به گزارش ایسنا، خبرآنلاین نوشت: کارلوس کی‌روش از اهالی فوتبال ایران خواسته تا حتی اگر شده برای سه هفته حامی تیم ملی فوتبال ایران باشند. علی دایی، مهدوی‌کیا و علی کریمی و بقیه خواسته چند روزی همدل تلاش کنند برای قهرمانی در جام ملت‌های آسیا. مهدی مهدوی‌کیا به نظر می رسد در برقراری این صلح پیش قدم است.
در چند سال اخیر همیشه گفته‌ایم بهترین تیم ایران راهی جام ملت‌های آسیا می‌شود. در سال 2004 که یکی از بهترین تیم‌های ایران را می‌دیدیم، تا پای فینال رفتیم ولی مقابل چین قربانی شدیم. حالا هم می‌گوییم این تیم هفت سال صدرنشین آسیا بوده و چهار امتیاز از جام جهانی گرفته است. آیا این تیم به کابوس چهل و چند ساله ما پایان می‌دهد؟
من در جام ملت‌های آسیا 96، 2000، 2004 و 2007 حضور داشتم. دو دوره خیلی موفق داشتیم ولی دو دوره هم بدشانس یا ناکام بودیم. ما همیشه به عنوان یک مدعی که برای ارائه فوتبال زیبا راهی مسابقات می‌شود مطرح بوده‌ایم اما در مقاطعی مشکلات زیادی داشتیم. سال 96 که خیلی بد شروع کردیم ولی با آن فوتبال زیبا مقابل عربستان و کره جنوبی نتیجه گرفتیم در نهایت در ضربات پنالتی باختیم. سال 2000 تیم فوق‌العاده‌ای داشتیم که هرگز با هم هماهنگ نشدند و قانون گل طلایی ما را مقابل کره جنوبی حذف کرد. 2004 نسل خوبی داشتیم، حق ما قهرمانی بود ولی اتفاقات بازی با چین رخ دادند. 2007 هم تیم خوبی داشتیم که در ضربات پنالتی حذف شد. ما همیشه به عنوان یکی از کاندیداهای قهرمانی وارد مسابقات می‌شویم ولی ادامه کار و اتفاقات آن تاثیرگذار است. بعضی اتفاقات قابل پیش‌بینی نیست. نمی‌دانیم در یک هشتم نهایی با چه تیمی رقابت می‌کنیم، در نیمه نهایی با کدام تیم روبه‌رو می‌شویم. ما به راحتی نمی‌توانیم قهرمانی را به دست بیاوریم. چین، استرالیا، امارات و قطر در حال سرمایه‌گذاری‌اند. نمی‌توانیم بگوییم ما قهرمانی را به دست می‌آوریم. این در فوتبال محال است.
این تیم را در جام جهانی دیدیم. بعد از جام جهانی هم بازی خاصی نکرده‌ایم. احتمالا بستر تیم ملی همان تیم جام جهانی باشد و شاید برخی بازیکنان تغییر کنند. این تیم را چطور می‌بینید؟
من این تیم را تیم خوبی می‌بینم. بازی مقابل اسپانیا را از نزدیک نگاه کردم. از نظر دفاعی با توجه به تاکید سرمربی تیم بر رویکردهای دفاعی، فوق‌العاده هستیم. تیم ایران این روزها قوی است، تا بازی آخر جام جهانی گل نخوردیم. در فاز هجومی هم تیم بهتری از جام جهانی برزیل بودیم. حریف‌های پیش رو ما مثل پرتغال و اسپانیا نیستند. ما با کشورهای آسیایی مواجه هستیم و در چنین شرایطی خیلی هجومی‌تر بازی خواهیم کرد. امیدوارم تیم ملی نتیجه خوبی از بازی‌های هجومی‌اش بگیرد.
این تیم باز بشود، می‌تواند با همان کیفیت هم دفاع و حمله کند؟ ما همیشه بازی‌های بسته‌ای را ارائه داده‌ایم.
این مورد را تیم ما زیاد تجربه نکرده است. چون تفکرات بیشتر دفاعی بوده اما مقابل ازبکستان و تیم آفریقایی هجومی‌تر بازی کردیم. اما تیم ملی قطعا تمرینات زیادی برای این سبک بازی کرده است. در بازی‌های دوستانه پیش رو هم تمرینات زیادی خواهیم کرد. این مورد بستگی به تفکرات سرمربی تیم ملی دارد که تا چه حد می‌خواهد سبک بازی تیم ملی را باز کند. این که تصمیم بگیرد بازی را به نحوی کنترل کند که ابتدا گل دریافت نکند یا نه، به تفکرات سرمربی تیم باز می گردد.
شما در چند وقت اخیر به روش اداره فوتبال ایران انتقادات زیادی کرده‌اید. توییت‌ها و مصاحبه‌هایی که شما را یکی از منصف‌ترین منتقدان فوتبال ایران تبدیل کرده است. هم مثبت فوتبال را گفته‌اید و هم منفی آن را. در گذشته بیشتر سکوت می‌کردید ولی از یک جایی تصمیم گرفتید از مشکلات فوتبال ایران هم بگویید.
من همیشه سعی می‌کنم با نگاهی منصفانه به قضایا نگاه کنم. من سال‌ها در فوتبال ایران بودم، در تیم ملی بودم و می‌بینم آن چه در فوتبال ایران است با استانداردهای جهان فاصله زیادی دارد. وقتی یک بازیکن، یک مربی یا کسی که مسئولیتی در تیمی دارد به خبرنگار ها توهین می‌کند، باید یک عذرخواهی رسمی انجام دهد. من چنین چیزی را تنها در ایران دیده‌ام. چند روز پیش فرانک ریبری، بازیکن بایرن مونیخ، پس از بازی از هم‌وطن خودش عصبانی شد. چون او در مصاحبه‌اش گفته بود ریبری روی دو گل حریف مقصر بوده است. ریبری به دلیل این مصاحبه با هم‌تیمی‌اش درگیری فیزیکی پیدا می‌کند ولی صریح هم به باشگاه اعلام می‌کند چنین اتفاقی رخ داده است. باشگاه هم سریعا آن را تایید می‌کند و بدون این که تلاشی برای مخفی کردن آن کند، باشگاه بایرن‌مونیخ و فرانک ریبری عذرخواهی رسمی خود را منتشر می‌کنند و ماجرا به پایان می‌رسد. اما در کشور ما یک سری اتفاقات رخ می‌دهد که هیچ عذرخواهی برای آن انجام نمی‌شود. چیزی بر خلاف فوتبال جهان. وقتی از بیرون به این قضایا نگاه می‌کنیم احساس می‌کنیم بعضی چیزها در این مملکت سر جای خودشان نیستند. به خاطر همین بعضی مواقع واکنش نشان می‌دهم.
شما از واژه «ابو دلال» استفاده کردید. آیا شخص خاصی مدنظر شما بود؟ تفاسیر متعددی برای آن عبارت وجود دارد. آیا با کارلوس کی‌روش مشکلی دارید؟
من با آقای کارلوس کی‌روش هیچ مشکلی ندارم. مربی خوب و موفقی که در فوتبال ایران تاثیرگذار بوده است. اما برخی برخوردهای ایشان جالب نبوده است. نگاه بالا به پایینی که می‌توانست کمی بهتر باشد. من از برخی برخوردهای شخصی ایشان انتقاد کرده‌ام وگرنه از نظر فنی ایشان بسیار موفق بوده‌اند. خیلی‌ها هم از من انتقاد کرده‌اند. انتقادی که سازنده باشد را پذیرفته‌ام. این یک چیز طبیعی است. در همه جای دنیا وجود دارد. بعضی اتفاقات در فوتبال ایران رخ می‌دهد که هیچ شباهتی با فوتبال دنیا ندارد. ما تیم نخست آسیا هستیم و در جام جهانی هم حضور داشتیم. بعد یک سری تیم‌ها برای بازی با تیم ملی ایران ارقام هنگفتی را طلب می‌کنند. واقعا به آدم فشار می‌آید که در چنین شرایطی باید این مبالغ را هم هزینه کند! این یک مقدار اذیت کننده است. این یک نظر شخصی است. با یک تیم ضعیف بازی کنیم و این همه پول بدهیم؟ می‌توانستیم این پول را جای دیگری هزینه کنیم و بازی بهتری انجام دهیم. این نظر شخصی من است، نظر شخصی سرمربی تیم ملی هم قابل احترام است. نظر همه قابل احترام است.
اگر مهدی مهدوی کیا رییس فدراسیون فوتبال باشد، اجازه می‌دهد در جایی که کار می‌کند سرمربی تیم ملی و دو باشگاه بزرگ لیگ فوتبال تا این حد با هم درگیر باشند؟ این حجم از جنجال را تحمل می‌کند؟ سیاست‌گذاری‌ها نباید جلوی این اتفاق‌ها را بگیرد؟
سیاست‌گذاری‌ها باید به گونه‌ای باشند که چنین اتفاقی رخ ندهد. در همان اتفاق اول اگر یک برخورد شدید می‌شد، این موضوع تمام شده بود. در آلمان، آقای فان‌خال سرمربی بایرن‌مونیخ بود. کاپیتان آن روزهای بایرن مونیخ پس از یکی از بازی‌ها مصاحبه کرد و از سبک بازی تیم و تاکتیک‌های فان‌خال ابراز نارضایتی کرد. فردا صبح باشگاه او را اظهار کرد. به او هشدار داده شد که حق صحبت درباره سرمربی تیم را ندارد. این یک مثال ساده بود. وقتی مربی تیم ملی یا مربی باشگاه می‌خواهد یک تنش بزرگ برای فوتبال درست کند، فدراسیون باید با یک برخورد جدی این جنجال را تمام کند.
