به گزارش "ورزش سه"، لیگ هجدهم بدون شک فصلی پرالتهاب برای داوران بود. حتی اقداماتی که در نیم فصل لیگ برتر هم توسط فدراسیون انجام شد و در نهایت تصمیم به اضافه شدن 2 داور پشت دروازه گرفتند، نتوانست از میزان اعتراضات به داوری کم کند. در یک هفته مانده به پایان لیگ برتر برخی اشتباهات تاثیرگذار باعث اوج گرفتن این اعتراضات شده؛ تا جایی که آنها معتقدند سرنوشت قهرمان و تیم‌هایی که سهمیه آسیایی کسب می کنند، تغییر کرده است.
برای اینکه ریشه بحران داوری در فوتبال ایران را شناسایی کنیم، با دکتر پرویز سیار از داوران و کارشناسان قدیمی دقایقی همکلام شدیم؛ داوری که سال ها خارج از ایران و در کشور آلمان به امر قضاوت مشغول بوده است.
دکتر پرویز سیار در بخش ابتدایی صحبت های خود به "ورزش سه" گفت: تصوراتی که همه ورزشکاران، روزنامه‌نگاران نسبت به داوران دارند، هیچ وقت اول مسابقات نیست و آخر مسابقات شکل می گیرد. این ذهنیت ها وقتی 2،3 بازی به پایان فصل مانده، به اوج خود می رسد چون تصمیمات داوری می تواند در تعیین قهرمان و تیم های سقوط کننده نقش کلیدی ایفا کند. هیچ وقت در هفته های ابتدایی لیگ کسی نمی گوید فلان داور قهرمانی را از ما گرفت یا باعث سقوط ما شد چون می دانند 30 هفته مسابقه است و فرصت برای آنها باقی مانده است.
وی افزود: این ذهنیت‌ها در تمام دنیا و حتی در تمام کشورهایی که دارای نظم درجه یک مثل آلمان و سوییس هستند، هم وجود دارد؛ اگرچه در کشورهای درجه دوم و سوم فوتبال جهان مثل آسیایی‌ها این اتفاق بیشتر رخ می دهد. من 26 سال در آلمان زندگی کردم و داور هم بوده‌ام. هر روز هم روزنامه می خواندم و مسابقات را هم دنبال می کردم. هیچ وقت قبل از هفته های پایانی شائبه‌ای در کار نبود و با حساس شدن رقابت ها شاهد چنین بحث هایی بودیم.
کارشناس داوری فوتبال ایران در ادامه عنوان کرد: سقوط یک باشگاه میلیاردها خسارت به آن وارد می‌کند و قهرمان هم میلیاردها سود به آن باشگاه می رساند. با این حال من به جرات می گویم ما داورها کارمان سنگین تر از دیگر ارکان فوتبال است. درست است مربی دوست دارد تیمش قهرمان شود و تلاش می کند، اما بازهم دست خودش نیست و بازیکن باید در زمین بدود. مربی هر چقدر هم که اشتباه کند و بازیکن درجه یک خود را در زمین نگذارد، بازهم می تواند برای مدیر باشگاهش توجیهی بیاورد. اما داوران زیر ذره بین هستند و همه به آنها نگاه می کنند و اشتباهشان را مورد بررسی قرار می دهند.
سیار همچنین بیان داشت: هیچ کس نمی تواند بگوید اشتباهات داوری در این فصل فوتبال ایران تقصیر فلان فرد یا سازمان بوده است. این حاشیه ها به مرور زمان بیشتر و بیشتر شده و حساب کار از دست مسئولان هم در رفته است. شاید آن کسی که فلان داور را برای یک بازی بزرگ می گذارد، از آمادگی بدنی و جسمی او به درستی باخبر نیست. همین باعث می شود او 2 بازی را خیلی بد قضاوت کند و همان 2 بازی هم اتفاقا در سرنوشت قهرمان تاثیرگذار باشد. متاسفانه هیچ وقت هیچ کس راجع به قضاوت خوب داوران حرف نمی زند و به آنها روحیه نمی‌دهد. همه فقط دنبال ایراد گرفتن و رو کردن اشتباهات هستند.
وی ادامه داد: باید به این موضوع هم بپردازیم که با کمال تاسف همه تقصیرها از سوی یک تیم ناکام گردن داور می افتد. این اتفاق فقط در ایران رخ می دهد. وقتی فلان تیم یک امتیاز برای سقوط نکردن یا قهرمانی می خواهد، اول از همه خودش باید به فکر پیروزی باشد؛ اما در پایان که ناکام می شود، سریع می گوید دست هایی در کار است! در آلمان هیچ وقت باخت را گردن داور نمی‌اندازند. اگر مستقیما بگویند داور باعث باخت ما شد، باید سند ارائه دهند و آن را ثابت کنند. در اروپا اگر یک مربی چنین حرفی بزند، او را به دادگاه می کشند و در نهایت فدراسیون آن کشور بلایی سر آن مربی، مدیر یا بازیکن می آورد که برای بقیه درس عبرت شود. اتهام زدن به داور جریمه سنگینی در پی دارد.
کارشناس داوری همچنین اظهار داشت: در ایران مد شده که سریعا مربیان و مدیران نظرشان را راجع به داور می گویند و تقصیر را گردن داور می اندازند. برای داوران نباید فرقی داشته باشد که در هفته اول لیگ قضاوت می کنند یا بازی آخر و قهرمانی را سوت می زنند. به هر حال اشتباهات هست، اما من دیدم در روزی که بهترین قضاوت هم از سوی داور دیدیم، بازهم مربیان و باشگاه‌ها معترض بودند.
وی در پایان گفت: فدراسیون می توانست اقدامات بهتری برای کمتر شدن اشتباهات داوران صورت دهد. اضافه کردن داوران پشت دروازه هم باعث کمتر شدن اعتراضات نشد. البته بالاتر به آن پرداختیم که تقصیرها فقط گردن یک نفر نیست و خود مربیان و باشگاه‌ها هم به خاطر فشاری که روی داوران می گذارند، تقصیر دارند.