دختری 16 ساله‌ام که مادرم خیلی به کارهایم، رفت‌وآمدهایم، دوستانم، نمرات درسی‌ام و هر مسئله‌ای که به ذهن‌تان برسد، ایراد می‌گیرد و اعصابم را به هم می‌ریزد.
به گزارش به نقل از روزنامه خراسان ، یکی از خوانندگان این روزنامه نوشته است: چندباری با دادوبیداد اعتراض خودم را علنی کردم اما گوشش بدهکار نیست. واقعا از ثانیه‌های بودن در خانه حس خوبی ندارم. چطور با مادرم رفتار کنم؟
پاسخ :
نوجوانی دوره‌ای پر چالش برای نوجوانان و والدین‌شان است. در واقع در این دوره، نوجوان به دلیل تغییرات جسمی، روحی، عقلی و شناختی، خود را دارای هویت مستقل و شخصیت جدیدی می‌داند؛ بنابراین به راهنمایی، تذکر، نصیحت و کنترل شدن، حساسیت نشان می‌دهد و تمایلی به شنیدن نظرات و انتقادات والدین‌اش ندارد.
از طرفی والدین نیز دیگر فرزند خود را کوچک نمی‌بینند و از او توقعات زیاد و انتظار رفتار پخته‌تری دارند. در این میان هرقدر نوجوان در کودکی ارتباط بهتری با والدین داشته و این دوران را بهتر سپری کرده‌باشد، دوران نوجوانی آرام‌تری را طی خواهد کرد. در غیر این صورت با والدین‌اش به مشکل می‌خورد. به نظر می‌رسد مشکلاتی که هم اکنون با مادرتان دارید، شما را خسته کرده‌است و از بودن کنار خانواده لذت نمی‌برید. خیلی خوب است که به‌رغم این تنش‌ها به فکر راهنمایی گرفتن برای برخورد مناسب با مادرتان هستید و می‌خواهید رابطه خود را با مادرتان اصلاح کنید. برای بهبود روابط خود با مادرتان به نکاتی که در ادامه مطرح می‌کنم، دقت کنید.
بی‌ثباتی ذهنی‌تان را مدیریت کنید
در دوره نوجوانی یکی از مواردی که باعث بحث و تنش والدین و نوجوان و مدام تکرار می‌شود، بی‌نظمی و اهمال نوجوان در وظایف شخصی و مشارکت در امور خانواده است. این اتفاق ناشی از بی‌نظمی و بی‌ثباتی ذهنی نوجوان است. توصیه می‌کنم برای بررسی و اصلاح این موارد تلاش کنید.
2 علت احتمالی مشکلات شما
مواردی که در پیام شما ذکر شده و مورد انتقاد مادرتان است، به نظر می رسد کمی از حد معمول بیشتر است. این ماجرا می‌تواند دو علت داشته باشد؛ اول این که ممکن است مادر شما فردی وسواسی باشد که بهتر است از بحث و جدل با ایشان پرهیز کنید. ممکن است با مدیریت رفتارتان به این حساسیت‌ها دامن نزنید. علت دوم مدیریت نکردن رفتار خودتان است که در زمینه‌های مختلف مانند نمرات درسی، دوستان و رفت‌وآمد نتوانسته‌اید انتظارات مادر را برآورده کنید. بهتر است تا جایی که امکان دارد به اصلاح این موارد بپردازید و از اهمیت ندادن به این نکات بپرهیزید.
با مادرتان درد دل کنید
در یک گفت‌وگو، مادرتان را در جریان احساس منفی خود از تذکرات مدامش بگذارید. به این نکته اشاره کنید که اگرچه می‌دانید نیت او حتما خیر و خوب است اما روشی که دارد، منجر به حس ناراحتی و دلسردی شما شده‌است. در ادامه برای توجه به نگرانی مادرتان و البته پیشگیری از انتقاد و ایرادگیری‌های او، راهکارهایی به مادرتان ارائه کنید تا این تنش‌ها به حداقل برسد؛ مثلا بگویید گاهی به جای تذکر لفظی برایم یادداشت کتبی بنویسید یا به فلان مسئله فقط با یک کلمه اشاره کنید و توضیح ندهید. در واقع روی روش‌هایی با هم توافق کنید که هم به نگرانی مادر توجه شود هم شما از فضای خانه لذت ببرید. گاهی با درک متقابل می‌توان شرایط بهتری را تجربه کرد.
