به گزارش ایسنا؛ روز بعد این خبرگزاری, خبر پرتاب یک سفینه سایوز دیگر با سه سرنشین به نام های باریس والینف, یوگنی خرونف و الکسی یلیسیف را اعلام کرد. رسانههای همگانی منتظر بودند این دو سفینه به عملیات جذابی مثل اتصال در فضا و تبادل سرنشین دست بزنند. این حدسها در روز بعد از پرتاب سایوز-5 بوقوع پیوست و شاتالف با استفاده از هدایت دستی, دو ناو را به هم متصل ساخت. پس از اتصال دو ناو که در ناحیه بخش مداری به هم قفل شده بودند خرونف و یلیسیف به داخل قسمت مداری رفته و لباس ویژه راهپیمایی را پوشیدند و باز نمودن دریچه آن به فضای آزاد راه یافتند. دو کیهاننورد با یک راهپیمایی 37 دقیقهای خود را به سایوز-4 رساندند، دریچه بخش مداری را باز و به داخل آن رفتند. دو سفینه پس از چند 4 ساعت پرواز مشترک از یکدیگر جدا شدند. سایوز-4 روز 17 ژانویه با سه فضانورد در 40 کلیومتری شمال غربی قرقنده فرود آمد. والینف هم با دردسرهای فراوان روز بعد به زمین برگشت.
با انجام این عملیات جالب، رسانههای همگانی از تجربهای برای ساخت ایستگاههای فضایی در مدار زمین خبر دادند و از محتوای خبرها چنین بر میآمد که بر خلاف آمریکاییها که هدف خود را سفر به ماه اعلام کرده و تمام توان خود را برای رسیدن به این هدف صرف میکردند، روسها به استقرار ایستگاه فضایی در مدار زمین علاقمند هستند و به زودی دنیا باید شاهد ساخت و ساز شهرکی در مدار زمین از سوی آنها باشد.
اما واقعیت امر چیز دیگری بود. عکسهایی که بعد از حدود 30 سال منتشر شد حاکی از این بود که پرواز و عملیات انجام شده توسط فضانوردان سایوزهای 4 و 5 بخشی از برنامه سفر فضانوردان روس به ماه بشمار میرفت و هیچ ربطی به ایجاد ایستگاه فضایی در مدار زمین نداشت. اطلاعات منتشر شده در سالهای بعد از فروپاشی شوروی نشان داد که بر خلاف سفینه آمریکایی آپولو که با ناوچه مهنشین خود از طریق یک تونل ارتباط داشت و فضانوردان می توانستند از این تونل جابجا شوند, سفینه سایوز و ناوچه مهنشین روسی، راه عبوری از داخل به هم نداشتند و فضانوردان روس باید با انجام راهپیمایی فضایی خود را از یک سفینه به دیگری برسانند. روسها در سفر به ماه ناکام ماندند و به همین دلیل عکسهای منتشر شده از ماموریت سایوزهای 4 و 5 سانسور شدند و اثری از ماکت کره ماه در آنها دیده نمیشود! عکسهای سانسور نشده تقریبا 30 سال در بایگانی ماندند تا راز شکست روسها در سفر به ماه پنهان بماند.