به گزارش ایسنا، این نویسنده در مراسم رونمایی و جشن امضای کتاب جدیدش که در کتاب‌فروشی شیرازه در شیراز برگزار شد بخش‌هایی از آن را خواند و به پرسش‌های حاضران پاسخ داد.
دولتآبادی با بیان این‌که ادبیات باعث خویش‌بینی مردم یک کشور می‌شود گفت: آرزومندم آثار من هم باعث خویش‌بینی مردم شود.
او در بخشی از صحبت‌هایش اظهار کرد: من از ندانستن برای نوشتن اثر آغاز می‌کنم و آگاهی از نوشتن به وجود می‌آید.
این نویسنده همچنین بیان کرد: شخصیت‌ها و داستان‌ها در ذهن من زندگی می‌کنند، زاده می‌شوند و رشد می‌کنند؛ اگر موفق باشند در فرهنگ مردم ماندگار خواهند شد.
در پایان این مراسم که با حضور چهره‌هایی همچون کوروش کمالی سروستانی، امین فقیری، محمد کشاورز و سیروس رومی همراه بود، دولتآبادی کتاب «بیرونِ در» را برای علاقه‌مندان امضا کرد.
کتاب «بیرونِ در» که از سوی نشر چشمه منتشر شده، در سی و دومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران هم که تا 14 اردیبهشت‌ماه در مصلای تهران برپاست، عرضه می‌شود.
در بخشی از این رمان می‌خوانیم: «... اما چه مدتی از زمان لازم است تا متوجه بشوی سرانجام نشانه‌ای از حیات در خلوت مکان جاری خواهد شد یا نخواهد شد؟ چنین لحظاتی زمان نمی‌ایستد، کند می‌شود. شاید به طول سالیان باشد، چه می‌دانی! شاید به همان میزان زمان می‌برد تا لنگه‌ی در ساختمان گشوده شود و آن یکی لنگه‌اش هم - و سپس انسانی به ریخت تنه‌ی پیرشده‌ی یک درخت گلابی، خشکیده و ساکت از ورودی بیرون بیاید با یک تکه آهن - میلگرد زنگ‌زده به جای عصا - و یک روز تمام طول بکشد تا همان سه-چهار قدم را بردارد و بیاید روی یکی از آن مبل‌ها به دشواری نشسته شود، تکه‌میلگرد را تکیه بدهد به دیوار، کف دستش را بکشد روی پیشانی و پایین بیاورد، بعد از آن دست را سایبان چشم‌ها کند مگر بتواند به جایی نگاه بیندازد، انگار به سرابی در دوردست‌ها.»
