یک زن آمریکایی که داوطلب اهدای بدنش برای کالبدشکافی شده بود، پس از مرگ به 27 هزار قطعه با ضخامت یک تار مو تقسیم شد.
سو پاتر که در دنور زندگی می کرد پس از ابتلای به ذات‌الریه در سن 87 درگذشت و مطابق وصیتش پس از مرگ به جای خاکسپاری منجمد شد. وی تمایل داشت که بدنش تکه تکه شده و با تصویربرداری از این قطعات به صورت یک جسم کامل دیجیتالی با جزییات آناتومیک در آید تا محققان حوزه بهداشت و درمان روی آن تحقق کنند.
در واقع وی در سال 2000 تحت تاثیر پروژه Visible Human Project قرار گرفته بود. در این پروژه که توسط انستیتوی ملی سلامت انجام شد، تصاویری با برش‌های بسیار باریک در مقاطع محوری (Axial) از جسد یک مرد و یک زن تهیه شد که همراه با ذکر جزئیات آناتومیک آنها در فضای مجازی منتشر شده است.
سو می خواست سومین نفری باشد که بدنش برای غنی تر شدن آرشیو این پروژه مورد استفاده قرار می گیرد. درخواست اولیه او به خاطر ابتلا به دیابت، تومور با منشا سلول‌های ملانین‌دار و سابقه چندین جراحی، بیش از حد پیچیده تشخیص داده شد و به همین بهانه درخواست او را نپذیرفتند. پس از سماجت فراوان تیم پزشکی خواسته او را مشروط به مستندسازی سال های پایانی عمرش قبول کردند.
بین تعهد او به اهدای جسدش تا زمان مرگ 15 سال فاصله بود و سو پاتر در این زمان تمامی لحظات زندگی، دردهای مختلف، احساسات و لایف استایلش را مستندسازی کرد تا دانشجویانی که روی جسد دیجیتالی او مطالعه می کنند درک بهتری از وی داشته باشند. 
او در سال های پایانی پلی‌وینیل الکل نگهداری جسد، اره چرخی قطعه قطعه سازی و حتی یخچال نگهداری از بدنش طی کالبدشکافی را دیده بود. این پروژه که از سال 2015 شروع شده بود حالا به پایان رسیده است. علاوه بر این وی درخواست کرده بود تا حین اره کردن بدنش که دو ماه به طول انجامید موسیقی کلاسیک پخش شده و اطرافش گل رز بگذارند.
برقراری ارتباط نزدیک بین او و موسسات پزشکی و دانشجویان کار را به جایی رساند که در مراسم یادبودش افراد بسیاری می گریستند.
سو پاتر در آلمان نازی بزرگ شده بود اما پس از پایان جنگ جهانی دوم به نیویورک مهاجرت کرد. پیش از وی پدرش به این شهر نقل مکان کرده و خانواده را در آلمان به حال خود رها کرده بود.
