به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال‌اکسپرس، شاید تفاوت در سلول‌هایی که در طول ترمیم پوست، به آن انعطاف و استحکام می‌دهند، دلیل ترمیم متفاوت پوست در افراد گوناگون باشند.
پیشتر هرگز تصور نمی‌شد سلول‌های موسوم به "فیبروبلاست"(fibroblast) که ساختار پروتئین را زیر سطح پوست شکل می‌دهند، عملکرد یکسانی داشته باشند اما این پژوهش جدید نشان می‌دهد که شاید زیرمجموعه‌ای از فیبروبلاست‌ها بتوانند دلیل قدرت کم بازسازی پوست در افراد مسن و نحوه شکل‌گیری نوع خاصی از زخم‌ها را توضیح دهند.
"والری هورسلی"(Valerie Horsley)، استادیار زیست‌شناسی مولکولی، سلولی و تکاملی "دانشگاه ییل"(Yale University) آمریکا و از نویسندگان این پژوهش گفت: شاید این زیرمجموعه از سلول‌ها بتوانند ظرفیت‌های متفاوت ترمیم را در افراد گوناگون توضیح دهند.
هورسلی و "برت شوک"(Brett Shook)، نویسنده ارشد این پژوهش، ژنتیک فیبروبلاست‌ها و اثرات آنها را روی موش‌ها و انسان‌ها مورد بررسی قرار دادند و تفاوت‌هایی میان نحوه واکنش آنها به زخم و تغییرات ناشی از افزایش سن کشف کردند.
پس از زخمی شدن بدن، زیرمجموعه‌ای از فیبروبلاست‌ها که معمولا تولید کننده سلول‌های چربی یا "آدیپوسیت"(adipocyte) هستند، تشکیل بافت زخم را برای ترمیم پوست آغاز می‌کنند. به گفته پژوهشگران، این سلول‌ها در پوست بدن انسان بیشتر کاهش می‌یابند و شاید به همین دلیل، زخم‌ها در انسان‌ها شایع‌تر از موش‌ها هستند.
این پژوهش، نقش اساسی سلول‌های ایمنی موسوم به "درشت‌خوار" یا "ماکروفاژ"(macrophage) را هم در برخورد با عفونت و هم در ترمیم زخم نشان می‌دهد. ماکروفاژها که در اوج بازسازی بافت ظاهر می‌شوند، می‌توانند به طور انتخابی به یک زیر مجموعه از فیبروبلاست‌ها علامت دهند. بافت زخم انسان، ماکروفاژها و زیرمجموعه‌های فیبروبلاست بیشتری دارد اما موش‌های پیر که ترمیم زخم آنها بیشتر طول می‌کشد، هم ماکروفاژ و هم زیرمجموعه‌های فیبروبلاست کمتری دارند.
شوک گفت: ما امیدواریم با تشخیص سلول‌های پوستی و سیگنال‌هایی که عملکرد آنها را کنترل می‌کنند، روش‌های جدیدی برای ترمیم زخم ابداع کنیم.
این پژوهش، در مجله " Science" به چاپ رسید.
