به گزارش ایسنا و به نقل از ام. آی. تی نیوز، آنزیم‌های ترمیم‌کننده DNA، از آسیب رسیدن به ژنوم سلول‌ها جلوگیری می‌کنند اما گاهی اوقات ترمیم DNA می‌تواند برای سلول‌ها مضر باشد و به واکنش التهابی منجر شود که آسیب شدید به بافت را به دنبال دارد.
اکنون پژوهشگران دانشگاه "ام. آی. تی" (MIT) دریافته‌اند که التهاب، نقش مؤثری در آسیبی دارد که در سلول‌های "گیرنده نور" (photoreceptor) موجود در شبکیه چشم موش‌ها دیده می‌شود. آنها حدود 10 سال پیش دریافتند که فعالیت بیش از حد سیستم‌های ترمیم DNA می‌تواند به شبکیه چشم موش‌ها آسیب بزند و موجب نابینایی آنها شود. آنزیم مهمی موسوم به Aag" "glycosylase که نقش مهمی در این فرآیند بر عهده دارد، در صورت فعالیت بیش از حد می‌تواند به بافت‌ها آسیب برساند.
"لئونا سامسون" (Leona Samson)، استاد زیست‌شناسی و مهندسی زیستی دانشگاه ام. آی. تی و سرپرست این پروژه گفت: با وجود اینکه ترمیم DNA به محافظت از سلول‌ها کمک می‌کند اما در برخی موارد و در صورت فعالیت بیش از حد می‌تواند واقعاً مضر باشد.
آنزیم Aag glycosylase، به درمان آسیب‌های DNA که ناشی از مصرف داروهای موسوم به "عوامل آلکیله کننده" (alkylating agents) هستند، کمک می‌کند. این داروها که معمولاً برای شیمی‌درمانی استفاده می‌شوند، در برخی آلاینده‌ها وجود دارند.
آسیب‌های شبکیه که ناشی از این داروها هستند، در انسان‌های بیمار دیده نشده‌اند اما ممکن است عوامل آلکیله کننده، آسیب مشابهی را به بافت‌های دیگر انسانی وارد کنند. این پژوهش جدید، نحوه مرگ سلول را در اثر فعالیت بیش از حد آنزیم Aag glycosylase نشان می‌دهد.
این پژوهش، در مجله " Science Signaling" به چاپ رسیده است.
