به گزارش خبرنگار مهر، محمدحسین بهرامیان در اردوی پایانی دوره پنجم آفتابگردانهای موسسه شهرستان ادب در در شیراز ضمن اشاره به تعریف دکتر شفیعی از شعر مبنی براینکه شعر گره خوردگی عاطفه و تخیل در زبانی آهنگین و شکل یافته است، گفت: این تعریف از شعر توسط دکتر شفیعی کدکنی بیان شده و همواره برای من این پرسش مطرح بود که چرا در این تعریف مفهوم اندیشه مورد غفلت قرار گرفته است.
این شاعر و استاد دانشگاه تصریح کرد: بعدها فهمیدم که استاد شفیعی کدکنی معتقد هستند که به طور کلی کلام بدون اندیشه وجود ندارد و رکن احساس ریشه در اندیشه دارد. در این میان این پرسش مطرح می شود که بین عناصر شعر کدام یک مهم تر است، به نظر من زبان از همه مهم تر است چون تمام عناصر پنجگانه در آن نهفته است.
وی خاطرنشان کرد: اولین کلماتی که بر زبان شعر ما جاری میشود قسمتی از وجود ما در آن کلمات بروز و ظهور خواهد داشت. بنابراین به آسانی می توان با مشاهده کلمات به شخصیت شاعر پیبرد.
بهرامیان با بیان اینکه بخشی از تاثیرات زبانی در ارتباط مرموز بین کلمات است، گفت: در حقیقت همنشینی واژهها با واژههای دیگر در هر موقعیت مفهوم و معنای متفاوتی به وجود می آورد. در این ارتباط ها حتی اگر معنا را حذف کنیم باز هم مجموعه واژه ها معنای خود را حفظ می کنند. در این جا هم میتوان به تاثیر و شگفت انگیزی زبان پی برد.
این شاعر و استاد دانشگاه اظهار داشت: در حوزه زبان بخشی از مفاهیم با فیزیک و ظاهر و صوت و هم آوایی واژه ها منتقل میشود به همین دلیل نیز مفهوم اصلی یک شعر با ترجمه قابل انتقال به مخاطب نیست. در این میان شاعری مثل مولوی با دقت نظر در این نکته بسیاری از شعرهای خود را با تکیه بر عنصر موسیقی سروده است و با بهره گیری از این عنصر شور و حال و وجد عارفانه خود را به ما منتقل می نماید.
وی بیان کرد: زمانی که شاعر زبان را خوب بفهمد، می تواند از ظرفیتهای آن به خوبی بهره مند شود. از سوی دیگر اگر زندگی ما شاعرانه باشد می‌توانیم شعری خلق کنیم که به معنای واقعی شعر باشد.
بهرامیان خاطرنشان کرد: مباحثی در خصوص تاثیر الفاظ وجود دارد که با دقت نظر درباره آن ها مطالعات گستردهای شده است. اما از سوی دیگر کارهای خیال پردازانه و غیر علمی هم از سوی گروههای فکری مختلف صورت گرفته است. بررسی این ارتباطات به صورت علمی و دقیق می تواند در رشد و تعالی شعر ما تاثیر ویژهای ایجاد کند.
