رسالت: روز گذشته در خبر‌ها آمده بود که بزرگ‌ترین مسجد ترکیه در استانبول توسط اردوغان افتتاح شد. مسجد جامع چاملیجا در زمینی به مساحت 17 هزار متر مربع با گنبد‌ها و مناره‌های کم نظیر و بر اساس ترکیبی از معماری عصر عثمانی و سلجوقی و فناوری روز ساخته شده و بی تردید، غیر از این که یک خدمت بزرگ به جامعه مسلمان شهر حدودا 15 میلیونی استانبول است، برای دهه‌های متمادی، یکی از بزرگ‌ترین جاذبه‌های گردشگری ترکیه خواهد بود.
گمان می‌کنم اغلب شهروندان کشورمان، اولین چیزی که در ذهن‌شان متبادر می‌شود، مصلای تهران یا مصلا‌ها و مساجد جامع در بسیاری از شهر‌های کشور باشد. حدود 30 سال است که از شروع ساخت مصلی در تپه‌های عباس آباد می‌گذرد و از زمان مطرح شدن و نامه نگاری‌های اولیه آن، 37 سال می‌گذرد. این در حالی است که مسجد چاملیجای استانبول، ظرف 6 سال ساخته شده است. احتمالا نکته‌ای که بسیاری به آن توجه می‌کنند آن است که دولت ترکیه که نما و کنش بیرونی اش چندان ایدئولوژیک هم نیست، با سرعت و در اوج زیبایی و هنر مسجد می‌سازد و چنین عملکردی دارد، اما کشور ما که نمای ایدئولوژیک، وجه غالب نمای بیرونی آن است، در کنش داخلی از تکمیل یک مصلی، پس از سی سال عاجز است. این مسجد، علاوه بر آن که نماد هنر معماران ترک باشد، نماد کارآمدی و راحت بگویم، عرضه مدیریتی مسئولان ترک است. باید به دولت ترکیه و شخص اردوغان بابت کارآمدی در این حوزه و اصلاحات و تغییراتی که منجر به رونق اقتصادی ترکیه شده، تبریک گفت.
روز گذشته، اردوغان، مسجد جامع چاملیجا را در حضور رؤسای دولت و مجلس چندین کشور و صد‌ها مهمان خارجی و خبرنگار افتتاح کرد، مراسمی که حاکی از نمایش قدرت مدیریتی و رویکرد اسلام‌گرایانه دولت اردوغان بود. خود این نکته بسیار مهم است که در شرایطی که از بسیاری از کشور‌های اسلامی و در حال توسعه، خبر جنگ و انفجار و خونریزی و بی ثباتی و تزلزل اقتصادی و اجتماعی مخابره می‌شود، خبر افتتاح یکی از با شکوه‌ترین بنا‌های معماری جهان از ترکیه به جهانیان مخابره می‌شود. از سوی دیگر، غیر از گردشگران سراسر جهان که از این مسجد بازدید خواهند کرد، ده‌ها هزار مسلمانی که در این مسجد نماز خواهند خواند، لذت این خدمت اسلامی و فرهنگی را خواهند چشید.
