مسئولیت حفظ محیطزیست صرفا وظیفه فعالان این حوزه نیست؛ هر انسان بهعنوان یکی از ساکنین کرهخاکی در برابر محیط زندگیاش مسئول است؛ فرهنگسازی در مورد اینکه به طبیعت احترام بگذاریم و مراقب محیطزیستی که در آن هستیم، باشیم، به روشهای مختلف انجام شده و میشود؛ اما اینکه واقعا مردم نکتههای تهدیدکننده محیطزیست را رعایت میکنند، مهمتر است.
به گزارش به نقل از روزنامه همشهری ، از دفع صحیح زباله در طبیعت تا استفادهکردن از وسایل حملونقل عمومی به جای خودروی شخصی. فعالان محیطزیست معتقدند هرکسی باید در حد توان خود برای کاهش تمام احتمالات ازدسترفتن این خانه زیبا و چیزهایی که در آن قرار دارد،
بکوشد و در این میان شاید ماههای بهار و تابستان که درصد زیادی از مردم سفر میکنند، فرصت خوبی برای یادآوری مهمترین نکتههای آموزشی در این رابطه باشد. فعالان محیطزیست حتی اگر بیتوجهی و بیمهری بعضی از مردم در رفتار با طبیعت را ببینند هم، از گوشزدکردن نکتههای مهم دلسرد نمیشوند؛ چراکه فرهنگسازی و نهادینهکردن هر رفتار درستی در جامعه به آموزش و تمرین و تکرار چندباره نیاز دارد.
سهیل اولادزاد، کارشناس محیطزیست است. وقتی با او تماس میگیریم تا درباره نکتههای محیطزیستی صحبت کنیم، اولین واکنشش این است که چندینسال است در این روزها دغدغه محیطزیست مطرح میشود؛ هرسال گفتهایم، امسال هم میگوییم ولی چه فایده مردم ما کمتر به این نکتهها توجه میکنند.
شاید حق دارند؛ با وجود فرهنگسازیهای بسیار زیاد چنددرصد از مردم نکتههای حفظ محیطزیست را رعایت میکنند؟ مثلا ما پس از صرف یک فنجان چای در کنار جاده، لیوان یکبار مصرف را کجا میاندازیم؟ چه تعداد از ما زبالههایمان را در کیسه زباله نگه میداریم تا یک سطل زباله پیدا کنیم؟
هر چیزی را باید از خودمان شروع کنیم؛ تا اول به خودمان بعد به دیگران بهداشت مربوط به محیطزیست را یاد دهیم. رهاکردن زبالهها و پلاستیکها در محیط نهتنها باعث تکثیر پشهها و باکتریها و میکروبهای دیگر میشود بلکه خاک را هم آلوده میکند.
متاسفانه بیشتر مردم فکر میکنند پاکیزگی صرفا مخصوص خانه است و با همین پیشزمینه فکری به راحتی زبالههایشان را در جاده میاندازند. این تفکر مثل این است که فرد بخشی از خانهاش را پر از زباله کند، بدون اینکه آن فضا را بخشی از خانهاش بداند.
اولادزاد چند قدم عقبتر میرود و به خانهتکانیهای پیش از سال نو و تولید زبالههای بیشتر در این روزها اشاره میکند: «حجم بسیار زیادی از لوازم خانه هستند که در روزهای خانهتکانی تبدیل به زباله میشوند، درحالی که میتوان با فکر بهتر و برنامهریزی دقیقتر آنها را برای استفاده به دست نیازمندان رساند و از حجم زبالهها کاست.
در سفرها هم وظیفه انسانی هر فرد این است که وقتی وارد طبیعت شد، زبالهاش را در دامن طبیعت رها نکند.» این کارشناس محیطزیست با بیان این نکته میگوید: «اما چیزی که شاهدش هستیم، برعکس است. با توجه به این بیفکریای که نسبت به گسترش جادهها بهخصوص در شمال کشور و تعدد لاینهای جادهای شده است، شاهد افزایش مسافرتهای بینشهری در این مناطق هستیم و طبیعت میزبان شمار بیشتری از مردم است.
در هر منطقهای به ابعاد محلهای دفن زباله اضافه میشود و میزان زیادی زباله در صنعت اضافه میشود و آسیب به طبیعت بیشتر میشود؛ مثلا اگر بخواهیم شمال کشور را درنظر بگیریم، محل دفن زباله زیادی نداریم و زبالهها به صورت عادی در طبیعت رها میشوند.
پس چاره چیست؟» اولادزاد میگوید: «تنها راه چاره این است، تا میتوانیم در سفرها زباله کمتری تولید کنیم. به بیان دیگر، مهمتر از نریختن زباله، تولید کمتر زباله است. مهمترین اصل رعایت اخلاق محیطزیستی در سفرهاست.» اولادزاد میگوید: «تا جایی که میتوانیم به طبیعت و اجزای آن چه در جنگل و دریا و چه در شهرها و مواجهه با آثار باستانی و تاریخی با ارزش، مثل یک انسان به همه چیز احترام بگذاریم.
اول به خودمان، بعد به دیگران گوشزد کنیم به هیچعنوان وارد سبزهها و جنگلها نشویم. اگر در مسیرهای جنگلها حرکت میکنیم، آهسته عبور کنیم، مراقب حیوانات باشیم؛ تلفات حیوانات در این روزها زیادتر میشود. کاری کنیم هم طبیعت در آسایش باشد و هم خودمان در آرامش باشیم.»
در موضوع حفاظت از محیطزیست همه ما امیدواریم با دست دردست هم دادن در مهربانی با طبیعت بتوانیم یک تغییر ایجاد کنیم و تا چندسال آینده شاهد کاهش تخریبهای زیستمحیطی باشیم؛ حتی در خوشبینانهترین حالت بتوانیم پیشبینی کنیم که دیگر زبالههای رهاشده در طبیعت یا درختانی که تنهشان زخمی از یادگاریهای خودخواهانه انسانهاست را نخواهیم دید.