همیشه درباره ی طبیعت که صحبت می کنیم دم از زیبایی ها، طراوت و نشاط می زنیم و تصور ما از مکانی بکر در طبیعت جایی است که صدای آوای پرندگان به گوش می رسد و نسیم خنک موهایمان را نوازش می دهد.
اما امروز مقصدی را انتخاب کرده ایم که همه ی تصورات شما را از طبیعت دگرگون می کند، جایی که دنیای بکر پیرامونمان، گردشگران را به دامان مرگ می کشاند و ترس و دلهره را به جای آرامش و لذت به آن ها هدیه می دهد.
آمریکای جنوبی با پیشرفت هایی که در چند ده ی اخیر داشته اما هنوز هم مناطقی در آن وجود دارد که کمتر کسی به آن ها قدم گذاشته. کارناوال هم می خواهد شما را به یکی از این مکان های بکر و دل انگیز ولی در عین حال هولناک ببرد. بار سفر بسته ایم و به سوی جاده ی یونگاس واقع در بولیوی می رویم، جایی که لقب جاده ی مرگ را با خود همراه دارد.
سالانه حدود 200 تا 300 نفر در این جاده به دلایل مختلف جان خود را از دست می دهند اما باز هم ماجرجویان زیادی به این مکان می روند تا تجربه ی خطر در زیباترین مکان طبیعی بولیوی را با همه ی وجود احساس کنند.
قبل تر هم به مکان هایی خطرناک در جای جای دنیا سفر کرده بودیم که می توانید با استفاده از لینک های زیر با برخی از آن ها بیشتر آشنا شوید:
پسیج دو گوا ؛ جاده میان اقیانوس اطلس که هر روز ناپدید می شود
جاده ای در ایران که جان کاراکال ها را می گیرد
مرگبارترین سفر جاده ای برای رسیدن به مقصد ؛ گینس های گردشگری
با کارناوال همراه شوید تا به بولیوی زادگاه یکی از وحشتناکترین جاده های دنیا برویم.
چرا سفر به جاده یونگاس؟
– از مرگبارترین جاده های دنیاست.
– سفر به آن تجربه ای فراموش نشدنی خواهد بود.
– مناظر اطراف این جاده باور نکردنی می باشد.
آشنایی با جاده یونگاس ؛ Yungas Road
جاده ی یونگاس (La Carretera de los Yungas) به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می شود که به بخش شمالی آن لقب جاده ی مرگ را داده اند اما حقیقتا قسمت جنوبی آن هم دست کمی از شمالی آن ندارد.
طول این جاده حدودا 69 کیلومتر است و میان شهر کورویکو و شهر لاپاز، پایتخت کشور بولیوی کشیده شده و افرادی که قصد طی این مسیر را دارند باید از رشته کوه چین (chain) و کوه کوردیلرا عبور نمایند، کوهی بلند و سراسر صخره ای. بنابر سرشماری سال 2006 میلادی هر روز حدود 200 الی 300 تَن در هنگام عبور از این جاده به دلیل سقوط یا برخورد وسایل نقلیه با یکدیگر جان خود را از دست می دهند.
جاده ی یونگاس از سال 1995 میلادی تا به امروز لقب جاده ی مرگ و جاده ی سرنوشت (Road of fate) را از آن خود کرده که این القاب را برای اولین بار بانک توسعه ی کشورهای آمریکای لاتین (IADB) به یونگاس داد.
این جاده از معدود راه هایی است که منطقه ی یونگاس را به پایتخت متصل می کند و در مقایسه با دیگر مسیر ها بسیار کوتاه تر است اما افرادی که این جاده را برای عبور و مرور انتخاب می کنند می دانند که باید 4650 متر را صعود و 1200 متر را نیز نزولی طی کنند تا به مقصد برسند. اما این همه ی داستان نیست؛ جاده ی یونگاس کاملا بر روی کوه و صخره های غول آسا ساخته شده و اطرافش هیچ حفاظی برای جلوگیری از سقوط اتومبیل ها به قعر دره ها ندارد. این جاده علاوه بر وحشتناک و مرگبار بودنش رکورد طولانی ترین مسیر سراشیبی دنیا را هم از آن خود کرده است.
جاده ی مرگ تنها گنجایش عبور یک اتومبیل را دارد و به بیانی خودمانی تر باید یک طرفه باشد اما دو طرفه استفاده می شود و این موضوع زمانی بیشتر خودنمایی می کند که بارش باران در منطقه شروع شود و جاده لغزنده شود… در محدوده ی یونگاس اغلب بین نوامبر تا مارس (آبان تا فروردین) باران شروع به بارش می کند و درست در بین همین ماه هاست که شاهد بیشترین حوادث هم هستیم.
در این مواقع جاده گل آلود می شود و عبور و مرور سخت و دشوار، کل عرض این جاده 3.2 متر است و عبور یک ماشین از آن هم سخت می باشد حال تصور کنید که رانندگان باید در این مسیر باریک و طولانی در میان مه و باران رانندگی کنند و جان سالم هم به در برند!
منطقه ی جاده یونگاس درست در مسیر بادهای گرم و مرطوبی قرار دارد که از سوی آمازون می وزند و با خود باران های سیل آسا و مه های غلیظ را به همراه می آورند. این مه ها گاهی آن قدر سنگین و خیس هستند که راننده ها باید کاملا در جاده توقف کرده و منتظر پایان آن بمانند.
مردمان محلی برای عبور و مرور از این مسیر، قانونی وضع کرده اند، بنابراین قانون راننده ای که مسیر سراشیبی را طی می کند باید بر لبه ی بیرونی براند در این صورت اگر اتومبیلی از روبه رو ظاهر شود کنترل ماشین راحت تر است و دو راننده می توانند با هم صحبت کرده و تدبیری برای وضعیتشان بیندیشند.
مشکلات و خطرات جاده ی یونگاس تنها به فصل های پر باران محدود نمی شود؛ این جاده حتی در تابستان ها هم از پر خطرترین مسیرهای دنیاست. در تابستان ها خطر ریزش سنگ وجود دارد و هر لحظه ممکن است سنگی بر روی اتومبیل ها فرود آید و باعث خسارات مالی و جانی گردد. جالب اینجاست که هر سنگی یا فردی که از این جاده سقوط کند حداقل حدودا 600 متر به پایین می افتد و این جاده در پر ارتفاع ترین مکانش 4.69 کیلومتر از سطح دریا بالاتر است.
در فصول خشک با حرکت ماشین ها در مسیر گرد و غبار پراکنده می شود همین موضوع سبب سخت شدن دید رانندگان می شود و مشکلی بر مشکلات آن ها اضافه می کند.
به صورت خلاصه باید بگوییم که از لحاظ فنی مسیر مرگبار یونگاس یک مشکل کاملا بزرگ است. حالا می خواهیم به سوی این جاده ی هیجان انگیز برویم و کشف کنیم که چرا با این که یونگاس سالانه جان صدها تن را می گیرد باز هم گردشگران علاقمند هستند از این مکان عبور کنند؟
جاده مرگ یونگاس را در ویدیو تماشا کنید
در حال بارگذاری ویدئو ...
گردشگران بر روی جاده یونگاس
شاید افراد زیادی با شنیدن داستان قتل های جاده یونگاس اصلا فکر سفر به آن را هم نکنند اما جالب است بدانید که همین پر خطر بودن یونگاس سبب شده تا توجه گردشگران ماجراجو به سویش جلب شود.
از سال 1990 میلادی بود که جاده ی یونگاس مکانی محبوب برای توریست های آمریکای جنوبی شد، بخصوص دوچرخه سواران فعال در زمینه ی دوچرخه سواری کوهستانی، فوج فوج به این جاده می آمدند تا تجربه ای شگفت انگیز را برای خود رقم بزنند و این روند هنوز هم ادامه دارد. اگر کمی در اینترنت جستجو کنید، متوجه خواهید شد که جاده ی یونگاس از برترین مسیر های هیجان انگیز برای دوچرخه سواری معرفی می شود و هر دوچرخه سوار حرفه ای علاقمند می شود یکبار آن را بپیماید.
اما یونگاس به دوچرخه سواران هم رحم نمی کند؛ بنابر آماری که در سال 1998 میلادی گرفته شد سالانه در کمترین حالت 18 دوچرخه سوار در این مسیر می میرند و تقریبا 25،000 دوچرخه سوار تا به حال در این جاده جان باخته اند. اما آیا با همه ی این اوصاف تدبیری برای کم خطرتر شدن جاده ی یونگاس اندیشیده اند و یا این کشتار جمعی باید تا ابد ادامه داشته باشد؟ در ادامه مطالب به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.
تفریحات گردشگران در جاده یونگاس
مسلمان افرادی که این جاده را برای عبور انتخاب می کنند اصلی ترین هدفشان حس تجربه ای متفاوت و تکرار نشدنی است. اما توریست هایی که از جاده یونگاس جان سالم به در برده اند موارد زیر را به عنوان بهترین تفریحات موجود در این مکان خطرناک برشمرده اند.
– تماشای مناظر خیره کننده ی جنگل های اطراف
– تجربه ی ترس از ارتفاع
– تماشای آبشار های کوچک و بزرگی که در اطراف جاده یونگاس وجود دارد.
– گرفتن تصاویری باور نکردنی
– نشستن بر روی لبه ی صخره هایی که هر لحظه ممکن است فرو بریزند.
– تماشای روستاهای زیبای بولیوی از نمایی دور
– تجربه ی حرکت در میان مه و حس رهایی
عکاسی
تماشای آبشارها
حوادثی واقعی در جاده مرگ بولیوی
همان گونه که تا اینجا بارها بیان کردیم تعداد زیادی از افرادی که جاده یونگاس را برای عبور و مرور انتخاب کرده اند تا به امروز جان باخته اند و قطعا در اینجا مجال نیست که به شرح همه ی این حادثه ها بپردازیم اما برخی از آن ها را برای شما عزیزان ذکر می کنیم.
– تام آستین جوانی 22 ساله با اتومبیل لند کروزش در این جاده به کام مرگ کشیده شد. جیمز مارشال و دانیل رابرتز که همراه وی بودند نیز به شدت مجروح شدند.
– کنت میچل 56 ساله اهل کالیفرنیا بر اثر سقوط به دره جان باخت.
– در 24 ژوئیه ی سال 1983 میلادی یک اتوبوس در این مکان به قعر دره سقوط کرد که از وحشتناک ترین حوادث این جاده بود و در آن تعداد زیادی جان باختند و 100 مسافر هم مجبور شدند تغییر جهت دهند و باز گردند.
– در سال 1999 میلادی 8 مسافر که اتومبیلشان جیپ بود در این مسیر جان باختند.
تدابیری برای کم خطر شدن جاده یونگاس
مسلما برای جلوگیری از حوادث آتی در جاده یونگاس باید کاری کرد و مسئولین پس از مرگ های بی شمار و متوالی بی کار ننشسته اند. در حال حاضر راهنمایانی در ابتدای دو سمت مسیر حضور دارند و مسافران را راهنمایی کرده و اطلاعاتی درباره ی چگونگی راه و رانندگی در اختیار آن ها قرار می دهند.
همچنین رانندگان می توانند اگر تجهیزات اتومبیل هایشان مناسب نیست، تجهیزات خوبی را از این راهنمایان محلی خریداری نمایند و پاسخ سوالاتشان را از آن ها جویا شوند. همچنین این راهنماها خوراکی و هر آنچه ممکن است در جاده یونگاس به کار آید را نیز در اختیار متقاضیان قرار می دهند که این کارها می تواند تا حدودی از وقوع حوادث ناگوار جلوگیری کند.
اما وجود راهنمایان کافی نیست و خطرات یونگاس بسیار بیشتر از آن است که با وجود چند راهنمای محلی بتوان از مرگ راننده ها و همراهانشان جلوگیری کرد، به همین علت چند سال پیش، مسئولین بولیوی و راهداری این کشور گرد هم آمدند و با کمک خیرین و داوطلبان برنامه ای چند ساله برای مرمت و نوسازی جاده ی یونگاس طراحی کردند. این طرح همانطور که انتظار می رفت در سال 2006 میلادی به پایان رسید. نتیجه ی پیاده سازی این طرح نوسازی، آسفات و زهکشی چند قسمت پر خطرتر راه و مرمت مکان های تخریب شده بود که تا حدودی از برخی حوادث جلوگیری نمود اما با همه ی این اوصاف هنوز هم آمارها نشان می دهد که دست کم 13 دوچرخه سوار در 10 سال گذشته در این جاده جان باخته اند و هنوز هم این جاده بسیارخطرناک است.
دولت بولیوی مهم ترین علت رها شدن جاده یونگاس به این شکل را پر هزینه بودن پروژه ی ساخت و ساز و نوسازی این مسیر اعلام کرده است، ولی راهداری این کشور 2 مسیر مدرن و جدید ساخته که جایگزینی برای رسیدن اهالی از کورویکو و شهر لاپاز باشد ولی به دلیل طولانی بودن مسیر ها و شهرت این جاده هنوز هم جاده ی مرگ بولیوی فعال می باشد.
لازم به ذکر است که آمریکا به دوچرخه سواری در این جاده بودجه ای را اختصاص داده و سعی دارد این ورزش در سطح حرفه ای در این قاره انجام شود تا افرادی که به این جاده می روند تا دوچرخه سواری کنند کمتر با حادثه رو به رو شوند. جالب است بدانید که بولیوی در حال حاضر پیشرُوی دوچرخه سواری در آمریکاست.
بهبود جاده
کمک رسانی به حادثه دیدگان
تاریخچه ساخت جاده یونگاس
شاید برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که جاده ی یونگاس را چه افرادی ساخته اند؛ ساخت مسیری که فقط عبور از آن جان هزاران نفر را گرفته حتما باید پر مشقت و بغرنج بوده باشد.
با کمی کندوکاو متوجه شدیم که جاده یونگاس در سال در 1930 میلادی یعنی درست در زمان جنگ چاکو (Chaco War) ساخته شده است. این جنگ بین بولیوی و پاراگوئه بود که برسر به دست آوردن کنترل منطقه ی گرن چاکو در آمریکای جنوبی اختلاف نظر داشتند.
برای ساخت این جاده مردمان بولیوی از زندانیان نیروهای پاراگوئه که طی این جنگ به چنگ آنها افتاده بودند، استفاده کرده اند؛ زندانی هایی که مرگ و زندگی آن ها برای بولیویایی ها هیچ اهمیتی نداشت و مشخص نیست که برای ساخت این جاده چند نفر از این زندانی ها جان باختند.
حقایقی درباره جاده یونگاس
– بنابر حرف و حدیث ها که صحت آن ها مشخص نیست، گفته می شود در هر سال به طور میانگین از وسایل نقلیه ای که از لبه ی جاده عبور می کنند 26 اتومبیل به پایین سقوط می کنند.
– این جاده حیرت انگیزترین مکان توریستی در بولیوی است.
– رانندگانی که در این مسیر می رانند باید اعصاب قوی و صبر زیاد داشته باشند تا بتوانند با دیگر رانندگان به صورت مسالمه آمیز گفت و گو کنند.
– بسیاری از راننده ها پیش از حرکت در مسیر به دعا و نیایش می پردازند.
– با این که جاده یونگاس 3 متر عرض دارد اما اتوبوس و کامیون ها هم از آن عبور می کنند.
– در کنار این جاده صلیب هایی وجود دارد که چهره ی این ناحیه را رعب انگیز کرده است. این صلیب ها یادآور مرگ هایی است که در این جاده و این مکان های بخصوص رخ داده است.
– علت بسیاری از وادث در این جاده محاسبات غلط و غرور رانندگان است.
– پیچ های این جاده از هیچ قانونی تبعیت نمی کنند و گاهی به سمت راست و گاهی به چپ می روند.
– در حال حاضر کمتر ترافیک در جاده یونگاس دیده می شود اما قبل تر در این مسیر اغلب ترافیک بود.
– شاید باورتان نشود اما یکی از دلایل وقوع حادثه در این جاده هم اعتیاد رانندگان به مواد مخدر و مشروبات الکلی است.
– در ترکیه جاده ای به نام بایبورت (Bayburt) وجود دارد که برخی عقیده دارند از این جاده مرگبارتر است.
– برخی از مردمان محلی برای حمل و نقل کالاهای کشاورزیشان از این جاده استفاده می کنند.
– اگر هیچ مشکلی برای شما در طی این مسیر رخ ندهد، حدود 1 ساعت طول می کشد تا آن را بپیمایید.
عبور اتوبوس و کامیون در جاده مرگ
پیچ های جاده مرگ بولیوی
صلیب های کنار جاده
دسترسی به جاده یونگاس بولیوی
شما هم از سمت شهر کورویکو و هم شهر لاپاز می توانید به این جاده بروید. لازم به ذکر است که تردد در هنگام کریسمس در این جاده ممنوع است اما در بقیه اوقات سال بدون هیچ مشکلی می توانید در این جاده عبور و مرور نمایید.
جالب اینجاست که برای بازدید و گردش در جاده ی مرگ تورهای تفریحی هم وجود دارد و اگر علاقمند به گردش به صورت گروهی هستید می توانید این تورها را تهیه نمایید:
برای رفتن به این جاده ی هولناک در ابتدا باید با هواپیما به فرودگاه لیما در شهر (Lima) بروید و سپس با اتوبوس به منطقه ی La Paz سفر کنید. اتوبوس های اکسپرس فرودگاهی هم هزینه ی مناسب تری به نسبت تاکسی ها دارند و هم می توانید با سوار شدن به آن ها از خدمات اینترنت رایگان و شارژر استفاده نمایید.
هزینه:
هزینه ی تورهای تفریحی جاده مرگ نیز بر اساس این که چه خدماتی به شما ارائه می دهند بسیار مختلف می باشد اما حد اقل از 80 دلار (حدودا معادل 320 هزار تومان) هزینه در بر خواهد داشت.
برنامه های اصلی تورهای این جاده ی مرگ اغلب به شرح زیر هستند:
از ساعت 7 صبح زمان تور آغاز می شود و مسئولین و راهنمایان مسافرانشان را از جلو درب هتل با خود می برند با اتوبوس تا منطقه ی کوه آند خواهند رفت و از آنجا دیگر دوچرخه سواری شروع می شود. تا ساعت 9 صبح تقریبا همه ی وسایل و تجهیزات را آماده کرده و شروع به حرکت در جاده مرگ می کنند. ساعت 10 و 30 دقیقه به ارتفاعات 2700 متری از سطح زمین می رسند. ساعت 12 و نیم یک استراحت دارند و دوباره شروع به حرکت می کنند در نهایت هم ساعت 19 دوباره به La Paz باز می گردند.
.برای این کار باید به آدرس مندرج مراجعه کرده و یا از نقشه ی کارناوال کمک بگیرید.
آدرس: بولیوی، جاده شمالی یونگاس.
.Address: N Yungas Rd, Bolivia
جاده مرگبار یونگاس بولیوی را در نقشه کارناوال بیابید
توصیه کارناوال
برای گشت و گذار در مناطق طبیعی خطرناک لازم است خوب با محیط و خطراتی که در کمین شما هستند از قبل آشنایی داشته باشید تا در هنگام وقوع به بهترین شکل بتوانید عکس العمل نشان دهید.
رانندگی و یا دوچرخه سواری در جاده هایی شبیه به این جاده ی مرگبار بسیار دشوار است و به تجربه ی زیادی نیاز دارد بنابراین توصیه می کنیم پیش از اقدام کردن به تفریح در این جاده خوب همه ی جوانب را در نظر بگیرید تا به دام حوادث هولناک کشیده نشوید.
سخن آخر
آیا شما حاضر هستید از این جاده عبور کنید؟
خطرناکترین جاده ای که تا به حال از ان عبور کرده اید چه جاده ای بوده است؟
نظرات و پیشنهاداتتان را با ما در میان گذارید.
