دانشمندانی که توسط اختراع خود به قتل رسیدند

برترین ها - سهیل بالینی: شاید یکی از غم‌انگیزترین مرگ‌های جهان، مرگ بر اثر اختراع یا کشفی باشد که یک دانشمند به دنیا معرفی کرده است. دانشمندانی که سال‌ها تلاش می‌کنند تا با اختراع خود مشکلات جهان را حل کنند و باری از دوش مردم بردارند، اما بر اثر یک اشتباه ساده و یا آشنا نبودن با خطرات استفاده از مواد و فناوری‌های مختلف، جان خود را از دست می‌دهند.

ما در برترین‌ها با بررسی تاریخ علم به این اتفاقات کم و بیش غم‌انگیز، اما خواندنی خواهیم پرداخت تا با سختی و مشکلات کشف بسیاری از اختراعات و ابداعات آشنا شویم و رفاه و راحتی امروز را بهتر درک کنیم.

سیلوستر اچ روپر (1823 - 1896)

اچ روپر یک مخترع و مهندس آمریکایی بود که در سال 1863 یکی از اولین خودرو‌های بخاری جهان را تولید کرد. در واقع بسیاری از کارشناسان، این خودرو را اولین موتورسیکلت جهان می‌دانند. او علاوه بر فعالیت در صنعت خودروسازی، در زمینه تولید اسلحه نیز اختراعاتی داشته است. هرچند بر خلاف انتظار این اسلحه نبود که جان وی را گرفت. در سال 1896 او در زمان تست یکی از خودرو‌های اختراعی خود دچار تصادف شد و بر اثر حمله قلبی جان خود را از دست داد. مشخص نیست که حمله قلبی پیش از تصادف رخ داده است یا بر اثر تصادف. اچ روپر نزدیک به 12 اختراع مختلف را در صنعت تولید اسلحه، خودروسازی و تولید پارچه ثبت کرده است.

اسماعیل جوهری (؟ - 1002)

اسماعیل جوهری ادیب ایرانی و ترک‌تبار بود که در قرن چهارم، زندگی می‌کرد. او از نخستین افرادی است که واژگان عربی را به ترتیب هجا و مرتب کرد. او نیز از جمله علمایی است که در زبان عربی به علم عروض پرداخته است. جوهری در طول زندگی در سفر بود و از شهر‌های زیادی مانند بغداد، شام، حجاز، دامغان و نیشابور دیدن کرد. البته مرگ او ارتباطی با تخصص اصلی او یعنی ادبیات نداشت. جوهری در تلاش برای ساخت یک نوع گلایدر خاص و پس از پرش از بالای مسجدی در نیشابور، جان خود را از دست داد.

هنری وین‌استنلی (1644 - 1703)

وین‌استنلی مخترع، معمار و نقاش انگلیسی بود که برای ساخت اولین فانوس دریایی جهان شناخته شده است. خانه وین‌استنلی از مشهورترین خانه‌های جهان است. نقاشی‌های ثبت شده از این خانه نشان می‌دهد که او بسیاری از فعالیت‌های روزمره را توسط ماشین‌هایی مکانیکی انجام داده است. علاوه بر این او مخترع اولین موزه آب و آتش جهان است که تا سال‌ها پس از مرگ وی بسیاری از مردم را سرگرم کرد.

مرگ او البته توسط مشهورترین اختراع او یعنی فانوس دریایی اتفاق افتاد. او اعتقاد داشت که هیچ طوفان و بارانی نمی‌تواند این فانوس دریایی را منهدم کند. با این حال او در سال 1703 وقتی برای تعمیر فانوس دریایی مشهور خود به آنجا رفته بود و بر اثر تخریب این بنا جان خود را از دست داد. البته این موضوع را در نظر داشته باشید که طوفان سال 1703 به‌قدری شدید بود که نیمی از شهر را نیز نابود کرده بود.

الکساندر بوگدانف (1873 - 1928)

بوگدانف پزشک، فیلسوف و نویسنده مشهور بلاروسی بود که فعالیت‌های سیاسی و انقلابی انجام می‌داد. او اختراعات و ابداعات زیادی در زمینه پزشکی داشت و خلاقیت وی در نجات بیماران زبانزد بود. بوگدانف در سال 1924 به خون و تلاش برای درمان بیماری‌های خونی علاقه‌مند شد. او باور داشت که با تزریق خون افراد سالم به انسان می‌توان بسیاری از بیماری‌ها از جمله کچلی را درمان کرد.

متأسفانه علم پزشکی در آن سال‌ها پیشرفت امروزی را نداشت و بوگدانف بر اثر تزریق خون آلوده به مالاریا جان خود را از دست داد. البته بسیاری از کارشناسان روسی مرگ بوگدانف را بر اثر تزریق گروه خونی نادرست می‌دانند و تعدادی نیز درگذشت وی را خودکشی در نظر گرفته‌اند. استدلال این کارشناسان بر این است که بوگدانف پیش از مرگ 11 انتقال خون را به‌درستی انجام داده بود و اینکه چنین پزشکی دچار اشتباهی به این سادگی شود، باورپذیر نیست.

ماریا اسکلودوسکا کوری (1867 - 1934)

ماری کوری فیزیکدان و شیمی‌دان مشهور لهستانی - فرانسوی بود که در سال 1867 در ورشو پایتخت لهستان متولد شد. او که در دو رشته فیزیک و ریاضیات دارای مدرک لیسانس بود اولین زنی است که جایزه نوبل را دریافت کرده است. از دیگر افتخارات او می‌توان به دریافت دو جایزه نوبل در دو رشته مختلف اشاره کرد. نظریات و ابداعات کوری در زمینه فیزیک و مواد رادیواکتیو زمینه‌ساز بسیاری از کشفیات امروزی علوم فیزیک، شیمی و پزشکی به‌حساب می‌آید.

کوری در سال 1934 و به خاطر بیماری کم‌خونی ناشی از قرار گرفتن در برابر اشعه ایکس جان خود را از دست داد. در آن سال‌ها اطلاعات زیادی در زمینه خطرات قرار گرفتن در مقابل این اشعه وجود نداشت. مرگ کوری درست مثل زندگی تأثیرگذارش، راه را برای درک بهتر علم هموار کرد. ماری کوری از مهم‌ترین دانشمندان تاریخ بشریت به‌حساب می‌آید. اکتشافات او در زمینه پزشکی روزانه جان بسیاری از افراد را نجات می‌دهد.

وان هو (؟ - اوایل قرن 16)

وان هو یک افسر ارتش کشور چین بود که در سال‌هایی نامشخص از قرن شانزده‌ام زندگی کرده است. او علاقه زیادی به علم نجوم و سفر به خارج از سطح کره زمین داشت. در اوایل قرن شانزده‌ام و با پیشرفت علوم نظامی در کشور چین، وان هو تصمیم گرفت تا با اتصال 47 راکت به صندلی خود به خارج از جو زمین پرواز کند. 47 نفر وظیفه روشن کردن راکت‌های زیر این صندلی بسیار بزرگ را به عهده داشتند.

با روشن شدن راکت‌ها دود فضای اطراف صندلی را فرا گرفت و انفجاری بسیار بزرگ رخ داد. پس از محو شدن دود هیچ نشانی از وان هو و صندلی پرنده او نبود. بسیاری از کارشناسان علوم نجوم و فضانوردی، وان هو را اولین فضانورد تاریخ می‌دانند. یک دهانه مشهور در کره ماه نیز به‌افتخار اولین فضانورد تاریخ به نام وان هو نام‌گذاری شده است.

فرانس رشلت (1879 - 1912)

رشلت یک مخترع و خیاط اتریشی فرانسوی بود که از پایه‌گذاران چتر‌های نجات امروزی به‌حساب می‌آید. او که به خیاط پرنده شهرت دارد قصد داشت تا لباسی حاوی چتر نجات را برای کمک به سربازان و مسافران تهیه کند. آزمایش‌های اولیه رشلت که شامل پرتاب یک عروسک هم وزن انسان از طبقه پنجم بود تا حدود زیادی موفقیت‌آمیز به‌حساب می‌آمد، اما آزمایش نهایی و انسانی او از بالای برج ایفل منجر به مرگ این دانشمند شد.

البته او به مسئولین شهر پاریس دروغ گفته بود که قصد دارد از مدلی پلاستیکی به جای خود استفاده کند، اما در زمان آزمایش خود لباس طراحی‌شده را به تن کرد. چتر نجات تعبیه‌شده در هنگام پرش به‌درستی عمل نکرد و او از فاصله 57 متری به زمین پرتاب شد. بعد از مرگ رشلت بسیاری از روزنامه‌ها او را دانشمند دیوانه خطاب کردند، اما امروزه اهمیت اختراع فرانس رشلت بر دانشمندان، خلبان‌ها و علاقه‌مندان به پرش با چتر نجات اثبات شده است.

هوریس لاوسون هانلی (1823 - 1863)

لاوسون آمریکایی از اولین مخترعین زیردریایی‌های ساده به‌حساب می‌آید که به خاطر یادواره او به CSS H. L. Hunley مشهور است. او که یک دریادار نیروی دریایی آمریکا بود با کمک دو مخترع دیگر در تلاش سوم خود موفق شدند یک زیردریایی ساده و کارآمد را در دریا آزمایش کنند.

آزمایش‌های اولیه زیردریایی بسیار سخت و پر هزینه بود و چهار نفر از افسران نیروی دریایی آمریکا جان خود را تنها در مرحله آزمایشی تولید زیردریایی از دست دادند. در سال 1863 هانلی تصمیم گرفت تا خود برای اولین بار این اختراع هیجان‌انگیر را آزمایش کند. آزمایش پایانی موفقیت‌آمیز نبود و هوریس لاوسون هانلی به همراه هفت نفر از کارمندانش در دریا غرق شدند. زیردریایی موردنظر دوباره از آب خارج شد تا با کمی تغییرات مورد استفاده ارتش آمریکا قرار بگیرد.