به گزارش ورزش سه، تیم تراکتورسازی برای پنجمین بار متوالی از پیروزی بازماند تا فرصت طلایی صعود به جمع سه تیم بالایی را بار دیگر از دست بدهد. شاگردان ژرژ لیکنز که این بار برخلاف دیدارهای قبلی از حریف پیش افتاده بودند، در نیمه دوم نمایشی بی نظم و پراشتباه را ارائه کردند و در نهایت هم دروازه خود را باز شده دیدند تا امیدهایشان برای کسب سهمیه کمتر و کمتر شود.
این چهاردهمین بازی فصل ژرژ لیکنز بود که می‌توانست با یک برد دلچسب، شرایط را برای او تغییر دهد اما تیم تراکتور برابر یکی از ضعیف ترین تیم های خارج از خانه متوقف شد تا روند ناکامی هایش ادامه دار باشد. آن ها در این مدت 3 بار در خانه از رسیدن به برد بازماندند هر یک با داستان های متفاوتی همراه بود.
در دیدار با پیکان باخت به این تیم سبب شد تا هواداران تراکتور در ورزشگاه به شدت علیه فدراسیون فوتبال، کمیته داوران و در بعضی دقایق علیه بازیکنان خودی موضع بگیرند. ماحصل آن حمله یک هوادار به مسعود شجاعی و درگیری او با اشکان دژاگه بود اما به هر حال این داستان تمام شد تا دیدار خانگی بعدی برابر پرسپولیس رسید.
در مقابل پرسپولیس تراکتور از حریف عقب افتاد تا سکوهای تی تی در سکوت محض فرو بروند اما گل دانیال اسماعیلی فر هیجان را به سکوها بازگرداند و در پایان نیز هواداران از بازیکنان تشکر کردند. نتیجه دیدار با پرسپولیس در مقابل پارس جنوبی نیز رقم خورد اما این بار واکنش هواداران متفاوت بود.
هواداران تیم تراکتورسازی تبریز در این مسابقه حضور پرشوری در ورزشگاه داشتند. اگرچه پایین آوردن قیمت بلیت تا حدی که رایگان به نظر بیاید نیز در این موضوع تاثیرگذار بود اما شاید خود بازیکنان تراکتور نیز پیش بینی نمی‌کردند پس از کسب نتایج ضعیف پی در پی، نزدیک به 15 هزار نفر از آن ها حمایت کنند.
هواداران در این بازی تیم را به شدت تشویق کردند اما در 12 دقیقه پایانی و در شرایطی که سیف اللهی گل تساوی را زده بود، صدای تشویق ها فروکش کرد و از دقیقه 85 نیز شورش برنامه ریزی نشده علیه ژرژ لیکنز به راه افتاد. از دقیقه 85 هواداران با شعار «لیکنز حیا کن، تراکتور رو رها کن» علیه مرد بلژیکی موضع گرفتند و از این جهت میتوان آن را سازمان نیافته تلقی کرد که صدای اعتراض ها از سکوهایی بلند شد که نه لیدری در آن مستقر بود و نه هوادار تیفوسی.
با این حال چند ثانیه پس از شعار حیا کن رها کن، ورزشگاه به کنترل درآمد و به شرایط عادی بازگشت اما همچنان انرژی پتانسیل قابل توجهی برای شعار علیه لیکنز و بازیکنان وجود داشت. در گوشه گوشه ورزشگاه چند نفر به صورت خود جوش شعار را ادامه دادند تا این که سوت پایان بازی زده شد و این بار هواداران تیفوسی نیز به دیگران پیوستند و به شدت علیه بازیکنان شعار دادند.
این بار بازیکنان در سیبل انتقادات قرار داشتند. تی تی ها با شعار «لباس قرمز بازیکن با غیرت می‌خواهد» و «بازیکن بی غیرت نمی‌خواهیم و نمی‌خواهیم» از شاگردان لیکنز انتقاد کردند اما این بار شعاری علیه لیکنز داده نشد. نکته مهم نیز همین است که برخلاف توده هواداران، تیفوسی ها سعی کردند در فاصله یک بازی مانده به پایان علیه سرمربی خود موضع نگیرند و شاید اگر دیدار با پارس آخرین بازی تراکتور بود، آن ها به شکلی دیگر صدای اعتراض خود را می رساندند.
در چنین شرایطی نمیتوان آینده ای را برای لیکنز در تیم تراکتورسازی متصور شد. او که با چند برد مقابل مدعیان خود را در جای تونی اولیویرا دید، حالا با نارضایتی گسترده در میان هواداران تراکتور مواجه شد و خود نیز به خوبی میداند که مدیران تراکتور برای فصل آینده پشت او نخواهند ایستاد و شاید همین که در دو بازی آخر نیز او را اخراج نکردند، به خاطر تغییر زیاد مربیان در این فصل بوده است. حالا میتوان روزشمار پایان کار لیکنز را در میان شورش شبانه تی تی ها جستجو کرد؛ سوت پایان دیدار با فولاد، پایان کار لیکنز خواهد بود؟
