سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. در سال 98 هم همانند سال‌های قبل، ساعت 7:30 هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.
***
ابتکار: نظارت استصوابی غیر قابل قبول و عملکرد 40 ساله نظام پر از خدشه است
«معصومه ابتکار»، فعال اصلاح طلب و معاون رئیس جمهور روحانی در بخشی از مصاحبه خود با ویژه نامه نوروزی اعتماد اظهار کرده است:
«آنچه تاکنون به عنوان نظارت استصوابی اجرا شده مقبول نیست. ما باید بتوانیم، بگوییم در این 40 سال چه کرده‌ایم. آنچه در این 40 سال انجام داده‌ایم در خیلی جاها خدشه جدی به آن وارد است. دولت در حال حاضر سعی دارد این روند را شفاف‌تر و روشن‌تر کند!»
*جالب است که معاون رئیس جمهور به جای اینکه عنوان کند دولت به دنبال کنترل قیمت‌ها و یا کاهش تنش‌های اقتصادی است؛ اما از این می‌گوید دولت به دنبال شفاف سازی فرایندهایی است که به مردم بگوید نظام اسلامی در 40 سال گذشته چه خدشه‌های جدی داشته است؟!
این در حالی است که نظام اسلامی هرگز در رئوس کلی اجرائیات و برنامه‌های خود دچار خدشه جدی نبوده است و منظور اصلاح طلبان از این خدشه‌ها نیز مقولاتی عقلانی مثل در حصر کردن مرحوم منتظری و میرحسین موسوی، اعدام منافقین غیرتواب در سال 67 و یا حضور نظامی ایران در سوریه است.
البته در این میان خدشه‌هایی مثل کت و شلوار پوشیدن خانم ابتکار در منظر عمومی هم وجود داشته است که موجب فهم بیشتر صحبت‌های ابتکار می‌شود.
در بحث نظارت استصوابی نیز ابتکار نخواسته است به این حقیقت بزرگ اشاره کند که نیروهای ستادی جریان چپ با انتظاراتی غیر واقعی مایل‌اند فعالیت‌های خود در بحث فتنه، کنایه زدن به ولایت مطلقه فقیه و پرداختن به سیاست بازی به جای کارآمدی را ادامه دهند و در مقابل شورای نگهبان نیز این مقولات را ندیده بگیرد و به نظرات استطلاعی بپرازد!
امری غیر عقلانی که سالهاست در دموکراسی‌های پیشرفته به کناری نهاده شده است.
خانم ابتکار در حالی می‌گوید نظارت استصوابی مقبول نیست که خود بهتر از همه می‌داند اگر تنها یکی از رفتارهای ضد حکومتی همقطاران او در هریک از کشورهای پیشرفته دنیا تکرار شده بود؛ با عوامل این رفتارها چه رفتاری می‌شد؟!
***
طراحی ضد امنیتی علی ربیعی برای سال 98
«علی ربیعی»، وزیر سابق کار و از فعالان اصلاح طلب طی یادداشتی در ویژه نامه نوروزی روزنامه ایران که با عنوان «سال 98 فقط یک سال نیست» منتشر شد؛ عامل مشکلات موجود را متوجه "ترامپ، زیر ساخت‌های اصلاح نشده اقتصادی و برخی تصمیمات نادرست سیاسی برای تضعیف دولت" دانسته و تأکید کرده است که این عوامل تأثیر زیادی در امیدزدایی و پمپاژ ناامیدی در جامعه داشته است!
او در ادامه تصریح می‌کند:
«فکر می‌کنم اگر بر همین سیاق سال 98 را ادامه دهیم چشم انداز روشنی در پیش نخواهیم داشت و برای جامعه امکان بروز تحرکات اجتماعی و انتقال ناآرامی‌های ذهنی به ناآرامی‌های فیزیکی را کاملاً متصورم.»
*چند هفته قبل از ربیعی، سعید حجاریان، دیگر همقطار سیاسی او هم طی اظهاراتی گفته بود: «مشکل مشروع و نامشروع بودن انتخابات نیست. من گمان دارم، سال آینده همین روزها، فشارهای اقتصادی و معیشتی بر مردم زیاد می‌شود و آنها فارغ از بحث سیاسی نه‌تنها به صندوق رای بلکه از تمام سیستم اداره کشور قطع امید می‌کنند. یعنی، نه اصول‌گرا و اصلاح‌طلب می‌شناسند و نه به مجلس و دولت اهمیت می‌دهند. از این جهت انتخابات از معنا تهی می‌شود.» [1]
ما هم با آقایان ربیعی و حجاریان موافقیم که امکان رخدادی با محتوای «فتنه اقتصادی» وجود دارد! اما نکته اینجاست که ما قبل از این دو نفر و از چند سال قبل چنین هشداری را در وبلاگ مشرق مطرح کرده‌ایم.
و آنچه که ما را قبل از این دو نفر به چنین تفرّس و تحلیلی دلالت کرد؛ خرابکاری اقتصادی، پمپاژ ناامیدی و سیاه نمایی‌هایی بود که خودِ این دو نفر و در ادامه دوستان آنها انجام می‌دادند و می‌دهند.
به سخن دیگر اینکه هم آقای ربیعی و هم آقای حجاریان بهتر از هرکسی می‌دانند که این رخداد شوم آینده‌ای که ما و آنها رصد کرده‌ایم؛ همان رخداد شوم موعودی است که ستاد جریان سیاسی خاص 10 سالی هست که مشغول برنامه ریزی برای آن است!
ما در مجموعه تحلیل‌ها و مطالب وبلاگ مشرق بارها و بارها به تقلای ستاد جریان خاص برای سیاه نمایی از اوضاع کشور و ناامید جلوه دادن مردم اشاره و استدلال کردیم که این رفتارها چگونه باعث سابوتاژ (خرابکارای) ذهنی و ناراضی شدن مردم در کشوری می‌شود که هجدهمین اقتصاد جهان است، بیکاری بحرانی ندارد و ضریب جینی آن از آمریکا هم بهتر است.
راه دفع کردن خطر این فتنه بزرگ از سر مردم و نظام اسلامی نیز جمع کردن بساط سیاه نمایی، خاک پاشیدن به دهان کسانی که می‌گویند مردم ناامید شده‌اند و بیان مثبتات اقتصادی کشور است.
لازم به توضیح است که علت اشاره‌های برخی عوامل اصلاح طلب به احتمال بروز بلوای خیابانی در سال 98 نیز اهدافی را در راستای مصون شدن از برخوردهای امنیتی و ایضاً موج سواری در اغتشاشات احتمالی جستجو می‌کند!
آنچه که در بخش اشاره شده از یادداشت ربیعی قابل تأمل می‌نماید اینست که او عامل نارضایتی‌های موجود را هر چیز صحیح و ناصحیحی می‌داند الّا عملکرد ضعیف و ناکارآمدی خود و همقطاران اصلاح طلبش در دولت آقای روحانی!
شاید اگر دولت آقای روحانی فقط از یک نظارت ساده بر قیمت‌ها عاجز نبود و یا استاندار گلستانش در هنگام بروز سیل به خارج از کشور نمی‌رفت! اکنون هیچ بازار داغی برای سخنان ضد امنیتی ربیعی وجود نمی‌داشت.
***
خشنودی بانیان اغتشاش از بروز «سیلاب»
«سعید حجاریان»، فعال اصلاح طلب و از تئوریسین‌های جریان سیاسی خاص در بخشی از یک یادداشت با عنوان «سیل و سیاست» که به تازگی در یک وبسایت اصلاح طلب منتشر شد با اشاره به بروز رخداد سیلاب در برخی شهرهای کشور؛ تلویحاً از"جاری شدن سیل مردم در خیابان‌ها" یاد می‌کند و می‌نویسد:
«جامعه مدنی و احزاب را می‌توان به جنگل و مرتع و جوی و جدول تشبیه کرد. کارکرد جامعه مدنی و احزاب را می‌توان همچون بالشتک ضربه‌گیر دانست. این نهادها ذیل پروژه‌های انقلابی و کوتاه‌مدت، بنا به منافع متفاوت، در معرض دست‌اندازی و حذف و هدم قرار گرفته‌اند؛ نبود چنین فاکتورهایی، بی‌پشتوانه شدن حکومت‌ها را به‌دنبال دارد. زیرا جنبش‌ها از کنترل و مدیریت یا به‌تعبیری از جوی و جدول خارج می‌شوند و همچون سیل، بدون چارچوب به خیابان می‌آیند.»
او در ادامه می‌افزاید:
غیرمترقبه بودن و پایش نشدن، در طبیعت، به سیل خیابانی و در سیاست، به حضور توده‌ای می‌انجامد. وقایع دیماه 1396 شاهد این مثال است؛ چنانچه پیش از آن نقاط بحران‌خیز و عوامل بحران‌زا و همچنین مطالبات معوق شناسایی می‌شد، اعتراضات دیماه قابل پیش‌بینی و مدیریت بود.
حجاریان در بخش پایانی یادداشت خود نیز می‌نویسد:
در نفی سیاست خیابانی و اهمیت جامعه مدنی و احزاب می‌توان بسیار نوشت اما تشبیه آنها به سیل و آب‌بند، تصویری طبیعی و قابل لمس پیش‌روی‌مان قرار می‌دهد. در سیاست خیابانی به‌واسطه غیبت احزاب و نهادها و بنیادهای مدنی، سازه‌ها برآب است و امر ایجابی ممتنع. ذیل شرایط اضطراری، جملگی واکنش‌ها توام با خشونت و انقلابی‌گری‌ست. و جمعیت توده‌وار و آنارشیست به‌جای منتقدان با هویت می‌نشیند و در نهایت، سیاست نرمال و تحول‌خواهی و اصلاح‌طلبی و گذارهای مسالمت‌آمیز ناممکن می‌شود. [2]
*خوب‌تر این بود که آقای حجاریان علت علاقه یکسال اخیر خود به سیل و موج و سیلاب را با وضوح بیشتری برای مردم و چشمان ناظر نظام توضیح می‌داد!
خاصه اینکه او قبل از این و در اشاره به اغتشاشات دیماه 96 نیز در یادداشتی تأکید کرده بود که موج‌های دریا عقب می‌روند و با شدت بیشتری برمی گردند …[3]
همانطور که در اپیزود مربوط به یادداشت علی ربیعی در بالا توضیح داده شد؛ این پیش بینی‌های «بانیان اغتشاش» اهدافی را در راستای مصون سازی از برخوردهای امنیتی و نیز سوار شدن بر موج اعتراض بعنوان رهبران انقلاب جدید! پیگیری می‌کند. (کما اینکه افرادی از اصلاح طلبان طی یکسال گذشته تأکید کرده‌اند که اصلاحات در حکومت بعدی هم زنده خواهند ماند!)
از طرفی باید دانست که اگر نبود رأی سازی غلط، خرابکاری عامدانه اقتصادی و سیاه نمایی‌های جریان سیاسی خاص، امروز کشور هرگز در خطر «فتنه اقتصادی» که حجاریان و ربیعی با ظاهرسازی به آن اشاره می‌کنند، قرار نمی‌گرفت...
***
1_ https://www.alef.ir/news/3971130097.html
2_ http://mashghenow.com/
3_ http://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/detail/95745
