ایده آقای برنس هرچند که در نگاه نخست بسیار عجیب به نظر می آید اما کاملا با دنیای ارزهای مجازی و بلاکچین همخوانی دارد. تکنولوژی بلاکچین در ابتدای امر به عنوان نوعی دفتر ثبت دیجیتالی شروع به کار کرد که تمامی تراکنش های مربوط به بیتکوین در آن ثبت می شدند. البته آنها که بیشتر از بقیه تحت تاثیرر این تکنولوژی قرار گرفته اند بر این باورند که بلاکچین کاربردهایی بیشتر از این دارد. در واقع آنها تصور میکنند که تکنولوژی بلاکچین میتواند راهی نوین برای بازپس گیری قدرت از موسساتی باشد که حالا سلطه بی چون و چرایی بر تمامی امورمان دارند.
از آنجا که تکنولوژی بلاکچین امکان انتقال پول بدون نیاز به بانک را میسر کرد، علاقمندان به آن از جمله آقای برنس به این باور رسیدند که میتوانند با کمک این فناوری فرصتی را برای مردم معمولی فراهم کنند که بدون وابستگی به شرکت های بزرگ یا دولت ها کنترل دیتایشان (که در واقع حکم خون در اقتصاد دیجیتالی را دارد ) بر عهده بگیرند.
البته مرز میان این ایده های خیالی و طرح های ارائه شده برای ثروت اندوزی یک شبه بسیار باریک است. پیشتر چندین پروژه مرتبط با ارزهای رمزپایه از سوی مقامات قانون گذار آمریکا رد شدند؛ در پاره ای از موارد افراد مرتبط با این طرح ها دستگیر شدند و مشخص شد طرح راه اندازی آرمان شهر پورتوپیا که در واقع قصد داشت با کمک ارزهای مجازی از پورتوریکو کشوری ثروتمند بسازد صرفا ایده ای جاه طلبانه برای دور زدن قوانین مالیاتی بیش نیست. در مورد آقای برنس نیز تقریبا وضع به همین منوال است. او ظاهرا به خاطر مزایای مالیاتی نوادا (از جمله نبود مالیات بر درآمد) عازم این منطقه شده و احتمال می رود که به خاطر وسعت بلندپروازی هایش شاهد شکست این پروژه باشیم.
نکته مهم اما این است که برنس با دیگر همقطاران خود در زمینه ارزهای مجازی تفاوت دارد: پولی که خرج می کند به خودش تعلق دارد. طبق گفته خودش تا الان 300 میلیون دلار صرف خرید زمین، برنامه ریزی و پرداخت حقوق 70 نفر نیرو کرده و در آمریکا بر خلاف کشورمان خرید 67 هزار هکتار زمین بایر با ریسک های زیادی روبروست و تضمینی نیست که پول صرف شده برای خرید آن باز گردد.
با همه اینها اما برنس مدعیست که هدفش تبدیل شدن به قطب املاک نیست و حتی قصد پولدار شدن از این راه را ندارد. او وعده می دهد که همه قدرت تصمیم گیری برای این پروژه و 90 درصد از سود حاصل از آن را صرف ساختار سازمانی نماید که مدیریتش را مردم و سرمایه گذاران بر عهده دارند و کارشان مدیریت این شهر خواهد بود.
این ساختار که به گفته او «موجودیت همکاری توزیع یافته» نام می گیرد مدیریت بلاکچینی را بر عهده خواهد داشت که در آن حقوق مالکیت هر فرد و انتخاب هایش در رای گیری ها در یک کیف پول دیجیتالی ثبت می گردد. برنس معتقد است که پتانسیل های تکنولوژی بلاکچین به مراتب بالاتر از چیزی است که تصور می شود اما این عقب ماندگی باعث دلسردی وی نشده.
خودش در اینباره می گوید:
نمی دانم چرا. اما صدایی درونم می گوید که اگر بتوانیم اعتماد مردم زیادی را به بلاکچین جلب کنیم آنگاه قادر خواهیم بود که تمامی سیستم های مورد استفاده فعلی را به چالش بکشیم.
برنس حتی توانسته موافقت مقامات محلی را هم برای طرح خود جلب کند. برایان ساندوال فرماندار نوادا ماه گذشته در جریان نشستی که ایلان ماسک و خود برنس در آن حضور داشتند پیشنهاد وی برای تاسیس «پارک نوآوری» در زمین های بلاکچینز را بررسی کرد و از آنجا که علاقمند به توسعه اقتصادی در این منطقه است نظرات مثبتی را در اینباره مطرح کرد.
گیگافکتوری تسلا در نوادا که از آن تحت عنوان بزرگ ترین ساختمان دنیا یاد شده حالا در تسخیر زمین های بلاکچینز است. شرکت هایی مانند گوگل، اپل و سوئیچ همگی در پارک صنعتی نوادا املاکی دارند که با املاک آقای برنس احاطه شده اند.
در هفته ای که گذشت او یادداشت همکاری اش را با یکی از شرکت های اصلی تولیدکننده برق آمریکا به نام NV Energy به امضا رساند تا در پروژه هایی که معاملات مربوط به انرژی را از طریق بلاکچین انجام می دهند مشارکت نماید.
اما در مورد منطقه Storey County نوادا باید بگوییم که تنها 4 هزار ساکن دارد و تا همین چند وقت پیش به خاطر استخراج نقره نزد مردم آمریکا شناخته می شد.
حالا اما استخراج نقره به دست فراموشی سپرده شده و بلاکچینز به عامل شهرت این منطقه بدل گردیده. در بازه زمانی فعلی شرکت متعلق به برنس ساختمانی ندارد و صرفا زمینی خالیست و آنطور که برنس گفته ساخت و ساز در حاشیه زمین های خریداری شده تا اواخر 2019 آغاز نمی شود چراکه در وهله نخست باید طرح لازم برای احداث ساختمان ریخته شود و سپس به تایید فرماندار منطقه برسد.
البته اقدامات اولیه نیز برای شروع فرایند ساخت و ساز در صحرای نوادا در دست انجام است. برای مثال مدیر دفتر برنس چندی پیش به همراه چهار فرزند و همسرش به این منطقه نقل مکان کردند.
جوآنا رودریگز 29 ساله که مدت هشت سال است برای برنس کار می کند و حالا رئیس دفتر شرکت Blockchains در نواداست اینطور می گوید:
او ایده های جنون آمیزی دارد اما می دانم هر بار که ایده تازه ای دارد، به آن می رسد و به همین خاطر است که تصمیم گرفتم به نوادا بیایم.
آقای برنس بخش اعظمی از زندگی حرفه ای خود را صرف رفت و آمد به دادگاه و پرونده های قضایی کرده که بسیاری از آنها نیز علیه شرکت های مالی مطرح شدند. او در سال 2012 با بیتکوین آشنا گردید اما در نهایت جذب اتریوم شد که امکان ذخیره سازی بیشتر از یک تراکنش را در بلاکچین ممکن میکند.
برنس در سال 2015 بخش اعظمی از سرمایه خود را صرف خرید اتر کرد که در واقع همان توکن دیجیتالی اتریوم است. به لطف افزایش نجومی قیمت این پول دیجیتال و فروش خوب بخشی از اترهایش در سال گذشته او آنقدر ثروتمند شد که پول لازم برای احداث پروژه مد نظرش را به دست آورد.
اتریوم همان چیزی است که برنس باور دارد از آرمان شهر مدنظر او پروژه ای فراتر از یک غول املاک می سازد. درک چرایی این مساله نیز مستلزم در اختیار داشتن قوه تخیل قوی است. در این شهر هر کارمند یا شهروند یک آدرس اتریوم در اختیار خواهد داشت و از آن برای رای دادن در مناسبت های اجتماعی و ذخیره سازی دیتای شخصی اش کمک خواهد گرفت.
برنس باور دارد که مردم با کمک اتریوم راهی برای کنترل هویت و دیتای آنلاین خود می یابند بی آنکه نیاز باشد دولت ها یا شرکت ها را در آن دخیل کنند. این در واقع ایده ای رایج در جامعه بلاکچین است اما پرسش های مهمی در رابطه با عملیاتی بودن چنین طرح هایی مطرح می شود. در همین رابطه باید بگوییم که اغلب شرکت های فعال در عرصه بلاکچین نتوانسته اند ایده های مشابه خود را به ثمر برسانند و شبکه های اتریوم و بیتکوین حتی از مدیریت ترافیک های به مراتب سبک تر از اینها عاجر بوده اند.
برنس باور دارد یکی از مشکلان بزرگ در این رابطه امنیت است: کلیدهای خصوصی که برای دسترسی به کیف پول های دیجیتالی بیتکوین و اتریوم مورد استفاده قرار می گیرند بارها هدف فعالیت های هکی قرار گرفته اند.
این میلیونر حالا می خواهد مشکل را با یک سیستم سفارشی سازی شده حل کند؛ سیستمی که در آن کلیدهای خصوصی متعلق به افراد در دستگاه های دیجیتالی متعددی ثبت و درون محفظه های امنی نگهداری می شوند و هیچکس نمی تواند به آنها دسترسی پیدا کند. او پیشتر این محفظه ها را خریداری و درون کوه های سوئد و سوئیس پنهان کرده و قصد دارد تعداد بیشتری از آنها را در نوادا ایجاد کند.
مساله دیگری که اتریوم را عقب تر از بیتکوین نگه داشته طبق اعلام برنس نبود لابراتوراهای واقعی است که البته این میلیونر امیدوار است به لطف زمین های نوادا این مساله نیز تغییر کند. در مورد موفقیت یا شکست این طرح نیز برنس اینطور می گوید:
این پروژه یا به بزرگ ترین طرح در زمینه بلاکچین بدل می شود یا اینکه شکستی فراموش نشدنی در تاریخ بشر خواهد بود.
