محققان دانشگاه نیویورک با استفاده از هوش مصنوعی به روشی برای تولید اثر انگشت های جعلی دست یافته اند که اسکنرهای بیومتریک و چشم انسان را به راحتی فریب می دهند.
این الگوریتم که DeepMasterPrints نام دارد، در سیستمی با احتمال خطای یک در هزار، 23 درصد موارد موفق بوده و در صورتی که نرخ خطا یک در 100 باشد میزان شبیه سازی اثر انگشت واقعی به 77 درصد هم می رسد.
این الگوریتم برای عبور از سیستم هایی کاربرد دارد که در آن اثر انگشت های زیادی ذخیره شده اند و خوشبختانه احتمال نفوذ آن به گوشی های هوشمند چندان زیاد نیست.
مقایسه اثر انگشت واقعی (چپ) و ساختگی (راست)
از آنجا که اسکنرها دور انگشت را پوشش نمی دهند، تنها بخشی از اثر انگشت در آن ثبت می شود. به همین خاطر در فناوری هایی مثل TouchID اپل یا سیستم های بازگشایی قفل در اندروید باید چندین بار دستتان را از جهات مختلف اسکن کنید.
اغلب اوقات اسکنرهای بیومتریک بخش های مختلف ثبت شده از انگشت کاربر را برای ترسیم تصویری کامل با هم ادغام نمی کنند. سامانه هایی از این دست تنها اثر انگشت دریافتی را با رکوردهای مختلف تطبیق می دهند اما این مساله احتمال سواستفاده توسط هکرها را افزایش می دهد.
توسعه دهندگان DeepMasterPrints هم از همین نقطه ضعف استفاده کرده اند. اگرچه یک اثر انگشت کامل با نمونه های دیگر تفاوت دارد اما در اغلب اثر انگشت ها ویژگی های مشابهی نیز وجود دارند. بنابراین یک اثر انگشت مصنوعی که میزبان بخش های زیادی از این ویژگی ها باشد از شانس بالایی برای عبور از سد اسکنرهای بیومتریک برخوردار است.
محققان نیویورکی با همین ذهنیت شبکه ای عصبی ایجاد کرده اند که قابلیت تولید اثر انگشت های شامل بخش های مهم از نمونه های واقعی را دارد. این شبکه مشارکتی نسبی با استفاده از یک دیتابیس حاوی اثرانگشت های واقعی آموزش دیده است.
نمونه های تولید شده توسط DeepMasterPrints آنقدر واقعی است که با نگاه به آنها نمی توان به ساختگی بودنشان پی برد. این محققان ابزار امیدواری کرده اند که نتیجه تحقیق مورد بحث شرکت ها را به استفاده از راهکارهای ایمن تر ترغیب کند.