به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، پژوهش جدید نشان می‌دهد ترکیب دارویی جدید می‌تواند طول عمر حیوانات را تا دو برابر افزایش دهد.
پژوهشگران طی این مطالعه بر روی طول عمر یک کرم میکروسکوپی به نام "کرم الگانس" (C. elegans) متمرکز شده بودند.
کرم الگانس نخستین پرسلولی است و سیستم عصبی یک کرم الگانس تشکیل شده از 302 نورون بوده و درازای آن تقریبا یک میلی‌متر است، از این رو، این کرم یکی از بهترین گزینه‌ها برای مطالعه ژنتیک محسوب شده و پژوهشگران را قادر می‌سازد تا به طور واضح و سریع اثرات هرگونه دخالت ژنتیکی و دارو را مشاهده کنند.
در ابتدا پژوهشگران این مطالعه قصد آزمایش انواع روش‌های بیولوژیکی ضد پیری شناخته شده همراه با داروهای افزایش طول عمر که پیش‌تر بر روی حیوانات تایید شده بود، را داشتند اما سپس قصد آنها تغییر کرد.
هدف اصلی پژوهشگران در این مطالعه، ترکیب داروهای مختلف به منظور ایجاد یک ترکیب جدید موثر در افزایش طول عمر بود.
در نهایت چند دارو از جمله یک آنتی بیوتیک به نام "ریفامپیسین" (rifampicin) و یک عامل سرکوب کننده ایمنی به نام "راپامایسین" (rapamycin) و "متفورمین" (metformin) در این آزمایش مورد بررسی قرار گرفتند.
ریفامپین یا ریفامپیسین (Rifampicin) یک آنتی بیوتیک با قدرت کشتن باکتری‌ها از گروه ریفامایسین(rifamycin) است.
سیرولیموس یا راپامایسین یک داروی ماکرولید است که برای آغشته‌سازی استنت‌های شریان‌های کرونر قلب، جلوگیری از رد پیوند اعضا و درمان نوعی بیماری ریوی نادر به نام «لنفانژیولیومیوماتوز» به‌کار می‌رود.
سیرولیموس، نوعی داروی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی است و در انسان، در جلوگیری از ردِ پیوند کلیه کاربرد ویژه‌ای دارد.
ترکیب دارویی جدید و منحصر به فرد پژوهشگران به طور متوسط سبب افزایش طول عمر در کرم های الگانس شد. همچنین پژوهشگران گزارش دادند که ترکیب دارویی جدید هیچ اثرات نامطلوبی بر روی کرم‌ها نداشت.
محققان اثربخشی این داروی ترکیبی سه گانه را در آزمایش‌های مگس میوه نیز تأیید کردند و اظهار داشتند که این ترکیب سبب افزایش طول عمر در این حشرات نیز می‌شود.
"جان گرابر" (Jan Gruber) پژوهشگر ارشد این مطالعه گفت: اگر ما بتوانیم راهی برای افزایش طول عمر و تاخیر در پیری در افراد پیدا کنیم، می‌توانیم اثرات پیری در افراد را کنترل کنیم.
وی افزود: این تحقیق هنوز در مرحله اثبات اولیه است ومطالعات بیشتری برای انجام و آزمایش آن بر روی انسان‌ها ضروری است.
نتایج این مطالعه در مجله Developmental Cell منتشر شده است.
