به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شهروند، براساس جدیدترین گزارش اتحادیه جهانی مخابرات، ایران از نظر سرعت اینترنت از بین ٢٠٠ کشور، در رتبه ١٤٥ قرار دارد. سه کشور نخست بیشترین سرعت اینترنت به‌ترتیب سنگاپور، سوئد، دانمارک بوده و سه کشور با کمترین سرعت اینترنت به‌ترتیب یمن، تیمور شرقی و ترکمنستان هستند.
گزارش های جهانی نشان می دهد که متوسط سرعت اینترنت ایران در سال ٩٣ رقمی معادل ٦٣٤ کیلوبایت بر ثانیه بوده است و این شاخص در حال حاضر به ٢,٢ مگابایت بر ثانیه رسیده است. به عبارت دیگر سرعت اینترنت در ایران در ٤ سال گذشته ٣.٤ برابر رشد کرده است. درباره قیمت اینترنت هم بد نیست بدانید که تعرفه مصوب برای اینترنت با سرعت یک مگابایت در ثانیه در سال ٩٣ رقمی حدود ٤٣٠ هزار تومان بود که این رقم در حال حاضر به حدود به حدود ١٥ تا ١٨ هزار تومان کاهش داشته است و به عبارتی قیمت اینترنت حدود ٢٩ برابر کاهش داشته است.
با اینکه در حال حاضر آمارهای جهانی می‌گویند که ایران یکی از ارزان‌ترین کشورهای جهان در زمینه قیمت اینترنت است. اما اگر بخواهیم سرعت اینترنت و حتی حداقل درآمد مردم ایران را نسبت به هزینه اینترنت در نظر بگیریم، متوجه می‌شویم اینترنت آن طورها هم برای ایرانی‌ها ارزان نیست.
ایران در قعر جدول سرعت اینترنت
اگر در سال‌های ابتدایی دهه٩٠ کسی به شما می‌گفت به زودی می‌توانید با اینترنت تاکسی بگیرید یا تلویزیون تماشا کنید، ممکن بود این موضوع به نظرتان خنده‌دار بیاید. حتما خیلی از ایرانی‌ها صدای ویزویز مودم‌ها و پرشدن آن نوار سبزرنگ اتصال به اینترنت را به یاد می‌آورند. سرعت لاک‌پشتی اینترنت به حدی بود که برای بالاآمدن یک صفحه اینترنتی باید زمان زیادی منتظر می‌ماندید و اینترنت گوشی هم در حد تخیل بود! تماشای ویدیو در گوشی‌تان به لطف بلوتوث‌هایی بود که ٢٤ساعت در اتوبوس و مترو روشن بودند.
در سال ٢٠١٣ کمپانی آکامای که دو متغیر سرعت اینترنت و حداکثر سرعت اتصال به اینترنت را براساس نقشه‌های جغرافی ثبت می‌کرد، در گزارشی متوسط سرعت اینترنت در ایران ٦٣٤کیلوبایت بر ثانیه و در افغانستان ٨٢٠کیلوبات بر ثانیه اعلام کرد. این مقایسه نشان می‌داد که سرعت اینترنت در ایران تا چه اندازه ناامید‌کننده بوده است.
در واقع تا روزهای پایانی دولت نهم براساس اعلام سایت «نت ایندکس» ایران از نظر سرعت دانلود اینترنت خانگی از میان ١٦٨ کشور جهان در جایگاه ١٦٧ جهان قرار داشت که در آن نمودار کشور آفریقایی «مالی» بعد از ایران در جایگاه ١٦٨ قرار گرفته بود.
زمانی که محمود واعظی، سکاندار وزارت ارتباطات شد، اینترنت موبایل به صورت رسمی وارد زندگی مردم شد، البته آن روزها هنوز خیلی‌ها علامت E را بالای گوشی‌های خود می‌دیدند و بعضی‌ها هم آن‌قدر که سرعت اینترنت همراهشان پایین بود، قید داشتن آن را روی گوشی‌های همراه خود می‌زدند.
ورود نسل‌های ٣، ٤ و ٤,٥ اینترنت موبایلی
این روزها همه ما در خانه و خیابان و حتی جاده‌های بین‌شهری به راحتی به اینترنت پرسرعت ١٠مگابیتی دسترسی داریم و نه‌تنها برای امور کاری بلکه حتی برای تفریح، سرگرمی و تماشای فیلم هم از آن استفاده می‌کنیم. راه‌اندازی کسب‌وکارهای مختلف در فضای مجازی و روی کارآمدن اپلیکیشن‌هایی که می‌توانند همه نیازهای روزمره ما را برطرف کنند، نشان‌دهنده پیشرفت قابل ملاحظه اینترنت در ایران است.
در واقع پیشرفت اینترنت و نزدیک‌شدن به استانداردهای جهانی در سال‌های اخیر از اواسط تشکیل دولت یازدهم اتفاق افتاد تا جایی که حالا بسیاری از روستاهای دورافتاده هم در کمتر از سه‌سال در زمینه دسترسی به اینترنت پرسرعت متحول شدند و به آن دسترسی پیدا کردند. در واقع یکی از مهمترین سیاست‌های دولت روحانی در بحث ارتباطات، افزایش سرعت اینترنت و همپاشدن ایران با کشورهایی که از بالاترین سرعت اینترنت برخوردار هستند، بود.
ورود نسل‌های ٣، ٤ و ٤,٥ اینترنت موبایل به اپراتورها و عرضه آن به مردم از مهمترین اتفاقات الکترونیک در دولت یازدهم و دوازدهم بود.
وعده اینترنت ٧٠ مگابیتی
سال گذشته در آستانه ٤٠سالگی پیروزی انقلاب اسلامی بود که وزیر ارتباطات با انتشار پستی در صفحه توییتر خود از یک پیشرفت جدید در حوزه شبکه اینترنت خبر داد. محمدجواد آذری‌جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در این پست اعلام کرد: «شرکت شاتل در شهر دزفول با ارتقای تکنولوژی ADSL به FTTC حداکثر سرعت اینترنت خانگی 16مگابیت را به حداقل 70 افزایش داده است و این طرح به زودی در کل کشور اجرا می‌شود.» اما این اعداد درحالی گفته می‌شود که متوسط سرعت اینترنت در دنیا هنوز هم چیزی در حدود ٧برابر کشور ماست.
این روزها آمارهای مربوط به سرعت اینترنت در کشورمان نشان می‌دهد که متوسط سرعت قابل دسترس برای اغلب کاربران اینترنتی چه همراه چه ثابت افزایش یافته و این عدد به ٢,٢مگابیت درثانیه رسیده است. این آمار نسبت به بسیاری از کشورهای آسیایی و آفریقایی بهتر بوده و طبیعتا نسبت به کشورهای پیشرفته دنیا بسیار پایین‌تر است. درحال حاضر سرعت اتصال به اینترنت همراه در کشورمان که به ٢.٢مگابیت رسیده که اصلا قابل قیاس با سال‌های ابتدایی دهه٩٠ نیست. در آن روزها سرعت اتصال به اینترنت ٤٨٠کیلوبایت برثانیه بود.
این درحالی است که سرعت اینترنت همراه درکشورمان بسیار بالا است و میانگین سرعت آن 23.79مگابیت برثانیه است.
قیمت اینترنت در ایران چه تغییراتی داشته است؟
بر اساس گزارشی که اتحادیه جهانی مخابرات منتشر کرده، ایران در بین ١٩٦ کشور جهان ارزان‌ترین قیمت اینترنت را دارد و گران‌ترین اینترنت از آن بورکینافاسو است و پس از آن می‌‌توان کشورهایی مانند آمریکا، استرالیا، سوئد و ژاپن را در ردیف کشورهایی که گران‌ترین قیمت اینترنت را در دنیا دارند
مشاهده کرد. متوسط قیمت ماهانه اینترنت در ایران تنها ٥,٣ دلار است. این موضوع درحالی رخ می‌دهد که در روسیه متوسط قیمت ماهانه اینترنت برای کاربران ٩.٩ و در ایتالیا ٢٨.٨ دلار و در کره‌جنوبی ٢٩.٤ دلار است. در چین متوسط ماهانه قیمت اینترنت برای کاربران ٣٢.٢، در آلمان ٣٣.٧، در دانمارک ٣٥.٨ و در فرانسه ٣٦.٢ دلار است. این مبلغ برای انگلیس ٤٠.٦، ژاپن ٥٠.٥، هلند ٥٥.٨ و سوئد ٥٥.٩ دلار است.
البته برای اینکه متوجه شوید که ارزانی اینترنت در ایران بی‌دلیل نیست کافی است سرعت و کیفیت اتصال به اینترنت را در کشورهای گفته شده با ایران مقایسه کنید. نکته دیگر اینکه اگر بخواهیم قیمت اینترنت را نسبت به حداقل دستمزد مردمان کشورهای مختلف بسنجیم متوجه می‌شویم که بهای اینترنت در ایران چندان هم ارزان نیست و قیمت آن در ایران از کشورهای هند و انگلیس و حتی برخی کشورهای اروپایی گران‌تر است.
البته جالب است که بدانید قیمت اینترنت در ایران و در سال‌های گذشته بسیار گران بود. براساس گزارش نت ایندکس در‌سال ٢٠١٣ قیمت اینترنت در ایران تا دو برابر کشورهای جنگ زده‌ای مانند افغانستان و عراق می‌رسید. بر این اساس درحالی‌که قیمت یک مگابایت اینترنت درحال حاضر چیزی بین ١٥ تا ١٨ هزار تومان است، براساس نرخ مصوب‌سال ٩٣ قیمت یک مگابایت اینترنت در آن زمان به رقم جالب ٤٣٠هزار تومان می‌رسید.
در همان زمان مرکز پژوهش‌های مجلس درباره گرانی عجیب اینترنت در ایران گزارشی منتشر کرد و نوشت خدمات اینترنت با ٢5برابر قیمت اولیه به دست کاربران خانگی می‌رسد. بنابراین گزارش هر STM١ پهنای باند اینترنت با قیمت ٩میلیون‌تومان به کشور وارد می‌شد اما با قیمت ٢٣٢میلیون تومان به کاربران فروخته می‌شد.
