروشنده است. تدی در کارش مهارت زیادی دارد تا حدی که صاحب مغازه از او می‌خواهد بعد از بازنشستگی جای او را بگیرد. وقتی تدی باعث ایجاد انفجاری در مغازه می‌شود از کار اخراج شده و نیاز به پیدا کردن شغل جدیدی دارد. تدی پس‌ازآن به کمک دوستش موقعیت شغلی جدیدی پیدا می‌کند که نیازمند داشتن دیپلم است؛ و این سرآغاز راه پیدا کردن او به مدرسه‌‌ی شبانه است.
هرچه بیشتر پیش می‌رویم داستان فیلم احمقانه‌تر از قبل می‌شود. سکانسی که در آن تدی و هم‌کلاسی‌هایش یواشکی داخل دفتر مدیر رفته و امتحان آزمایشی را می‌دزدند مثال خوبی برای این موضوع است. ازآنجایی‌که فقط خود آزمون اصلی اهمیت دارد، هیچ توضیح منطقی برای دزدیدن آزمون آزمایش وجود ندارد.

همچنین بخوانید:
نقد فیلم A Star Is Born؛ گاگا و کوپر فوق‌العاده ظاهر شده‌اند

به‌جای این صحنه‌های اضافی، فیلم می‌توانست عمق رابطه‌ی تدی و اچیکاوکی را نشان دهد و یا ما را بیشتر با شخصیت او آشنا کند. محوریت کل فیلم بر روی شخصیت اصلی است، شخصیتی که در تک‌تک صحنه‌‌ها حاضر است و همه‌چیز را مربوط به خودش کند. دفعه‌ی بعد هدیش را در نقش اصلی بگذارید و هارت را در نقش مکمل بگذارید تا هر از چند گاهی صحبتی انگیزشی و پندآموز تحویل مخاطب دهد. نتیجه احتمالاً بهتر از این خواهد بود.
و حالا نظر سایر منتقدین در مورد این فیلم:
برایان تروت Brian Truitt منتقد یو‌اس‌ای تودی USA Today اما نظر مثبتی نسبت به این فیلم داشته است:
“ بااینکه بیشتر صحنه‌های «مدرسه‌ی شبانه» قابل پیش‌بینی است و روایت‌گویی آن می‌توانست بهتر از این باشد، اما با ارائه‌ی نگاهی همدردانه نسبت به ناتوانایی‌های یادگیری همه‌ی ما را شگفت‌زده کرده است. شاید بهترین انتخاب برای بازی مقابل هارت دواین جانسون Dwayne Johnson باشد، اما هدیش هم دست‌کمی از او ندارد. اگر از ضعف‌های طنز فیلم چشم‌پوشی کنیم، «مدرسه‌ی شبانه» به آن چیزی که می‌خواسته است رسیده است. “
جیک کویل Jake Coyle منتقد آسوشیتد پرس The Associated Press نوشته است:
“بازی هدیش و هارت مقابل هم نتیجه‌ی موفقی نداشته است. بااینکه هدیش کری Carrie را به واقعی‌ترین شخصیت فیلم تبدیل کرده است اما جای زیادی برای نشان دادن خودش نداشته است. «مدرسه‌ی شبانه» در حقیقت فیلم کوین هارت است. این فیلم هم همانند تعداد زیادی از کمدی‌های این سال‌ها سعی می‌کند فیلم‌نامه‌ی ضعیفش را با بازی بازیگرانش جبران کند که البته این بار نتیجه موفق نبوده است.”تای بر Ty Burr منتقد بوستن گلوب Boston Globe هم نوشته است:
“«مدرسه‌ی شبانه» در کل یک کمدی معمولی است. بااینکه احمقانه است اما به دل می‌نشیند و با وجود بازیگران قوی‌اش توانسته است از فیلم‌نامه‌ی ضعیف هارت و پنج نویسنده‌ی دیگر جان سالم به درببرد. فیلم به‌عنوان فیلم کوین هارت-تیفانی هدیش معرفی شده است، جمله‌ای که به نظر نمی‌رسد درست باشد. مالکوم دی. لی هدیش را کمی بعد از موفقیتش در «سفر دختران» که جولای سال گذشته اکران شد، بر سر پروژه‌ی این جدیدش آورد. پروژه‌ای که در آن زمان در حال ساخت بود، درنتیجه هدیش نقشی را بر عهده گرفت که از قبل نوشته شده بود و در حقیقت نقش بر اساس شخصیت او ساخته نشده بود. به همین دلیل «مدرسه‌ی شبانه» که به هارت اجازه داده است خودش را نشان بدهد، این فرصت را به هدیش نداده است.”
سورن اندرسون Soren Andersen منتقد سیاتل تایمز The Seattle Times هم این فیلم را نپسندیده است:
“«مدرسه‌ی شبانه» با وجود بازیگران نقش مکمل زیادی از میان بازیگران کمدی، شامل چندتا از بازیگران «پخش زنده‌ی شنبه‌شب» Saturday Night Live در نقش هم‌کلاسی‌های هارت و تعداد زیادی فیلم‌نامه‌نویس، همانند ترکیبی اتفاقی از چند طرح‌های اولیه است. بااینکه بعضی از قسمت‌‌های آن تا حدی خنده‌دار است اما قسمتی که شخصیت هارت از روشی حال به هم زن برای حساب نکردن پول غذایش در رستورانی استفاده می‌کند، واقعاً ضعیف است. مالکوم دی. لی که در فیلم قبلی‌اش هدیش را به شهرت رسانده بود، در این فیلم لطفی در حق او نکرده است. در شلوغی‌های این فیلم بازی هدیش به نسبت بقیه، معقول‌تر است. هم هدیش و هم مخاطبان لیاقت بیشتر از این‌ها را داشتند.”

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.