مشرق: اگر همان زمانی که فردوس‌پور برخلاف همه پروتکل‌ها و قواعد برنامه‌سازی ورزشی در سراسر دنیا، ترجیحات و خواست‌های سیاسی خود را در برنامه 90 به رخ می‌کشید، از چهره‌های سیاسی یک جریان خاص روی آنتن برنامه خود دعوت می‌کرد و به شکل آشکار همدلی خود را با آن‌ها نشان می‌داد، در برنامه زنده به مسئولان سازمان و حتی به نظام نیش و کنایه می‌زد، به خاطر فروریختن ساختمان پلاسکو علناً به شهردار وقت تهران حمله کرد، در اموری، چون ورود زنان به ورزشگاه که اصلاً و ابداً در حوزه کار و شرح وظایف او نبود، موضع می‌گرفت، درباره نحوه پخش خط قرمز‌ها مرتب اظهارنظر می‌کرد و در نهایت حرف خود را به کرسی می‌نشاند، به خاطر عدم حضور «پویول» در برنامه با چهره‌ای اخمو و طلبکارانه و با تأخیر رو به روی میلیون‌ها بیننده نشست و غیرمستقیم بابت حضورش در آن شب بر سر ملت ایران منت می‌گذاشت و... مدیران سیما به جای کوتاه آمدن و زیرسبیلی رد کردن، مثل مدیران رسانه‌ای در سایر نقاط دنیا حدود و وظایف فردوسی‌پور را به او یادآور می‌شدند و جلوی آن روند ناصواب را می‌گرفتند، کار به جایی نمی‌رسید که امروز در دهن‌کجی به مدیران شبکه سه، عادل به حالت قهر به خانه برود و موبایلش را به روی مسئولان بالادست خود خاموش کند و از طریق شبکه‌های رسانه‌ای که در اختیار دارد مدیر شبکه 3 را سیبل حمله کند...