به گزارش ایسنا، محمدحسین جهانبخشیان غواص گردان 410 حضرت رسول (ص) بود. او یکم فروردین 1348در روستای «داوران» از توابع شهرستان رفسنجان به دنیا آمد . دانش آموز سال چهارم متوسطه بود که به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت در عملیات «والفجر 8» در سال 1364 جزو غواصان خط شکن گردان410 و فاتحان اروند بود.
او در این عملیات از ناحیه دست مجروح شد. سپس در چهارم دی 1365 به عنوان غواص خط شکن در جزیره «ام الرصاص» عملیات «کربلای 4» حضور یافت و بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. پیکر وی مدتها در منطقه بر جا ماند و پس از تفحص سال 1380در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.
این غواص خط شکن در وصیتنامه خود نوشته است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ یقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِاللَّهِ فَیقْتُلُونَ وَیقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَیهِ حَقًّا فِی التَّوْرَاةِ وَالإنْجِیلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَی بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیعِکُمُ الَّذِی بَایعْتُمْ بِهِ وَذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ.
أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ وَ اشْهَدُ انَّ عَلِیّاً وَلِیُّ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَعَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ
حمد سپاس بی قیاس خداوندی را سزاست که نامش کریم و کرمش علیم است با درود و سلام خدمت آخرین فرستاده پاک او اشرف انبیا حضرت محمد مصطفی (ص) که نام مقدسش زینت افزای عالم آفرینش و مهر ولای ایشان عروه الوثقی عرفان و بینش.
بار خدایا دلی دارم آکنده از گناه و معاصی قلبی دارم زنگار گرفته ایمانی دارم ضعیف ارادهای دارم سست اما هدفی دارم عالی و مقصدی والا و آن لقاء به سوی توست مرا ببخش از گناهانم در گذر زیرا تو رحیم مطلقی موقعی که حضرت علی (ع) با خشوع و خضوع تمام آن دعای روح بخش کمیل را با قلبی محزون می خواند وای بر من گنهکار که گستاخانه آرزوی وصالت را دارم در اینجا انشاءالله مصداق پیدا کنم ولی با همه اینها تقاضای عبور دارم و امیدوارم که از گناهانم درگذری و مرا با دوستان شهیدم قرار بدهی انشاالله.
مادر عزیزم اگر خونی در رگ من است همان شیر پاکی است که در دامان پر مهر شما نوشیدم مادرم آن لحظه که خداوند کانون خانواده را به تولد فرزندی روشن میکند از همان لحظه چراغ عمر این فرد را به سوی خاموشی میبرد اگر از لحظه کودکی تا به هنگام مرگ را در نظر مجسم کنیم میبینیم چند روزی بیش نبوده و چراغ این عمر زود خاموش می شود انالله واناالیه راجعون.
حال اگر دنیا را برای رسیدن به آخرت استفاده میکنیم از رستگاران هستیم ولی اگر دنیا را به فراموشی آخرت سپری کنیم از زیانکاران هستیم زیرا زندگی ما با مرگ تمام نمیشود. ولی آنان که دنیا را وسیله رسیدن به آخرت قرار دادند و مرگشان نیز وسیلهای برای رسیدن به جوار رحمت حق تعالی است طبق آیه قرآن همیشه زنده هستند و در محضر خدا روزی می خورند:«وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ.»
پس شما پدر ومادر عزیز بدانید من جهاد در راه خدا را آگاهانه انتخاب کردهام تا دین حق را یاری کنم امروز نجات اسلام بستگی به غیرت و همت مسلمین دارد و من به جبهه آمدم تا عشق خود را ثابت کنم و ثابت کنم که حسین زمان تنها نیست و ما مانند اهل کوفه نیستیم تا با فرار از جنگ ننگ را استقبال کنیم.
پدرو مادرم اگر خداوند متعال منت نهاد و نعمت هایش را برمن به حد کمال رسانید و پیکر پاره پاره مرا از این کربلاهای با شور عشق بسویتان برگرداند مطمئن باشید که به منتهی درجه آزادی خویش رسیده ام و در این مدت که نزد شما بودم از اینکه نتوانستم حق فرزندی را به جا بیاورم، امید عفو دارم و امیدوارم که آن دنیا بتوانم جبران کنم واز بدیای که نسبت به شما کردم مرا ببخشید.
یک جمله کوتاه به دوستانم: امید من به شما است که سنگر شهدا را خالی نگذارید . متشکرم
والسلام علیکم و رحمتالله و برکاته»