به گزارش "ورزش‌سه"، ژرژ لیکنز فرانسوی زبان، گرم، جنتلمن و خوش صحبت بود؛ اما هرگز تبدیل به سرمربی مورد نظر هواداران تراکتور نشد. همانطور که هیچ وقت فرصت گفت و گو با او در فضای خارج از کار در این تیم تبریزی به دست نیامد که او در همه روزهای مهم دور برگشت میزبان تیم های لیگ برتری بود پس پایش را به سالن کنفرانس ورزشگاه آزادی نگذاشت تا خبرنگاران بیشتری در جریان رویه و شکل و فرم کاری و اجتماعی او قرار بگیرند.
لیکنز پس از شکست تراکتور مقابل فولاد و در تعطیلات ناشی از حضور تیم ملی در جام ملت های آسیا جانشین محمد تقوی شد و در شرایطی که با استارتی بدون شکست فاتح همیشگی دیدارهای خانگی به نظر می رسید 3 باخت متوالی همه پیش بینی های خوشبینانه در مورد او را بهم زد تا احتمالا این سرمربی و دستیارش به فهرست مربیانی اضافه شوند که ایران فقط یک مقصد کوتاه برای آنها بوده است. لیکنز البته انتخاب اول تراکتور نبود اما جذب یک سرمربی با بودجه معقول و کارنامه ای مناسب در نیم فصل کار ساده ای به نظر نمی رسید.
لیکنز در ابتدا با توجه به کارنامه درخشانش در دهه های قبل ورودی مثبت و امیدوارانه به فضای فوتبال ایران و تراکتورسازی داشت اما واکنش لازم و در هم جوشی مورد نیاز یک مربی و تیم فوتبالش بین او و تراکتورسازی اتفاق نیفتاد و حالا عجیب نیست که شایعاتی مبنی بر تغییرات در این تیم پرهوادار فوتبال ایران به گوش می رسد. البته تراکتوری ها هرگز به این شایعه دامن نمی زنند چراکه 3 بازی مهم و 9 امتیاز برای هدف هایی مثل قهرمانی(دشوار)، نایب قهرمانی(در دسترس) و سهمیه آسیایی(آسان) در پیش دارند.
با این حال بازی پرسپولیس برای لیکنز یک فرصت ویژه است؛ او قبل تر دیدارهای خانگی مقابل مدعیان را از دست نداده و استقلال را (یک بر صفر)، سپاهان را(دو بر صفر) و پدیده را نیز(یک بر صفر) شکست داد تا در دیدارهای خانگی مقابل گروه 5 صدرنشین در مسابقاتی که در ورزشگاه یادگار امام برگزار شده صاحب رکورد صد در صد پیروزی باشد که رشک برانگیز و عجیب و غریب است. او تصمیم دارد فردا نیز مقابل پرسپولیس به همین روند ادامه دهد و تمام تجربیات مربیگری اش را صرف پیروزی مقابل مربی ای خواهد کرد که برخلاف او بیش از یک دهه مهمان فوتبال ایران بوده است.
تراکتورسازی که در بازی رفت در تهران هم نمایش بهتری از پرسپولیس داشت به اتکای همان مسابقه و قدرت درونی تقابل با صدرنشین لیگ به این بازی امیدوار است تا بعد از 3 شکست اعتبار خود را بازیابی کند و شاید برای اولین بار به معنای واقعی سرمربی بلژیکی را وارد قلب تی تی ها واوز به اوز های ورزشگاه یادگار امام کند. نه اینکه او مربی محبوبی نباشد، اما رابطه اش با هواداران چیزی نیست که قبلا تراکتوری ها به عنوان مثال با تونی اولیویرا داشتند. پرتغالی سبیلوی محبوب که اگرچه در تبریز قهرمان نشد اما دستش در روز عجیب یادگار تا لمس جام هم پیش رفت. جامی که از دست آنها سر خورد و بزرگ ترین سرخوردگی جمعی تاریخ لیگ برتر را ایجاد کرد.
در تراکتور امسال همه چیز حول محور بازیکنان چرخیده؛ 3 بازیکن ملی پوش با سابقه کاپیتانی تیم ملی و یک ستاره ایرلندی که کار کردن با او تبدیل به یک واحد درسی در فوتبال ایران شد. بازیکنی با عادات متفاوت که نشان داد کنار آمدن با اروپایی های غربی در شرایط فعلی ایران چندان آسان نیست. آنها یک بازیکن ژاپنی هم دارند. چهره ای که از محبوب ترین های تیم به شمار می آید. به جز این جمع ماجراهای تراکتور در دروازه هم یکی از خاص ترین وقایع لیگ برتر را ایجاد کرد و منجر به تشکیل پرونده ای شد که ابعادش از فوتبال فراتر خواهد رفت. این یک تیم منحصر به فرد با مالکی جاه طلب است که اگر پروژه امسالش برای قهرمانی تراکتور به ثمر ننشسته، شک نکنید سال بعد با حداکثر قوا دوباره به میدان خواهد آمد. صنعتگری که با فرمان او ورزشگاه یادگار امام در این فصل مملو از تماشاچی شد و از حالت سوت و کور گذشته بیرون آمد.
تراکتور امسال هم می توانست در روزی مثل فردا مدعی بزرگ قهرمانی لیگ باشد اما مسائل آنطور که لیکنز می خواست پیش نرفت؛ اگر غیر از این بود شاید نمی شد با قاطعیت درباره زمان پایان کار مرد بلژیکی در ایران صحبت کرد. مربی متفاوتی که هنوز برای شنیدن رازهایش از کار در ایران و کشورهایی مثل مراکش، تونس و ... دو هفته فرصت داریم. فصلی که با بازی فولاد و تجربه هایی سنگین به اتمام خواهد رسید. اما فعلا چیزی مهم تر از پرسپولیس و برانکو نیست. تراکتور فردا می خواهد سرش را از آب دوباره بیرون بیاورد. مثل یک قهرمان واترپلو که ناگهان از کمند مدافعان جدا می شود تا کمر از آب بیرون می آید و غافلگیرانه توپ زرد را شلیک می کند.
علیرضا هاشمی
