خبرگزاری ایرنا: امید کودک هفت ساله‌ای که به تشخیص اولیای مدرسه دچار بیش فعالی است، امری که البته والدین او چندان از آن با خبر نبودند و نشانه‌هایی از بیش فعالی را در او ندیده بودند. امید به همین علت پس از اعلام اولیای مدرسه مبنی بر بیش فعالی و لزوم درمان آن به یک متخصص اعصاب و روان مراجعه و پزشک دو داروی ریسپریدون و کلونیدین را برای او تجویز کرد.
امید پس از مصرف این دو دارو و بعد از دو روز به کما رفت. والدین کودک، او را به یک بیمارستان خصوصی در (مرکز شهر تهران) بردند، اما این بیمارستان کودک را پذیرش نکرد. مسئولان این بیمارستان اعلام کردند که وضعیت کودک وخیم و به کما رفته است و امکان پذیرش او در این بیمارستان نیست و به والدین کودک اعلام کردند که تنها راه نجات مراجعه به مرکز طبی کودکان است.
بر اساس صحبت‌های پدر امید، پزشکان اورژانس بیمارستان خصوصی تهران گفتند که وضعیت کودک مساعد نیست و باید به مرکز طبی کودکان انتقال داده شود.
والدین امید، کودک را مرکز طبی کودکان بردند و پس از بررسی‌ها به والدین امید گفتند که دوز مصرفی آن دو دارو و دیفن هیدرامینی که به کودک داده شده باعث به کما رفتن او شده است.
پزشک معالج امید در مرکز طبی کودکان، بهرام یارعلی بود. پزشکی که پدر امید او را ناجی فرزندش می‌داند و مدام و پیوسته از او تشکر می‌کند.
این فوق تخصص اعصاب کودکان درباره این کودک به خبرنگار سلامت ایرنا گفت: درباره این موضوع نمی‌توان گفت که اشتباه یا قصور پزشکی رخ داده است. گاهی دوز درمانی دارو ممکن است برای کودک مناسب نباشد و چنین مواردی در بسیاری از مواقع قابل پیش‌بینی نیست. در این مورد تجویز و مصرف دارو‌ها منجر به خواب آلودگی شدید کودک شده است.
وی افزود: در شرایطی که کودک به بیمارستان (مرکز طبی کودکان) آمد، دچار خواب آلودگی شدید بود و با تزریق دارو‌های عضلانی، وضعیت کودک بهبود یافت. دوز دارویی که برای کودک تجویز شده بود، زیاد بود و بدن کودک به دارو واکنش نشان داده بود. خوشبختانه با کمترین هزینه توانستیم مشکل کودک را تشخیص بدهیم.
بیش فعالی وضعیتی است که کودک توانایی دقت و تمرکز روی یک موضوع را ندارد و یادگیری او کند است. فعالیت بدنی کودک در این شرایط غیرمعمولی و بسیار بالا است و انرژی زیاد کودک باعث دردسر‌هایی برای او و اطرافیانش می‌شود.
این اختلال یکی از شایع‌ترین اختلالات رفتاری در سنین کودکی و بلوغ است. حدود 3 تا 5 درصد کودکان تا هفت سالگی به این اختلال مبتلا هستند. علت بیش فعالی خیلی مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد یکی از عوامل آن ریشه‌های ژنتیکی و تاثیر محیط باشد. بیش فعالی درمان مشخصی ندارد، اما قابل کنترل است.
ریسپریدون جزو دارو‌های ضد روان پریشی است که برای درمان اختلالات اضطرابی از جمله اختلال وسواس جبری و افسردگی شدید مقاوم به درمان و اوتیسم استفاده می‌شود. این دارو موجب ایجاد تغییراتی در میزان مواد شیمیایی موجود در مغز با عنوان نوروترنسمیتر می‌شود. مصرف دوز بیش از اندازه این دارو منجر به خواب آلودگی، افزایش میزان ضربان قلب، احساس سبکی در سر، ضعف و بی قراری در عضلات حرکتی چشم‌ها، آرواره، گردن و دهان می‌شود.
کلونیدین نیز دارویی است که برای کنترل فشار خون، پیشگیری از بروز حملات میگرن و رفع سریع عوارض ناشی از سندروم قطع مصرف شبه تریاک، الکل و البته سندروم بیش فعالی و کمبود توجه مصرف می‌شود. خواب آلودگی، خشکی دهان، افسردگی، سردرد و سرگیجه از جمله عوارض جانبی این دارو است.
