سازمان نظام پزشکی کشور در فصل نهم آیین‌نامه اخلاق حرفه‌ای پزشکان، قوانین و مقررات حرفه‌ای مربوط به «مدیریت خطاهای پزشکی» را تشریح کرده است.
به گزارش به نقل از ایسنا، طبق ماده ٩٠ آیین‌نامه اخلاق حرفه‌ای سازمان نظام پزشکی، لازم است حق بیماران، همکاران و دیگر اشخاص برای شکایت به مراجع ذیصلاح محترم شمرده شود. در عین حال شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته باید در صورت احضار شدن از سوی مراجع قضایی و انتظامی در وقت تعیین شده حضور یابند و با صداقت کامل به پرسش‌ها پاسخ دهند.
همچنین بر اساس ماده 91 این آیین‌نامه بیم از مورد شکایت قرار گرفتن نباید موجب احتیاط غیرموجه، تحمیل مداخلات غیراستاندارد و هزینه غیرضروری به بیماران شود. در عین حال خودداری شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته، از پذیرش بیماران پرخطر به دلیل بیم از پیامدهای حقوقی و آسیب‌های احتمالی ممنوع است.
در ماده 92 آیین‌نامه اخلاق حرفه‌ای سازمان نظام پزشکی کشور نیز گفته شده که شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته مکلفند برای ارایه خدمات سلامت استاندارد و عاری از خطای پزشکی همه تلاش خود را به کار گیرند. در این زمینه لازم است همه اعضا تلاش خود را برای آگاهی از خطاهای شایع در رشته و زمینه کاری خویش انجام دهند و تا حد امکان از بروز این خطاها جلوگیری کنند.
در ماده 93 این آیین‌نامه هم اعلام شده که بر اساس حق بیماران، مبنی بر آگاهی از اطلاعات مربوط به سلامت خود، شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته باید در صورت بروز خطای منجر به ایراد خسارت، مسئولیت عمل خود را بپذیرند و ضمن عذرخواهی و انجام اقدامات اصلاحی و پیشگیرانه، اصل بروز خطا و جزئیات مربوط به آن از جمله علل و عوارض ناشی از خطا را بر ای بیمار آشکار کنند.
در ماده 94 آیین‌نامه اخلاق حرفه‌ای سازمان نظام پزشکی نیز گفته شده که برای حفظ اعتماد متقابل جامعه و حرفه پزشکی، لازم است شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته در موارد بروز خطایی که منجر به ایراد هر نوع خسارت جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی به بیماران شده است، ضمن پرهیز از هرگونه پنهان‌کاری، با توافق بیمار و به صورت داوطلبانه برای جبران خسارت وارد شده بر اثر بروز خطای خود، اقدام کنند.
در ماده 95 این آیین‌نامه نیز اعلام شده که شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته، مکلفند پیوسته به پایش خود از نظر توانمندی‌های جسمی و روانی لازم برای انجام درست و کامل وظایف حرفه‌ای اقدام کنند. در صورتی که به هر دلیلی از جمله خستگی، ضعف جسمانی و یا ضعف روانی، فکر می‌کنند که ممکن است بیمار آسیب ببیند، باید تا حد امکان از انجام مداخله یاد شده خودداری کنند البته انجام مداخلات اورژانسی، در غیاب فرد جایگزین از شمول این ماده مستثنی است.
در ماده 96 آیین‌نامه اخلاق حرفه‌ای سازمان نظام پزشکی نیز آمده است: اگر شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته متوجه شوند که دیگر همکاران به دلایلی مانند خستگی و ضعف جسمانی و روانی برای انجام وظایف حرفه‌ای خود آمادگی لازم را ندارند، به نحوی که این امر موجب آسیب دیدن احتمالی بیمار می‌شود، باید تا حد امکان همکار یاد شده را برای در پیش گرفتن روندی که سلامت بیمار حفظ شود، مانند خودداری داوطلبانه از انجام مداخله در موقعیت مذکور قانع کنند. در صورتی که همکار یاد شده این امر را نپذیرد، لازم است موضوع را به صورت مکتوب و محرمانه به کمیته اخلاق بیمارستان یا مدیریت موسسه درمانی گزارش دهند.
بر اساس ماده 97 آیین‌نامه اخلاق حرفه‌ای سازمان نظام پزشکی، شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته، موظف هستند در صورت مراجعه بیماری که معتقد است بر اثر خطای حرفه‌مند دیگری آسیب دیده، ضمن به کار گرفتن تمام تلاش خود برای حفظ شان و جایگاه حرفه‌ای همکاری یاد شده از هرگونه قضاوت و اظهارنظر غیر کارشناسی خودداری کنند همچنین باید ضمن راهنمایی بیمار، او را به مراجع ذیصلاح ارجاع دهند.
طبق ماده 98 این آیین‌نامه نیز اگر شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته با همکاری که دارای مشکلات روانی یا جسمی باشد و ماهیتا باعث اختلال در فعالیت‌های درمانی آنها می‌شود، لازم است مراتب را به سازمان نظام پزشکی مربوطه گزارش دهند.
