به گزارش
گروه بین الملل خبرگزاری میزان؛ نشست سه روزه "یک کمربند یک جاده" در چین اخیرا آغاز به کار کرد؛ نشستی که به زعم تحلیلگران و کارشناسان تلاش رئیس جمهور چین را در راستای احیای معرفی چین به عنوان قدرت اقتصادی و سیاسی عمده نه تنها در آسیا بلکه در جهان آشکار می‌کند.
به گزارش سی‌ان‌بی‌سی، نخستین گام «شی جین پینگ» رئیس جمهور چین در سال 2013 با ابتکار "یک کمربند یک جاده" برداشته شد. توافقی که به امضای 125 کشور و 29 سازمان بین المللی رسیده و سرمایه‌ای بیش از یک تریلیون دلار را جذب کرد. به گفته ناظران و حاضران بین المللی دومین نشست مذکور به کاهش انتقادات بین المللی از چین و کاهش مشکلات مالی آن منجر خواهد شد. ضمن این که این نشست ضمن نشان دادن هدف و مسیر مدنظر چین، عمده‌ترین موانع در این مسیر را نیز آشکار می‌کند.
تغییر لحن رئیس جمهور چین در سخنرانی آغاز به کار این مراسم در روز جمعه در حضور 37 نفر از سران جهانی و بیش از 5 هزار نماینده حاضر، حاکی از تلاش وی برای برطرف کردن انتقادات بین المللی است.
از جمله اقدامات بحث برانگیز چین که در چارچوب شعار "ساخت چین 2025" انجام شد تغییر قانون اساسی و نیز تغییر سیاست در دریای چین جنوبی بوده است.
مهمترین دستاورد‌های چین در زمینه تلاش برای نیل به نقش آفرینی جهانی در چند سال گذشته در عرصه‌های تجاری، اقتصادی و نظامی بوده است. اما عمده‌ترین عرصه مورد تمرکز چین در هوش مصنوعی، نسل پنجم ارتباطات و محاسبات کوآنتومی بود.
«کوین رود» نخست وزیر پیشین استرالیا از علاقه‌مندان مسائل چین میگوید پکن از فرصت "عدم وجود استراتژی آمریکایی در دوران پسا شوروی" استفاده کرده است. اگرچه چین از آغاز جنگ تجاری آمریکا غافلگیر شد، اما مطمئن است که راه حلی برای آن خواهد یافت.
چین در مسیر رشد خود از کمک‌های غیرمنتظره‌ای مانند برگزیت و فشار‌های رو به رشد درونی اتحادیه اروپا، تنش‌های تجاری آتلانتیک با واشنگتنِ تحت کنترل دونالد ترامپ، خروج آمریکا از توافق ترانس پاسیفیک، آشفتگی استراتژیک آمریکا و عدم اتخاذ استراتژی پسا شوروی از سوی واشنگتن و عدم پاسخ مناسب غرب به ایده یک کمربند یک جاده نیز بهره‌مند شد. با این حال پکن با چالش‌های قابل ملاحظه‌ای نیز در این مسیر مواجه بوده است.
چین در سال گذشته علاوه بر جنگ تجاری آمریکا، از طریق ایجاد محدودیت‌های ارزی در مبادلات خارجی، تشدید سیاست‌های پولی، محدودیت شرکت‌های خصوصی برای کار در سطح بین المللی و حمایت از شرکت‌های دولتی در سهمیه بندی اعتبارات موجب رکود اقتصادی و سرمایه گذاری‌ها در بخش خصوصی خود نیز شد.
"رود" در ادامه در اشاره به عدم تعادل میان دو بخش خصوصی و دولتی که چالش عمده‌ای برای حزب حاکم چین شده، گفت: اقتصاد خصوصی در حال حاضر 60 درصد تولید ناخالص ملی چین را به خود اختصاص داده و این موضوع پینگ را به شدت با نارضایتی هم حزبی هایش مواجه کرده است.
با توجه به این موارد آمریکا نیاز دارد که رقابت را جدی‌تر پیش ببرد و در این راستا باید برای جلب نظر دوستان و شرکایی که با آن‌ها منافع مشترک دارد بیشتر تلاش کند؛ چرا که براساس آخرین بررسی‌ها جهان تا سال 2040 به 94 تریلیون دلار در بخش زیرساخت‌ها نیاز خواهد داشت.
گزارش «مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی» آمریکا در مورد زیرساخت‌های جهانی نشان می‌دهد که چین موفق شده با ایده یک کمربند یک جاده، مهمترین و بلندپروازانه‌ترین راهبرد استراتژیک قرن را تاکنون به خود اختصاص بدهد.
در حالی که چین در مسیر درستی گام بر می‌دارد، آمریکا به اندازه کافی متمرکز، خلاق و به لحاظ مالی غنی نیست.
