به گزارش ایسنا، شاید نتوان آن اجرا را یک بازسازی از حادثه‌ی سیل دانست، چون آن با عناصر طبیعت به خصوص آب و باد ارتباط داشت.
نوشین نفیسی این پرفورمنس طبیعی را در حیاط موزه هنرهای معاصر اصفهان اجرا کرد تا حادثه سیل را با مفاهیم عناصر طبیعی به چالش بکشد.
در واقع این اجرا، یک بازسازی از واقعه‌ی سیل نبود و به پیامدهای اجتماعی، اقتصادی، روحی و روانی سیل و تبعات آن، مستقیماً اشاره نداشت. این اجرا بیشتر به رابطه‌ی لایه‌مند و چندگانه‌ی انسان با هستی و عناصر طبیعت - در اینجا، آب و باد - اشاره داشت. به تنگنا، گریزناپذیری و تسلیم شدن انسان در برابر خشم طبیعت. در عین حال، این اجرا، لحظه‌ای درنگ است بر فاجعه‌ی سیل. جای خالی رفتگان و بازماندگان. یادمانی برای قربانیان و آنچه به چشم برهم زدنی طومار زندگی انسانی را درهم می‌پیچد.
