این داستان‌نویس در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ارزیابی‌اش از برگزاری جشن امضا و رونمایی کتاب اظهار کرد: اگر قبول کنیم که کتاب هم به مانند دیگر تولیدات فرهنگی، یک کالا است، بنابراین باید این را هم بپذیریم که این کالای فرهنگی نیازمند تبلیغ، معرفی و حمایت است. ساز و کارهای امتحان پس‌داده‌ای در جهان امروز برای این امر وجود دارد که جشن امضا و رونمایی یکی از این موارد است که معمول بوده و همچنان شیوه‌ای موثر است.
او افزود: در ایران متاسفانه در مواردی دچار یک مشکل اساسی هستیم و این‌که جلسه‌های رونمایی و جشن امضا با هم قاطی شده‌اند و گاه که دعوتیم به یک جلسه رونمایی و جشن امضا، به‌جای این‌که مخاطب را ترغیب کنیم به استقبال از آن اثر، به نقدش می‌پردازیم که از حوصله شرکت‌کنندگان در رونمایی و جشن امضا خارج است. گاه هم جلسه‌های نقد و بررسی تبدیل می‌شود به چیزی شبیه جشن امضا.
محمودی خاطرنشان کرد: اگر برای یک جشن امضا قواعد رعایت شود و آداب و آیین رونمایی درست به‌جا آورده شود، حتم داشته باشید که تاثیرگذار خواهد بود. اما توجه کنید که مشکل وقتی به‌وجود می‌آید که آداب رونمایی را رعایت نمی‌کنیم. امکان دارد نویسنده‌ای کتابی منتشر کرده باشد و بخواهد فامیل و دوستانش را دعوت کند تا با هم شیرینی بخورند و درواقع برای کتاب و مخاطب حنابندانی برگزار کنند. طبیعی است که در این محفل نیازی نیست که از منتقد صاحب‌نامی مثل جواد مجابی یا نویسنده بزرگی مانند محمود دولت‌آبادی دعوت شود تا از کتاب تازه منتشرشده پرده بردارند.
او در ادامه اظهار کرد: مهم است که روشن شود تصورمان از رونمایی و جشن امضا چیست؟ یکی از آسیب‌هایی که اخیرا متوجه این جشن امضاها است، این است که نویسنده‌ای برای کتاب اولش از چهره‌ای صاحب‌نام دعوت می‌کند و آن چهره نیز رعایت مراسم رونمایی را می‌کند و یا از سر ناچاری مخاطبان را دعوت به خواندن کتاب می‌کند و یا این‌که گریزی به موضوع دیگری می‌زند. گاه هم دیده می‌شود برای کتابی رونمایی می‌گیرند و اسامی‌ای در رونمایی حضور دارند که از مولف هم ناشناخته‌تر هستند.
این نویسنده و روزنامه‌نگار با بیان این که کارکرد مراسم رونمایی و جشن امضا از نظر او ترغیب به خواندن یک اثر است خاطرنشان کرد: متاسفانه این مسئله گاه با برگزاری نادرستش، منجر به اتفاق خوبی نمی‌شود و یک نوع جو بی‌اعتمادی هم به همراه دارد.
او همچنین یادآور شد: انتقاد اساسی دیگری هم که به این جشن امضاها وارد است، این است که اغلب کسی که دعوت می‌شود تا درباره نویسنده و اثر حرف بزند، نه نویسنده را به خوبی می‌شناسد و نه اثر مدنظر را خوانده است.
حسن محمودی با بیان این‌که تاثیر این جشن امضاها را باید در فروش کتاب‌ها دید اظهار کرد: پیش می‌آید تعداد جشن‌های امضا برای یک کتاب از تعداد نسخه‌های فروش‌رفته آن کمتر است!
