گیک بنچ از مشخصات سخت افزاری میت 20 لایت خبر می دهد

وضعیت گوشی های سری گلکسی A سامسونگ کمی عجیب و غریب شده است. اواخر سال ۲۰۱۴ و ابتدای سال ۲۰۱۵ که برای اولین بار با خانواده گلکسی A آشنا شدیم تکلیف کاملاً روشن بود چون گوشی های گلکسی A۳، گلکسی A۵ و گلکسی A۷ به ترتیب قامت و قدرت مرتب شده بودند. این روند در سال ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ هم تکرار شد جز اینکه یکی دو مدل گلکسی A۸ و گلکسی A۹ هم آن وسط ها داشتیم.

وضعیت گوشی های سری گلکسی A سامسونگ کمی عجیب و غریب شده است. اواخر سال 2014 و ابتدای سال 2015 که برای اولین بار با خانواده گلکسی A آشنا شدیم تکلیف کاملاً روشن بود چون گوشی های گلکسی A3، گلکسی A5 و گلکسی A7 به ترتیب قامت و قدرت مرتب شده بودند. این روند در سال 2016 و 2017 هم تکرار شد جز اینکه یکی دو مدل گلکسی A8 و گلکسی A9 هم آن وسط ها داشتیم.

آخرین روزهای سال 2017 سامسونگ تصمیم گرفت تنوع این خانواده را کم کند و به همین دلیل، گلکسی A8 و مدل پلاس آن را (بررسی دیجیاتو) به جای مدل های قبلی معرفی کرد، ولی با رونمایی از گلکسی A6 و A6 پلاس دوباره اوضاع به هم ریخت. مدل های 2018 گلکسی A7 و گلکسی A9 هم اخیراً به این جمع اضافه شده اند تا کار شما را برای انتخاب مدل مناسب سخت تر کنند، تازه اگر در این بازار رنگارنگ به سامسونگ روی بیاورید.

گلکسی A7 مدل 2018 حدود دو ماه قبل معرفی شد تا سامسونگ هم به جمع سازندگان گوشی هایی با دوربین سه گانه بپیوندد. این گوشی به بازار فوق العاده رقابتی حدود 300 دلار تعلق دارد، جایی که محصولات متنوع و ارزشمندی از برندهای خوش نام چینی مثل هواوی، آنر، شیائومی و اوپو هم دیده می شوند. اما سامسونگ برای متمایز شدن در این بازار چه کرده است؟ بیایید ابتدا مشخصات گلکسی A7 مدل 2018 را با هم مرور کنیم.

بدنه شیشه ای با فریم پلاستیکی
نمایشگر 6 اینچی تمام اچ دی با تراکم 411 پیکسل در هر اینچ
چیپست 8 هسته ای و 14 نانومتری اگزینوس 7885
4 یا 6 گیگابایت حافظه رم
64 یا 128 گیگابایت حافظه داخلی
دوربین اصلی سه گانه 24، 8 و 5 مگاپیکسلی
دوربین سلفی 24 مگاپیکسلی
باتری 3300 میلی آمپر ساعتی
اندروید 8 با رابط کاربری سامسونگ اکسپرینس 9
قیمت حدود 300 دلار (حدود 4 میلیون تومان در بازار کشور)

گلکسی A7 مدل 2018 دو مشخصه اصلی سامسونگ یعنی نمایشگر سوپر امولد و چیپست اگزینوس را با خود دارد و دوربین اصلی سه گانه هم محور اصلی تبلیغات این گوشی به شمار می رود. با این حال سامسونگ چند تصمیم عجیب هم گرفته تا خیلی در مورد این محصول جدید هیجان زده نشوید. در ادامه با بررسی گلکسی A7 مدل 2018 همراه ما باشید.

مورد عجیب شیشه و پلاستیک

زمانی که برای اولین بار گلکسی A7 را در دست می گیرید سبک بودنش جلب توجه می کند، به خصوص با توجه به اینکه ابعاد گوشی در حد گلکسی اس 9 پلاس و حتی کمی بزرگ تر از آیفون XS مکس است. از آنجا که پشت و روی گوشی از شیشه ساخته شده، پس این سبک وزنی تنها یک دلیل می تواند داشته باشد. بله، همان طور که حدس می زنید (یا از چند سطر قبل در خاطرتان مانده) قالب اصلی گلکسی A7 پلاستیکی است و سامسونگ برای جلوه دادنش از پوشش براق استفاده کرده، در حالی که تمام گلکسی A های سال قبل و امسال (حتی گلکسی A6 مدل 2018) فریم آلومینیومی یا بدنه یکپارچه فلزی داشتند.

بدنه شیشه ای همان داستان همیشگی را به همراه دارد. اول اینکه کاملاً شکننده است و از آنجا که انتظار نداریم سامسونگ شیشه مقاومی را روی این گوشی به کار گرفته باشد، بنابراین تهیه قاب محافظ برای گلکسی A7 الزامی است (این مورد را جدی بگیرید چون ما شکستن شیشه پشت گوشی ها را به دفعات تجربه کرده ایم). دومین مسئله هم انباشت لک و اثر انگشت روی بدنه دستگاه است که آن هم با قاب محافظ حل می شود ولی همراه آن، تمام زیبایی های گوشی زیر حجاب می رود، به خصوص رنگ آبی دلربایی که برای بررسی در اختیار ما قرار گرفته بود (دقیقاً همین رنگ را پیش تر در گوشی های هواوی و آنر، به خصوص نوا 3e دیده بودیم).

اگر کاربر قدیمی سامسونگ هستید، دنبال دکمه های تنظیم صدا در سمت چپ بدنه نگردید چون به سمت راست منتقل شده اند. سامسونگ همچنین برای اولین بار (و احتمالاً آخرین بار) به تبعیت از سونی، دکمه پاور مجهز به حسگر اثر انگشت را در بهترین جای ممکن، یعنی لبه ی سمت راست قرار داده که علاوه بر قابلیت دسترسی مناسب، سرعت و دقت خوبی هم دارد. البته صدای کلیک دکمه های ولوم و پاور کمی آزاردهنده است.

دیگر تصمیمات عجیب سامسونگ در گلکسی A7 مانند استفاده از درگاه میکرو USB به جای USB-C و درج لوگوی بزرگ Duos برای اشاره به دو سیم کارت بودن دستگاه در آستانه ورود به سال 2019 میلادی، فقدان هرگونه مقاومت در برابر آب و گرد و غبار با وجود گواهی IP68 در نسل قبلی و دیگر مواردی که برشمردیم، نشان می دهد که گلکسی A7 برخلاف نسل قبل، آن گوشی پریمیومی که انتظارش را داریم نیست و فقط یک موبایل میان رده و نسبتاً ارزان قیمت است که عنوان «دوربین اصلی سه گانه» را یدک می کشد.

بزرگ، درخشان، نه چندان بیکران

نمایشگر درخشان و خوش آب و رنگ گلکسی A7 را می توان یکی از معدود بقایای ابهت خانواده گلکسی A دانست. این صفحه 6 اینچی سوپرامولد با رزولوشن تمام اچ دی (2220×1080 پیکسل) و تراکم 411 پیکسل در هر اینچ به اندازه کافی وضوح و کیفیت دارد که از تماشای هرگونه محتوا روی آن لذت ببرید. حتی اگر این گوشی را کنار پرچمداران سامسونگ مانند گلکسی اس 9 پلاس یا گلکسی نوت 9 قرار دهید، تفاوت کیفیت نمایشگر آنقدرها محسوس نیست. البته تفاوت حاشیه اطراف صفحه در مقایسه با پرچمداران به اندازه کافی محسوس است که استفاده از نام بیکران برای این نمایشگر کمی طنزآمیز به نظر برسد.

ما حداکثر روشنایی نمایشگر گلکسی A7 را در حالت دستی حدود 400 نیت اندازه گرفتیم که البته در حالت خودکار به حدود 600 نیت می رسد. این سطح از روشنایی برای کار کردن با گوشی در اکثر شرایط نوری کفایت می کند و حتی در زیر نور خورشید هم به خاطر نسبت کنتراست بسیار خوب، مشکلی ایجاد نمی شود. نمایشگر همیشه روشن (AOD) و قابلیت فیلتر نور آبی را هم به این موارد اضافه کنید. بدین ترتیب نمایشگر گلکسی A7 را می توان نقطه قوت اصلی آن در نظر گرفت.

پرتوان، اگر خیلی سخت نگیرید

گلکسی A7 گوشی جدیدی است که آخرین نسخه سیستم عامل اندروید را در اختیار ندارد. این گوشی به اندروید 8.0 و رابط کاربری سامسونگ اکسپرینس 9.0 مجهز شده، یعنی همان ترکیبی که الان در گلکسی اس 9 می بینیم. با این حال پرچمداران اخیر سامسونگ حتماً به اندروید 9 (و شاید 10) آپدیت می شوند ولی در مورد گلکسی A7 به عنوان یک میان رده نسبتاً ارزان قیمت نمی توان با اطمینان چنین نظری داد.

حالا اگر خیلی روی آپدیت بودن گوشی جدیدتان حساس نیستید، می توانید از تجربه روان و کم نقص اندروید روی یک گوشی با سخت افزار معمولی لذت ببرید. سامسونگ اکسپرینس با همان امکانات همیشگی یکی از بهترین رابط های کاربری اختصاصی دنیای اندروید به شمار می رود. از شخصی سازی تمام بخش های گوشی با تم ها و پس زمینه های مختلف گرفته تا برنامه های اختصاصی مانند گیم لانچر، فولدر ایمن یا گالری که حتماً با آنها آشنا هستید.

علاوه بر اجرای روان اپ های سیستمی و رابط کاربری، گلکسی A7 به راحتی برنامه های ثالث و حتی بازی های گرافیک بالا را هم اجرا می کند اما قبل از نتیجه گیری در مورد توان سخت افزاری، بهتر است ابتدا نگاهی به نتایج بنچمارک این گوشی بیندازیم. ما مثل همیشه برنامه های آنتوتو، گیکبنچ، پی سی مارک و تری دی مارک را روی این دستگاه اجرا کردیم که نتایج به دست آمده را در تصویر زیر می بینید.

سخت افزار اصلی گلکسی A7 با گلکسی A8 (مدل 2018) یکیست، یعنی چیپست 14 نانومتری و 8 هسته ای اگزینوس 7885، پردازشگر گرافیکی Mali-G71 و چهار گیگابایت حافظه رَم. البته در برخی بازارها می توان گلکسی A7 را با 6 گیگابایت حافظه رَم خرید. بنابراین نتایج مشابهی را هم در تست های سخت افزاری شاهد هستیم. برای مقایسه باید اشاره کرد که گلکسی A8 در تست های فوق به ترتیب امتیازات 115000، 1500، 4360، 5019 و 980 را به دست آورده است.

همان طور که در بررسی گلکسی A8 هم گفتیم، توان پردازش کلی این گوشی نسبت به نسل قبل (گلکسی A7 مدل 2017) به مراتب بهتر شده اما از نظر قدرت پردازش گرافیکی اندکی ضعیف تر عمل می کند (گلکسی A7 قبلی در تست Sling Shot امتیاز 1125 را به دست آورده است). با این حال ما سه بازی وکتور 2، شدو فایت 3 و آسفالت 9 را روی گلکسی A7 اجرا کردیم که دو مورد اول به صورت کاملاً روان به اجرا درآمدند و آسفالت 9 هم با تنظیمات متوسط عملکرد رضایت بخشی داشت. بنابراین می توانید برای اجرای معمول بازی های سه بعدی روی این گوشی حساب کنید.

امکانات ارتباطی گلکسی A7 نیاز تمام کاربران را برآورده می کنند: حداکثر سرعت دانلود 300 مگابیت بر ثانیه در شبکه موبایل، وای فای دو بانده و بلوتوث 5. خوشبختانه درگاه کارت حافظه این گوشی هم مستقل از دو درگاه سیم کارت است و از کارت هایی با حداکثر ظرفیت 512 گیگابایت پشتیبانی می کند.

توانایی پخش صدای گلکسی A7 در همان حدیست که از یک گوشی میان رده با اسپیکر مونو روی لبه پایینی انتظار داریم. افزایش حجم صدا به اعوجاج و نویز منجر می شود و برای تجربه موسیقی با کیفیت باید حتماً از هدفون های حرفه ای استفاده کنید. هدفون موجود درون جعبه این دستگاه هم از نظر کیفیت ساخت و کیفیت صدا در سطح متوسط قرار دارد. جالب اینجاست که گلکسی A7 از استاندارد دالبی اتموس هم پشتیبانی می کند اما نامی از این گوشی در فهرست محصولات وب سایت رسمی دالبی دیده نمی شود، ضمن اینکه فعال کردن این قابلیت تغییر محسوسی را در کیفیت پخش صدا ایجاد نمی کند.

نیم نگاهی به چشم سوم

دوربین اصلی سه گانه را می توان مشخصه اصلی گلکسی A7 نامید که به عنوان نخستین میان رده با این قابلیت معرفی می شود. البته همان طور که در این مطلب هم گفتیم خیلی به تعداد دوربین ها و رزولوشن آنها توجه نکنید، چون موارد مهم تری مثل اندازه و نوع سنسور و گشودگی دیافراگم در کیفیت عکس خروجی نقش دارند. مشخصات چهار دوربین گلکسی A7 به قرار زیر است:

دوربین اصلی 24 مگاپیکسلی با ضریب اف 1.7 (احتمالاً 1/2.8 اینچی)
دوربین ثانویه 8 مگاپیکسلی با لنز فوق عریض و ضریب اف 2.4 (احتمالاً 1/4.0 اینچی)
دوربین تشخیص عمق 5 مگاپیکسلی با ضریب اف 2.2 (احتمالاً 1/5.0 اینچی)
دوربین سلفی 24 مگاپیکسلی با ضریب اف 2.0 (احتمالاً 1/2.8 اینچی)

طبق مشخصات فوق می توان گفت که شما عملاً یک دوربین اصلی 24 مگاپیکسلی با کیفیت مطلوب را در اختیار دارید. حالا اگر شرایط نوری کاملاً مناسب بود می توانید از لنز فوق عریض برای ثبت منظره های وسیع استفاده کنید و سنسور تشخیص عمق هم که تحت کنترل شما نیست و در مواقع لزوم، خودش فعال می شود. جمعاً می شود گفت که گلکسی A7 دوتا و نصفی دوربین دارد.

رابط کاربری دوربین گلکسی A7 حالت های عکاسی متعددی را در اختیار شما قرار می دهد که با سوایپ به طرفین فعال می شوند. حالت Pro تنظیمات دستی را فعال می کند که متأسفانه قابلیت فوکوس دستی ندارد. حالت Live Focus برای محو کردن پس زمینه به کار می آید. گزینه ای به نام Scene Optimizer هم دیده می شود که ظاهراً قرار است 19 صحنه مختلف را به شکل هوشمند تشخیص داده و تنظیمات مناسب آنها را اعمال کند، ولی در عمل کار خاصی را انجام نمی دهد. بهتر است از این موارد بگذریم و کیفیت عکس های گلکسی A7 را بررسی کنیم.

همان طور که انتظار می رود، عکس ها در نور کافی بسیار جذاب و خوش آب و رنگ هستند. کنتراست عکس ها نسبتاً خوب است و رنگ ها به زیبایی به نمایش در می آیند. البته جزئیات تصویر به اندازه رقم 24 مگاپیکسل نیست و اگر با بزرگنمایی کامل به عکس نگاه کنید، می بینید پردازشگر تصویر گوشی به نقاشی آبرنگ روی آورده است. مشکل کاهش جزئیات در بزرگنمایی کامل، تقریباً در تمام تصاویر دیده می شود.

با این حال اگر عکس ها را بیش از حد بزرگ نکنید، نتیجه قابل قبولی از دوربین اصلی گلکسی A7 خواهید گرفت. در ادامه چند تصویر دیگر را که با این گوشی در نور کافی ثبت شده اند را می بینید:

اما دوربین 8 مگاپیکسلی با لنز عریض به چه کار می آید؟ همان طور که از اسمش پیداست، این دوربین با لنز فوق عریض، فضایی به وسعت 120 درجه را پوشش می دهد و با استفاده از آن می توانید مناظر وسیعی را ثبت کنید. در تصویر زیر می توانید فضای تحت پوشش دوربین اصلی (سمت راست) و دوربین فوق عریض (سمت چپ) گلکسی A7 را با هم مقایسه کنید.

البته بهتر است از لنز فوق عریض فقط در فضاهای باز استفاده کنید چون در محیط های بسته به خاطر انحنای بیش از حد کناره ها، تصویر حالت نامناسبی خواهد داشت. همچنین توجه داشته باشید که دوربین ثانویه قابلیت فوکوس خودکار ندارد و با فوکوس ثابت عکس می گیرد.

دوربین سوم که در واقع فقط یک سنسور عمق سنج است، وظیفه جداسازی سوژه از پس زمینه را دارد و در این زمینه هم خوب عمل می کند. مقدار محو شدن پس زمینه را می توانید قبل یا بعد از ثبت عکس به دلخواه تنظیم کنید. در زیر عکسی که در دو حالت عادی (راست) و لایو فوکوس (چپ) ثبت شده را می بینید.

البته همچنان علت وجود دوربین سوم برای عمق سنجی در هاله ای از ابهام قرار دارد، چون اکثر شرکت ها از جمله خود سامسونگ می توانند تنها با یک دوربین، این افکت را با همین سطح از دقت، شبیه سازی کنند. به عنوان مثال در ادامه عکس پرتره با دوربین اصلی (به کمک دوربین سوم) و سپس پرتره با دوربین سلفی را می بینید.

حالا نوبت به عکاسی شبانه می رسد، جایی که پیکسل های کوچک و اپرچر بسته آفت دوربین های موبایل هستند. دوربین اصلی گلکسی A7 به خاطر حسگر کوچک و رزولوشن بالا، پیکسل های بسیار کوچکی دارد (حدود 0.9 میکرون) که برای جذب نور در محیط تاریک، کافی نیستند. با این حال اگر صبر و حوصله به خرج دهید می توانید تصاویر قابل قبولی را با آن ثبت کنید. وضعیت دوربین ثانویه کمی بحرانی است، به گونه ای که پیشنهاد می کنیم کلاً قید تصاویر فوق عریض شبانه را بزنید.

در مجموع باز هم تأکید می کنیم که دوربین سه گانه گلکسی A7 برای کاربر نهایی آنقدرها هم کاربرد ندارد که سامسونگ روی آن مانور می دهد. بهتر است به جای تعبیه دوربین های متعدد، یک دوربین حرفه ای با سنسور پیشرفته داشته باشیم که در تمام شرایط بتوانیم روی آن حساب کنیم.

همراه یک روزه

گلکسی A7 باتری 3300 میلی آمپر ساعتی لیتیوم-پلیمری دارد که در مقایسه با باتری 3600 میلی آمپر ساعتی نسل قبل و باتری 3500 میلی آمپر ساعتی گلکسی A8 پلاس، به ترتیب 300 و 200 میلی آمپر ساعت کمتر شده. به همین دلیل شاهد اختلاف 1 و 2 ساعته در شارژدهی این گوشی در تست باتری PCMark نسبت به موارد یادشده هستیم.

البته با همین مقدار شارژدهی هم به راحتی می توانید از یک روز کاری سنگین به سلامت عبور کنید. تجربه ما نشان داد گلکسی A7 در صورت استفاده معمول حدود یک روز و نیم دوام می آورد که برای اکثر کاربران کفایت خواهد کرد. متأسفانه علاوه بر تحمل درگاه میکرو USB، باید فقدان فناوری شارژ سریع را هم در این گوشی تحمل کنید. شارژر 7.75 واتی همراه گوشی هم به حدود دو ساعت و نیم زمان نیاز دارد تا شارژ باتری گلکسی A7 را از صفر به صد برساند.

هر آنچه گفتیم

گلکسی A7 مدل 2018 دیگر با انتظارات ما از یک موبایل پریمیوم فاصله گرفته و محصولی که قرار بود فاصله بین میان رده های معمول و پرچمداران را پر کند، حالا فقط یک گوشی متوسط است که به سختی با رقبای چینی دست و پنجه نرم می کند. البته گلکسی A7 موبایل زیبایی است، ولی به نظر من مشتریان این بخش از بازار بیشتر به کارآیی اهمیت می دهند تا زیبایی.

سامسونگ از گلکسی A7 به عنوان یک موبایل عکاسی محور یاد می کند، ولی در این حوزه هم به سختی می توان مزیت رقابتی خاصی را برای این گوشی متصور شد. اول اینکه این گوشی سه تا دوربین ندارد چون یکی از آنها در اختیار شما نیست. دوربین ثانویه با لنز فوق عریض هم فقط در شرایط نوری بی نقص می تواند عکس های لندسکیپ خوبی بگیرد. بنابراین در اکثر شرایط فقط می توانید روی دوربین اصلی 24 مگاپیکسلی حساب کنید که انصافاً در این رده قیمتی، امتیاز قبولی را می گیرد.

فریم پلاستیکی، بدنه شیشه ای شکننده و آسیب پذیر در برابر آب، سخت افزار مشابه نسل قبل و فقدان درگاه USB-C را می توان از جمله مواردی برشمرد که در یک میان رده پریمیوم انتظارشان را نداریم. با این حال نمایشگر فوق العاده، سخت افزار مناسب برای استفاده روزمره، دوربین اصلی با کیفیت، شارژدهی خوب باتری و پشتیبانی از فناوری دالبی اتموس را می توان از نقاط قوت گلکسی A7 برشمرد. در ادامه فهرست نقاط قوت و ضعف این گوشی را مرور می کنیم.